"Hoe Ik Mezelf Vond Door Muziek"

"Muziek is overal en in alles," zegt muzikant, student en TED-Ed Clubs-ster Anika Paulson. Met haar gitaar in de hand speelt ze door de maat van haar leven, in een verkenning van hoe muziek ons verbindt en ons maakt tot wat we zijn.

"De filosoof Plato zei ooit: "Muziek geeft een ziel aan het universum, vleugels aan de geest, vlucht aan de verbeelding en leven aan alles."

Muziek is altijd belangrijk voor me geweest. Het maken en uitvoeren van muziek verbindt je met mensen uit verre landen en andere levens. Het verbindt je met de mensen met wie je speelt, met je publiek, en met jezelf. Als ik gelukkig ben, als ik verdrietig ben, als ik me verveel, als ik gestrest ben, dan luister ik naar en maak, muziek.

Toen ik jonger was, speelde ik piano; later ging ik gitaar spelen. Toen ik op de middelbare school begon, werd muziek deel van mijn identiteit. Ik speelde in ieder bandje, deed mee aan elk muziekevenement. Ik werd omringd door muziek. Het maakte me tot wie ik was, en gaf me een plek waar ik me thuis voelde.

Ik heb altijd iets met ritmes gehad. Ik herinner me dat ik door de gangen van mijn school liep en met mijn handen ritmes op mijn been tikte of met mijn tanden tikte. Het was een zenuwtik, ik was altijd zenuwachtig. Ik denk dat ik de herhaling fijn vond, het werkte kalmerend.

Op de middelbare school begon ik met muziektheorie, en het is het beste vak ooit. We leerden over muziek -- dingen die ik niet wist, zoals theorie en geschiedenis. Het was een vak waarbij we gewoon naar een liedje luisterden, praatten over de betekenis voor ons en het analyseerden, en uitzochten hoe het in elkaar zat.

Elke woensdag deden we iets dat 'ritmische dictatie' heet, en ik was er best goed in. Onze leraar gaf ons een hoeveelheid maten en een maatsoort, en dan sprak hij een ritme en wij schreven het op met de juiste rusten en noten. Zoals dit: ta ta tuk-a tuk-a ta, ta tuk-a-tuk-a-tuk-a, tuk-a. En ik vond het geweldig. De eenvoud van het ritme -- maar twee of vier maten -- en toch vertelde elk bijna een verhaal, alsof ze zoveel potentieel hadden, en je alleen een melodie hoefde toe te voegen.

(Gitaar)

Ritmes vormen een fundament waarop melodieën en samenklanken kunnen spelen. Het geeft structuur en stabiliteit. Muziek bestaat uit deze delen -- ritme, melodie en samenklank -- net als onze levens. Waar muziek ritme heeft, hebben wij routines en gewoontes -- dingen die ons helpen te herinneren wat te doen en koers te houden, en gewoon door te gaan. En het valt je misschien niet op, maar het is er altijd.

(Gitaar)

En het lijkt eenvoudig, het lijkt op zichzelf saai, maar het geeft snelheid en hartslag. En dan komen er dingen uit je leven bij, die textuur geven -- dat zijn je vrienden en je familie, en alles dat een harmonische structuur in je leven creëert en in je lied, zoals samenklanken, cadans en alles wat het meerstemmig maakt. En zij creëren prachtige akkoorden en patronen.

(Gitaar)

En dan ben jij er nog. Jij speelt bovenop alles, bovenop de ritmes en de maat want jij bent de melodie. En dingen veranderen en ontwikkelen zich, maar wat we ook doen, we zijn dezelfde mensen.

Door een lied heen ontstaan melodieën, maar het is toch hetzelfde lied. Wat je ook doet, de ritmes zijn er nog steeds: het tempo en de hartslag... totdat ik wegging, en naar de universiteit ging en alles verdween.

Toen ik startte op de universiteit, voelde ik me verloren. En begrijp me niet verkeerd -- soms vond ik het geweldig, maar soms ook, voelde ik me in de steek gelaten en op mezelf aangewezen. Alsof ik uit mijn natuurlijke omgeving was gehaald, en ergens nieuw neergezet, waar de ritmes en samenklanken en de vorm weg waren, en er was alleen ikzelf --

(Gitaar)

stilte en mijn melodie. En zelfs dat begon te wankelen, want ik wist niet wat ik deed. Ik had geen akkoorden om mezelf te structureren, of een ritme of een maat om het tempo te weten.

(Gitaar)

En toen begon ik allerlei andere klanken te horen.

(Gitaar)

Die waren uit de maat en uit de toon. Hoe meer ik erdoor omringd was, hoe meer mijn melodie op die van hen begon te lijken. En langzaam begon ik mezelf te verliezen, alsof ik weggespoeld werd. Maar het volgende moment --

(Gitaar)

kon ik het horen. En ik kon het voelen. En het was ik. En ik was hier. En het was anders, maar niet slechter. Alleen een beetje veranderd.

Muziek is mijn manier om met veranderingen in mijn leven om te gaan. Er is een mooie verbinding tussen muziek en leven. Het kan ons binden aan de werkelijkheid en ons er tegelijkertijd aan laten ontsnappen. Muziek is iets dat in je leeft. Jij creëert het en wordt erdoor gecreëerd.

Onze levens worden niet alleen gedirigeerd door muziek, maar ze bestaan er ook uit. Dit lijkt wat ver te gaan, maar luister: muziek is een fundamenteel deel van wat we zijn en van alles om ons heen.

Wel, muziek is mijn passie, maar ik vond natuurkunde ook interessant. En hoe meer ik leerde, hoe meer ik verbanden tussen beide zag -- vooral wat betreft snaartheorie. Ik weet dat dit slechts 1 theorie is, maar het sprak me aan.

Een onderdeel van snaartheorie, in zijn simpelste vorm, is dit: materie bestaat uit atomen, die bestaan uit protonen, neutronen en elektronen, die weer bestaan uit quarks. En dit is waar snaartheorie erbij komt. Deze quark zou bestaan uit kleine opgerolde snaren, en de vibraties van deze snaren maken alles tot wat het is.

Michio Kaku verklaarde dit ooit in een lezing getiteld 'The Universe in a Nutshell' waarin hij zegt: "Snaartheorie is het eenvoudige idee dat de vier krachten van het universum -- zwaartekracht, elektromagnetische kracht, en de twee kernkrachten -- gezien kunnen worden als muziek. De muziek van kleine elastiekjes."

In deze lezing verklaart hij de natuurkunde als de wetten van samenklank tussen deze snaren; chemie, als de melodieën die je op deze snaren kunt spelen; en hij zegt dat het universum een 'symfonie van snaren" is. Deze snaren bepalen het universum; zij vormen alles wat we zien en alles wat we weten. Het zijn muzieknoten, maar ze maken ons tot wat we zijn en houden ons bijeen. Dus zoals je ziet, alles is muziek.

(Gitaar)

Als ik naar de wereld kijk, zie ik muziek overal om ons heen. Als ik naar mezelf kijk, zie ik muziek. Mijn leven wordt gedefinieerd door muziek. Ik vond mezelf door muziek. Muziek is overal, en het is in alles. Het verandert en het bouwt op en het neemt af. Maar het is er altijd, om ons te steunen, ons met elkaar te verbinden en ons de pracht te tonen van het universum. Als je je ooit verloren voelt, stop en luister naar jouw lied. Dank jullie wel."

(Applaus)

 

Bron: TED.com