Wil Je Een Doel Bereiken? Hou Het Dan Geheim

Nadat we een briljant nieuw plan voor ons leven hebben bedacht, is ons eerste instinct om dat aan iemand te vertellen. Maar Derek Sivers zegt dat het beter is om onze doelen geheim te houden. Hij laat zien dat uit onderzoek sinds 1926 blijkt dat mensen die praten over hun ambities minder kans zouden kunnen hebben om ze te verwezenlijken.

"Iedereen, denk alsjeblieft aan je grootste persoonlijke doel. Neem even de tijd. Je moet dit voelen om het te leren. Neem een paar seconden en denk aan je grootste persoonlijke doel, ok? Stel je voor dat je nu beslist dat je het gaat doen. Stel je voor dat je vandaag iemand vertelt wat je gaat doen. Stel je hun felicitaties voor, en het goede beeld wat ze van je hebben. Voelt het niet goed om het hardop uit te spreken? Voelt het niet alsof je er al een stap dichter bij bent, alsof het al een deel is van je identiteit?

Nou, slecht nieuws: je had je mond moeten houden, want dat lekkere gevoel, verkleint de kans dat je het uitvoert. Herhaalde psychologische testen hebben bewezen dat iemand vertellen over je doel de kans verkleint dat het gebeurt. Elke keer dat je een doel hebt, zijn er stappen te volgen, is er werk te doen om het voor elkaar te krijgen. Het beste is om niet tevreden te zijn vóórdat je het werk hebt voltooid, maar wanneer je iemand je plan vertelt, en ze bevestigen het, hebben psychologen ontdekt dat het een sociale realiteit wordt. De geest wordt in slaap gesust met het gevoel dat het al gedaan is. En dan, omdat je de tevredenheid al gevoeld hebt ben je minder gemotiveerd om het noodzakelijke werk te doen. Dus dit gaat in tegen de conventionele wijsheid dat we onze vrienden onze doelen moeten vertellen, toch? -- Zodat ze ons eraan houden, ja.

Dus laten we naar het bewijs kijken. 1926, Kurt Lewin, bedenker van de sociale psychologie, noemde dit "substitutie." 1933, Wera Mahler ontdekte dat als anderen je erkenning geven, het reëel voelt in het hoofd. 1982, Peter Gollwitzer schreef hier een heel boek over, en in 2009, deed hij nieuwe testen die werden gepubliceerd.

Het ging als volgt: 163 mensen in vier gescheiden testen -- iedereen schreef zijn persoonlijk doel op, vervolgens kondigde de helft hun besluit aan in de groep, en de andere helft niet. Vervolgens kreeg iedereen 45 minuten om werk te doen wat ze rechtstreeks naar hun doel zou leiden, en werd verteld dat ze op elk moment konden stoppen. Iedereen die zijn mond had gehouden werkte de volledige 45 minuten, gemiddeld, en bij navraag, dachten ze nog ver van hun doel te zijn. Maar zij die het hadden aangekondigd hielden er na 33 minuten mee op, gemiddeld, en bij navraag, dachten ze veel dichter bij hun doel te zijn.

Dus, als dit klopt, wat kunnen we doen? Nou, je zou de verleiding kunnen weerstaan om je doel aan te kondigen. Je kan de bevrediging uitstellen die de sociale bevestiging brengt. En je kunt begrijpen dat je geest erover praten verwart met het doen. Maar als je er toch de noodzaak voelt te praten, dan kun je het zo formuleren dat het je geen bevrediging schenkt, zoals: "Ik wil echt graag deze marathon lopen, dus moet ik vijf keer per week trainen, geef me een schop onder mijn kont als ik dat niet doe, oké?

Dus publiek, de volgende keer dat je je doel wilt vertellen, wat zeg je dan? (stilte) Inderdaad. Goed gedaan."

(Applaus)

 

Bron: TED.com