4 Dingen Die Je Kunt Leren Van Soaps

Soaps zijn misschien aanmatigend en overdreven, maar zoals Kate Adams ons laat zien, weerspiegelen ze vaak de intensiteit en het drama in het echte leven. Adams, een voormalig assistent casting director van 'As the World Turns', legt uit: "Soap-opera's leren ons om twijfel weg te duwen en te geloven in ons vermogen om dapper en kwetsbaar te zijn." In deze TED-talk belicht ze vier lessen voor het leven en herinnert ze ons eraan dat het nooit te laat is om ons eigen verhaal te veranderen.

"In 1987 bevond Tina Lord zich in een moeilijke positie. Deze goudzoeker zorgde dat ze met de lieve Cord Roberts trouwde net voordat hij miljoenen erfde. Maar toen Cord ontdekte dat Tina evenveel van zijn geld hield als van hem, dumpte hij haar. De moeder van Cord, Maria, was blij, totdat ze het weer goedmaakten. Dus Maria nam Max Holden aan om Tina te verleiden en zorgde er toen voor dat Cord niet wist dat Tina zwanger was van hem. Tina, nog steeds getrouwd, maar denkend dat Cord niet van haar hield, vloog naar Argentinië met Max. Cord kwam er eindelijk achter wat gaande was en haastte zich achter hen aan, maar was te laat. Tina was al gekidnapt, vastgebonden aan een vlot en van een waterval af gestuurd. Er werd verondersteld dat zij en haar baby dood waren. Cord was een tijdje verdrietig, maar toen kwam hij het te boven met een superslimme archeoloog genaamd Kate en ze hadden een prachtige bruiloft, totdat Tina, schijnbaar terug van de dood, de kerk in rende met een baby in haar armen. "Stop!" schreeuwde ze. "Ben ik te laat? Cord, ik ben van zo ver gekomen. Dit is je zoon."

En dat, dames en heren, is hoe de soap 'One Life to Live' een liefdesverhaal introduceerde dat 25 jaar duurde.

(Gelach)

Als je ooit een soap hebt gezien, weet je dat de verhalen en karakters overdreven zijn, karikaturen bijna, en als je een fan bent, vind je die overdrijving grappig, en als je dat niet bent, vind je ze misschien dramatisch of onnatuurlijk. Misschien denk je dat het kijken van soaps tijdsverspilling is, dat hun overdrevenheid betekent, dat de lessen klein of niet-bestaand zijn. Maar ik geloof dat het tegendeel waar is. Soaps weerspiegelen het leven, alleen groter. Dus er zijn echte levenslessen die we kunnen leren van soaps en die lessen zijn zo groot en avontuurlijk als het plot van elke soap.

Ik ben een fan sinds ik op mijn achtste van de bus naar huis rende, wanhopig om het einde te zien van Luke en Laura's bruiloft, het grootste moment in de historie van 'General Hospital'.

(Applaus)

Je kan je voorstellen hoeveel ik genoten heb van de acht jaar als assistent casting director van 'As the World Turns'. Mijn werk was het kijken van soaps, het lezen van de scripts en het casten van acteurs om in een soap te spelen. Dus ik weet waar ik het over heb.

(Gelach)

En ja, soaps zijn groter dan het leven, drama op grote schaal, maar onze levens kunnen vol zitten met evenveel intensiteit, en het kan net zo dramatisch aanvoelen. We ondergaan tragedie en vreugde net zoals deze karakters. We kruisen drempels, vechten tegen demonen en vinden onverwacht redding, en we doen het opnieuw en opnieuw en opnieuw, maar net als in soaps kunnen we het script veranderen, wat betekent dat we van deze karakters kunnen leren, die zich als hommels wat onhandig door het leven heen bewegen. En we kunnen zulke lessen gebruiken om onze eigen levensverhalen te knutselen. Soaps leren ons om twijfel weg te duwen en te geloven in ons vermogen om dapper, kwetsbaar, veranderlijk en veerkrachtig te zijn. En het meest belangrijke is dat ze ons laten zien dat het nooit te laat is om je verhaal te veranderen.

Laten we beginnen met soap-les één: opgeven is geen optie.

(Gelach)

Erica Kane uit 'All My Children' was de dagversie van Scarlett O'Hara, een prinses die zichzelf vreselijk belangrijk vind, die vanbinnen vechtlustig en gedurfd was. In haar 41 jaar op tv is Erica's beroemdste scène misschien dat ze alleen in het bos plotseling oog in oog stond met een grizzly beer. Ze schreeuwde naar de beer: "Je mag dit niet doen! Begrijp je me? Je mag niet dicht bij me komen! Ik ben Erica Kane en jij bent een vuil beest!"

(Gelach)

En natuurlijk ging de beer weg. Dus wat dat ons leert, is dat obstakels verwacht kunnen worden en dat we ons of over kunnen geven, of we kunnen ertegen vechten.

Pandora's Tim Westergren weet dit beter dan de meesten. Je zou hem ook de Erica Kane van Silicon Valley kunnen noemen. Tim en zijn mede-oprichters startten het bedrijf met een financiering van twee miljoen dollar. Ze hadden het jaar erop geen geld meer. Veel bedrijven stoppen op dat moment, maar Tim verkoos te vechten. Hij nam het maximum op van 11 creditcards en stak zich zes cijfers in de schuld en het was nog steeds niet genoeg. Dus elke twee weken, twee jaar lang, stond hij bij zijn werknemers op betaaldag en vroeg hen hun salarissen op te offeren, en het werkte. Meer dan 50 mensen zagen af van twee miljoen dollar en nu, meer dan een decennium later, is Pandora miljarden waard. Als je gelooft dat er een manier is om je langs of door problemen te vechten, dat opgeven geen optie is, kan je enorme obstakels overwinnen.

Wat ons tot soap-les twee brengt: offer je ego op en laat het meerderwaardigheidscomplex los.

Dit is eng. Het is een erkenning van behoefte of feilbaarheid. Misschien is het zelfs erkenning dat we niet zo speciaal zijn als we misschien denken. Stephanie Forrester van 'The Bold and the Beautiful' dacht dat ze behoorlijk speciaal was. Ze dacht dat ze zo speciaal was dat ze zich niet hoefde te verhouden met het gespuis van de vallei en ze zorgde dat valleimeisje Brooke dat wist. Maar na bijna 25 jaar van epische gevechten werd Stephanie ziek en liet Brooke binnen. Ze maakte het goed, aardsvijanden werden zielsverwanten en Stephanie stierf in de armen van Brooke, en dit leren we. Drop je ego. Het leven draait niet om jou. Het draait om ons en onze mogelijkheid om vreugde te ervaren en liefde en om onze realiteit te verbeteren, komt alleen als we ons kwetsbaar opstellen en we de verantwoordelijkheid voor wat we doen en wat we niet doen, ongeveer als Howard Schultz, directeur van Starbucks.

Na een geweldig directeurschap trad Howard af in 2000 en Starbucks breidde zich al snel te veel uit en de aandelenkoersen zakten. Howard voegde zich weer bij het team in 2008 en een van de eerste dingen die hij deed, was het aanbieden van zijn excuses aan alle 180 000 werknemers. Hij bad zijn excuses aan. En toen vroeg hij in ruil daarvoor om hulp, eerlijkheid en ideeën. Nu heeft Starbucks de netto-inkomsten meer dan verdubbeld sinds Howard teruggekomen is. Dus probeer niet voortdurend gelijk te hebben of op zeker te spelen. Het helpt niemand en jezelf al helemaal niet. Offer je ego op.

Soap-les drie: evolutie is echt. Het is niet de bedoeling dat je een statisch karakter bent. Op televisie betekent statisch saai en saai betekent ontslagen worden. Karakters horen te groeien en veranderen. Op tv kunnen die dynamische veranderingen een aantal ruwe overgangen geven, vooral als een karakter gisteren werd gespeeld door één persoon en vandaag door een andere wordt gespeeld. Her-casten gebeurt voortdurend bij soaps. In de laatste 20 jaar hebben vier verschillende acteurs dezelfde hoofdrol gespeeld van Carly Brenson in 'General Hospital'. Elk nieuw gezicht veranderde het leven en de persoonlijkheid van het karakter. Er was altijd iets essentieel 'Carly's aan haar, maar het karakter en verhaal werden aangepast aan degene die haar speelde.

En dit betekent dat voor ons. Terwijl we niet van gezicht kunnen veranderen in onze levens, kunnen wij ook evolueren. We kunnen kiezen om een cirkel te tekenen om onze voeten en daarin te blijven staan, of we kunnen onszelf openen voor kansen, zoals Carly, die van verpleegkundestudent tot eigenaar van een hotel werd, of zoals Julia Child.

Julia was een spion in de tweede wereldoorlog en toen de oorlog voorbij was, trouwde ze, verhuisde ze naar Frankrijk, en besliste om naar de kookschool te gaan. Julia, haar boeken en TV programma's zorgden dat Amerika nu heel anders kookt.

We hebben allemaal de kracht verandering te initiëren in ons leven, te evolueren en ons aan te passen. We maken de keuze, maar soms kiest het leven voor ons en waarschuwt het ons niet vooraf. De verrassing slaat ons in het gezicht. Je ligt plat op de grond, de lucht is weg en heb je reanimatie nodig.

Godzijdank is er soap-les vier: wederopstanding is mogelijk.

(Gelach)

(Applaus)

In 1983 stierf Stefano DiMera van 'Days of Our Lives' aan een beroerte, maar niet echt, want in 1984 stierf hij toen zijn auto in de haven reed, en toch hij was terug in 1985 met een hersentumor.

(Gelach)

Maar voordat de tumor hem kon doden, beschoot Marlena hem en viel hij van een catwalk dood. En zo ging het 30 jaar lang.

(Gelach)

Zelfs als we het lichaam zagen, wisten we wel beter. Hij heet met reden de Feniks. En dit betekende dat voor ons. Zolang het programma nog op televisie is, of zolang je nog steeds ademt, is er niets permanent. Wederopstanding is mogelijk.

Natuurlijk, net zoals het leven hebben soaps uiteindelijk een grote finale. CBS schrapte mijn programma 'As The World Turns' in december 2009 en we filmden de laatste aflevering in juni 2010. Het was zes maanden van doodgaan en ik reed die trein zo de berg in. Ook al zaten we middenin een grote recessie en hadden miljoenen mensen moeite om werk te vinden, dacht ik op de een of andere manier dat alles OK zou worden. Dus ik pakte de kinderen en ruimde het appartement in Brooklyn op, en we trokken in bij mijn schoonfamilie in Alabama.

(Gelach)

Drie maanden later was niets OK. Dat was toen ik de laatste aflevering op de televisie zag en ik me realiseerde dat het programma niet het enige slachtoffer was. Ik was er ook een. Ik was werkloos en woonde op de eerste verdieping in het huis van mijn schoonfamilie, en dat is genoeg om iemand zich van binnen dood te laten voelen.

(Gelach)

Maar ik wist dat mijn verhaal niet voorbij was, dat het niet voorbij kon zijn. Ik hoefde alleen maar alles toe te passen wat ik ooit geleerd had van soaps. Ik moest dapper zijn zoals Erica en weigeren op te geven, dus elke dag maakte ik de keuze te vechten. Ik moest kwetsbaar zijn zoals Stephanie en mijn ego opofferen. Ik moest veel hulp vragen dwars door veel staten heen. Ik moest buigzaam zijn, zoals Carly, en mijn vaardigheden evolueren, mijn manier van denken en omstandigheden, en toen moest ik veerkrachtig zijn, zoals Stefano, en mezelf en mijn carrière laten herrijzen als een feniks uit zijn as.

Uiteindelijk had ik een sollicitatiegesprek. Na 15 jaar in de nieuws- en entertainmentbranche, negen maanden werkloosheid en dit ene sollicitatiegesprek, had ik een aanbod voor een baan op instapniveau. Ik was 37 jaar oud en ik was terug van de dood.

We zullen allemaal iets ervaren dat op een einde lijkt en we kunnen kiezen om er een begin van te maken. Net als Tina, die de waterval wonderbaarlijk overleefde, en omdat ik het haat een cliffhanger te laten hangen, scheidden Tina en Cord, maar ze hertrouwden drie keer voordat het programma uit de lucht ging in 2012.

Dus onthou, zolang als er adem in je lichaam zit, is het nooit te laat om je verhaal te veranderen.

Dankjewel."

(Applaus)

 

Bron: TED.com