Bijna iedereen zal een keer in zijn leven een gebroken hart hebben. Stel je voor hoe anders het zou zijn als we meer aandacht zouden besteden aan deze unieke emotionele pijn. Psycholoog Guy Winch onthult in deze TED-talk hoe het herstellen van een gebroken hart begint met de vastberadenheid om in te gaan tegen onze instincten om te idealiseren en te zoeken naar antwoorden die er niet zijn - en hij biedt het gereedschap aan waarmee je, uiteindelijk, verder kunt gaan. Ons hart wordt soms dan wel gebroken, maar dat betekent niet dat wij dan ook moeten breken.
"Op een bepaald moment in ons leven zal het hart van een ieder wel eens worden gebroken.
Mijn patiënt Kathy plande haar bruiloft toen ze op de middelbare school zat. Ze zou haar echtgenoot ontmoeten als 27-jarige, een jaar later verloven en het jaar daarop trouwen. Maar toen Kathy 27 werd, vond ze geen echtgenoot. Ze vond een knobbel in haar borst. Ze onderging vele maanden agressieve chemotherapie en pijnlijke operaties, en net toen ze klaar was om terug te keren in de datingswereld, vond ze een knobbel in haar andere borst en moest het allemaal opnieuw doen. Kathy herstelde zich en was gretig om verder te zoeken naar een echtgenoot, zodra haar wenkbrauwen weer waren gegroeid. Als je op een eerste date gaat in New York City, moet je een breed scala aan emoties kunnen uiten.
(Gelach)
Al zeer snel ontmoete ze Rich en werd verliefd. De relatie was alles wat ze gehoopt had dat ze zou zijn. Zes maanden later, na een geweldig weekend in New England, had Rich een reservering gemaakt in hun favoriete restaurant. Kathy wist dat hij een huwelijksaanzoek zou doen en ze kon zich bijna niet inhouden.
Maar Rich vroeg haar niet ten huwelijk die avond. Hij maakte het uit met haar. Hoe veel hij ook om Kathy gaf -- en dat deed hij -- hij was gewoon niet verliefd.
Kathy was gebroken. Haar hart was echt gebroken en nu moest ze weer herstellen. Maar vijf maanden na de breuk moest Kathy nog steeds aan Rich denken. Haar hart was nog steeds gebroken.
De vraag is: Waarom? Waarom was deze zeer sterke en gemotiveerde vrouw niet in staat uit dezelfde emotionele bronnen te putten die haar door vier jaren van kanker hadden geholpen? Waarom falen zo veel van ons als we proberen te helen van een gebroken hart? Waarom laten dezelfde verwerkingsmechanismen die ons door zoveel problemen heen helpen, het zo afweten als het op een gebroken hart aankomt?
In meer dan 20 jaar privé-praktijk heb ik mensen van allerlei leeftijden en afkomst geconfronteerd gezien met allerlei liefdesverdriet en wat ik heb geleerd is dit: als je hart is gebroken, zullen dezelfde instincten waar je op normaal vertrouwt je keer op keer het verkeerde pad op sturen. Je kunt gewoon niet vertrouwen wat je verstand je vertelt.
Zo weten we van studies van mensen met een gebroken hart dat een duidelijk begrip van waarom de relatie eindigde heel belangrijk voor ons is om verder te kunnen gaan. Toch is het steeds weer zo dat als we een simpele en eerlijke verklaring krijgen, zoals die Rich aan Kathy gaf, we die verwerpen. Een gebroken hart geeft zoveel dramatische emotionele pijn dat onze hersenen zeggen dat de reden net zo dramatisch moet zijn. Het oerinstinct is zo krachtig dat zelfs de meest redelijke mensen onder ons zich mysteries en samenzweringen beginnen in te beelden die er helemaal niet zijn.
Kathy was er van overtuigd dat er iets moest zijn gebeurd tijdens haar romantisch uitje met Rich dat hem deed twijfelen over hun relatie en ze raakte bezeten met bedenken wat dat was. Dus bracht ze ontelbare uren door met het in gedachten doornemen van elke minuut van dat weekend, haar herinneringen uitkammend op aanwijzingen die er niet waren. Kathy's gedachten hadden haar verleid tot deze hopeloze zoektocht. Maar wat bezielde haar om het zoveel maanden vol te houden? Een gebroken hart is verraderlijker dan wij ons realiseren.
Er is een reden dat we dit blijven doen tot in de eeuwigheid, zelfs als we weten dat het nog meer pijn geeft. Hersenonderzoek heeft aangetoond dat afkicken van romantische liefde hetzelfde mechanisme in onze hersenen aciveert als bij verslaafden die afkicken van cocaïne en opiaten.
Kathy was aan het afkicken. Omdat ze niet de heroïne had van bij Rich zijn, koos haar onderbewustzijn de methadon van haar herinneringen met hem. Haar instincten vertelden dat ze een mysterie probeerde op te lossen, maar wat ze eigenlijk aan het doen was, was haar dosis krijgen. Dit is wat een gebroken hart zo moeilijk te genezen maakt.
Verslaafden weten dat ze verslaafd zijn. Ze weten dat ze hun dosis nemen. Maar met een gebroken hart heb je dat niet door. Maar jij weet het nu wel. Als jouw hart is gebroken, kun je dat niet negeren. Je moet herkennen dat je, hoe erg de drang ook is, met elke herinnering aan het verleden, elke tekst die je stuurt, elke seconde dat je je ex stalkt op sociale media, je toegeeft aan je verslaving, je emotionele pijn verergert en je herstel compliceert. Een gebroken hart overwinnen is geen reis.
Het is een gevecht en je verstand is je sterkste wapen. Je voelt je niet beter over een breuk met wat voor verklaring dan ook. Geen enkele redenering zal de pijn wegnemen. Dus zoek er niet naar, wacht er niet op, accepteer degene die je krijgt of verzin er zelf een en laat de vraag dan rusten, want je hebt die afsluiting nodig om de verslaving te weerstaan. Je hebt nog iets anders nodig: je moet het los willen laten, accepteren dat het over is. Anders zal je verstand zich voeden aan je hoop en je terugwerpen. Hoop kan heel vernietigend zijn als je hart gebroken is. Een gebroken hart is een meesterlijk manipulator.
Het gemak waarmee het ons verstand het tegenovergestelde laat doen dan we nodig hebben om beter te worden, is opmerkelijk. Een van de meest voorkomende neigingen die we bij een gebroken hart hebben, is de persoon te idealiseren die het brak. We spenderen uren met het herinneren van hun lach, hoe geweldig ze ons lieten voelen, de keer dat we bovenop de berg de liefde bedreven onder de sterren. Dat maakt ons verdriet alleen maar pijnlijker. We weten dat. Toch laten we ons verstand de hoogtepunten van onze relatie doorlopen, alsof we gegijzeld worden door ons eigen passief-agressieve Spotify-afspeellijst.
(Gelach)
Een gebroken genereert dat soort gedachten.
Om idealiseren te vermijden, moet je ze dus uitbalanceren door hun frons te onthouden, niet alleen hun glimlach, hoe slecht je je door hen hebt gevoeld, het feit dat je na het vrijen verdwaalde toen je de berg afkwam, vreselijk ruzie maakte en twee dagen lang niet sprak. Ik vertel mijn patiënten een volledige lijst samen te stellen van alle redenen waarom hij niet de ware was, al hun slechte eigenschappen, al hun irritante trekjes en die op hun telefoon te zetten.
(Gelach)
En als je je lijst hebt, moet je hem gebruiken. Als ik ook maar een hint van idealisering hoor of de kleinste hint van nostalgie in een sessie, zeg ik: "Telefoon alstublieft."
(Gelach)
Je gedachten zullen je zeggen dat ze perfect waren. Maar dat waren ze niet en ook de relatie niet. En als je over hen heen wilt komen dan moet je jezelf eraan herinneren, regelmatig.
Niemand van ons is immuun voor een gebroken hart. Mijn patiënt Miguel was een 56-jarige senior manager in een softwarebedrijf. Vijf jaar nadat zijn vrouw stierf, voelde hij eindelijk dat hij klaar was om weer te gaan daten. Heel snel ontmoete hij Sharon en er ontwikkelde zich een wilde romance. Ze introduceerden elkaar aan hun volwassen kinderen na een maand en gingen samenwonen na twee maanden. Mensen van middelbare leeftijd verspillen geen tijd op hun dates. Het is alsof 'Love, Actually' 'The Fast and the Furious' ontmoet.
(Gelach)
Miguel was gelukkiger dan hij in jaren was geweest. Maar de avond voor hun eerste jubileum ging Sharon bij hem weg. Ze had besloten om te verhuizen om dichter bij haar kinderen te zijn. En ze wilde geen lange-afstandsrelatie. Miguel werd compleet verrast en zat volkomen in de put. Hij functioneerde maandenlang nauwelijks op zijn werk en hij verloor daardoor bijna zijn baan. Een ander gevolg van een gebroken hart is dat dat gevoel van eenzaamheid en pijn ons intellectueel functioneren aanzienlijk kan verminderen, vooral bij het uitvoeren van complexe taken die logica en redenering vergen. Het verlaagt tijdelijk ons IQ.
Maar het was niet alleen de intensiteit van Miguel's verdriet dat zijn bazen verbaasde, maar ook hoe lang het duurde. Miguel was hierdoor ook verward, en beschaamd ook trouwens. "Wat is er mis met mij?' vroeg hij in onze sessie. "Welke volwassene doet er een jaar over om over een éénjarige relatie heen te komen?" Eigenlijk doen velen dat.
Een gebroken hart heeft dezelfde symptomen als traditioneel verlies en verdriet: slapeloosheid, opdringerige gedachten, haperend immuunsysteem. Veertig procent van de mensen ondervinden klinisch meetbare depressie. Een gebroken hart is een complex psychisch letsel. Het beïnvloedt ons op vele verschillende manieren.
Bijvoorbeeld, Sharon was zowel heel sociaal als heel actief. Ze gaf elke week thuis een diner. Zij en Miguel gingen op kampeertrips met andere stellen. Ondanks dat Miguel niet religieus was, ging hij elk weekend met Sharon naar de kerk, waar hij werd verwelkomd in de gemeenschap. Miguel verloor niet alleen zijn vriendin, hij verloor zijn hele sociale leven, de ondersteuning van Sharon's kerkgemeenschap. Hij verloor een deel van zijn identiteit. Miguel zag wel dat zijn relatiebreuk een groot gat in zijn leven sloeg, maar wat hij niet zag, was dat het er meer dan een was. En dat is cruciaal, want het laat niet alleen zien waarom een gebroken hart zo vernietigend is, maar ook hoe we moeten genezen.
Om je gebroken hart te helen, moet je deze leegtes in je leven herkennen en opvullen, en dan bedoel ook: allemaal. De leegtes in je identiteit: je moet opnieuw bepalen wie je bent en waar je leven over gaat. De leegte in je sociale leven, de ontbrekende activiteiten, zelfs de lege plekken op de muur waar altijd de foto's hingen. Maar niets hiervan werkt als je de fouten niet voorkomt die je terugwerpen, de onnodige zoektocht naar verklaringen, het idealiseren van je ex in plaats van focussen op hoe verkeerd ze voor je waren, je overgeven aan gedachten en gedragingen die hen nog steeds een cruciale rol geven in dit volgend hoofdstuk in je leven waarin ze geen extra zouden moeten zijn.
Over een gebroken hart heen komen is moeilijk, maar als je weigert misleid te worden door je eigen gedachten en stappen maakt om te genezen, kun je je lijden aanzienlijk minimaliseren. En niet alleen jij zal hier voordeel van hebben. Je zult meer aanwezig zijn met je vrienden, meer betrokken bij je familie, los van de biljoenen dollars van gecompromitteerde productiviteit op de werkplek die vermeden kunnen worden.
Dus als je iemand kent die een gebroken hart heeft, toon mededogen, want sociale steun blijkt heel belangrijk te zijn voor het genezen. En heb geduld, omdat het langer gaat duren dan jij denkt dat zou moeten. En als je pijn hebt, weet dan dit: het is moeilijk, het is een gevecht met je eigen gedachten en je moet ijverig zijn om te winnen. Maar je hebt wapens. Jij kunt vechten. En je zult genezen.