De Grootste Bedreiging Voor De Gezondheid Van Vrouwen

Verrassend, maar waar: vandaag de dag sterven meer vrouwen aan hart- en vaatziekten dan mannen. Toch heeft cardiovasculair onderzoek zich lang op mannen gericht. Pionier en dokter C. Noel Bairey Merz deelt wat we wel en niet weten over het hart van vrouwen - waaronder de opmerkelijk verschillende symptomen bij vrouwen tijdens een hartaanval (en waarom ze vaak over het hoofd worden gezien).

Eén op twee van de vrouwen hier zal te maken krijgen met een ziekte van hart en bloedvaten tijdens haar leven. Dit staat dus op de eerste plaats van doodsoorzaken bij vrouwen. Het is een goed bewaard geheim om mij onbekende redenen. Ik zal het persoonlijk maken: we gaan spreken over je relatie met je hart -- en de relatie van alle vrouwen met hun hart. We gaan ook dieper in op de politiek. Omdat het persoonlijke, zoals je weet, politiek is. Er wordt niet genoeg aan gedaan. We hebben vrouwen borstkanker zien overwinnen door de borstkankercampagne. Dit moeten we ook doen voor het hart.

Sinds 1984 sterven in de VS meer vrouwen dan mannen. We dachten dat hartzieke in de eerste plaats een mannenprobleem was. Dat is nooit waar geweest maar dat dachten we in de jaren 1950 en 1960. Het stond in alle studieboeken. Het is zeker wat ik leerde in mijn opleiding. Als we seksistisch blijven, wat niet correct is, maar als we seksistisch zouden blijven, dan is het eigenlijk een vrouwenziekte. Het is dus een vrouwenziekte.

Zo zie je dat bij mannen de sterfte daalt en daalt en daalt. En je ziet dat bij de vrouwen sinds 1984 de kloof vergroot. Meer en meer vrouwen, twee, drie, vier keer meer vrouwen dan mannen sterven aan hartziekte. Dat is een te korte periode om alle verschillende risicofactoren die we kennen, te veranderen. Dit suggereert op een nationaal niveau dat de diagnostische en therapeutische strategieën die ontwikkeld zijn bij mannen, door mannen en voor mannen de afgelopen 50 jaar -- en ze werken vrij goed bij mannen, nietwaar? -- niet zo goed werkten voor vrouwen. Dat was een serieuze waarschuwing in de jaren 1980.

Hartziekte doodt meer vrouwen van alle leeftijden dan borstkanker. De borstkankercampagne -- opnieuw, dit is geen wedstrijd. We willen het zo goed doen als de borstkankercampagne. We moéten het zo goed doen als de borstkankercampagne om deze crisis het hoofd te bieden. Soms, als mensen dit zien, hoor ik een zucht. We kennen allemaal iemand, soms een jonge vrouw, die borstkanker kreeg. We kunnen ons vaak geen enkele jonge vrouw voorstellen die een hartziekte kreeg. Ik zal jullie vertellen waarom. Hartziekte doodt mensen, soms zeer snel. De eerste keer dat hartziekte toeslaat bij vrouwen of mannen, gaat het de helft van de tijd om een plotse hartstilstand -- geen gelegenheid om vaarwel te zeggen of haar naar de chemotherapie te brengen, geen gelegenheid om haar te helpen een pruik te kiezen.

Sterfte door borstkanker is gezakt naar 4 procent. Dat staat voor 40 jaar dat vrouwen opkwamen tegen borstkanker. Betty Ford, Nancy Reagan stonden recht en zeiden: "Ik overleefde borstkanker." en het was oké om erover te praten. De dokters gingen aan de slag. We deden onderzoek. We hebben nu effectieve therapieën. Vrouwen leven langer dan ooit. Dit moet ook gebeuren voor hartziekte. Het is tijd. Het gebeurt niet en het is tijd.

We zijn een grote dankbaarheid verschuldigd aan deze vrouwen. Zoals Barbara [Streisand] toonde in 'Yentl', een van haar prachtige films waarin ze een jonge vrouw portretteerde die een opleiding wilde. Ze wilde de Talmoed bestuderen. Hoe kreeg ze dat gedaan? Ze moest zich voordoen als man. Ze moest er als een man uitzien. Ze moest andere mensen doen geloven dat ze een man was en dat ze dezelfde rechten als mannen had. Bernadine Healy, Dr. Healy, was een cardiologe. Rond die tijd, in de jaren 1980, dat we hartziekten bij vrouwen zagen stijgen en stijgen en stijgen, schreef ze een artikel in de 'New England Journal of Medicine'. Ze schreef over het Yentlsyndroom. Vrouwen sterven aan hartziekten twee, drie, vier keer meer dan mannen. Sterfte gaat niet naar beneden, ze stijgt. Ze stelde vragen, ze maakte hypotheses. Is dit het Yentlsyndroom?

Dit is het verhaal. Het is omdat vrouwen er niet uitzien als een man. Ze voldoen niet aan het mannelijke hartziektebeeld waar we 50 jaar aan besteedden om het te begrijpen om goede diagnoses te kunnen stellen en goede therapieën te ontwikkelen. Daarom wordt hartziekte bij vrouwen niet herkend. Ze worden gewoon voorbijgegaan. Ze worden niet behandeld. Ze worden niet opgemerkt. Ze krijgen niet de voordelen van de moderne geneeskunde.

Dokter Healy werd dus de eerste vrouwelijke directeur van ons Nationaal Instituut voor de Gezondheid. Dit is het grootste biomedisch onderzoekscentrum in de wereld. Het geeft fondsen aan vele onderzoeken. Het geeft fondsen aan onderzoek op vele plaatsen. Het was heel belangrijk dat ze directeur werd. Ze startte in een storm van controverse het 'Women's Health Initiative'. Elke vrouw hier in de zaal profiteert van dit initiatief. Het vertelde ons over therapie met hormoonsubstituten. Het gaf ons informatie over osteoporose. We kregen informatie over borst- en darmkanker bij vrouwen. Een rijke bron aan kennis ondanks, opnieuw, dat vele mensen haar vertelden het niet te doen. Het was te duur. Tussen de lijnen kon je lezen dat vrouwen het niet waard waren. Ze zei: "Nee, sorry. Vrouwen zijn het waard."

Een klein deel van 'Women's Health Initiative' ging naar het 'National Heart, Lung and Blood Institute', dat de cardiologieafdeling van het NIH is. Wij deden de WISE-studie -- en WISE staat voor 'Women's Ischemia Syndrome Evaluation' -- Gedurende de laatste 15 jaren was ik voorzitter. Deze studie vroeg zich specifiek af: wat gebeurt er met vrouwen? Waarom sterven meer en meer vrouwen aan ischemische hartziekte? 15 jaren geleden begonnen we in het WISE en zeiden: "Er zijn een paar belangrijke observaties waarnaar we moeten handelen." Onze collega's in Washington D.C. hadden recent een artikel gepubliceerd waarin vrouwen en mannen die hartaanvallen krijgen en sterven, vergeleken werden. Het gaat over miljoenen mensen, elke dag. Vrouwen in hun vetafzetting -- en dit is in hun hartslagader, de hoofdslagader die naar de hartspier gaat -- vrouwen eroderen, mannen exploderen. Je zult een aantal interessante analogieën vinden in deze fysiologie.

(Gelach)

Ik zal je eerst de mannelijke hartaanval beschrijven. Hollywood-hartaanval. Ughhhh. Verschrikkelijke pijn op de borst. EEG doet pbbrhh, zodat dokters de enorm afwijkende EEG kunnen zien. Er zit een dikke prop in het midden van de slagader. Ze gaan naar het kathederlab en boem, boem, boem, de prop is weg. Dat is een mannelijke hartaanval. Sommige vrouwen hebben zulke hartaanvallen, maar veel vrouwen hebben een ander soort hartaanval waarbij de hartslagader erodeert, niet volledig verstopt, de symptomen zijn subtiel, EEG's zien er anders uit: het vrouwelijke patroon. Wat denk je dat er gebeurt met deze vrouwen? Ze worden niet opgemerkt en naar huis gestuurd. Ik ben niet zeker wat het was: misschien winderigheid.

We speelden daarop in en zeiden: "We hebben nu de mogelijkheid om in het menselijk lichaam te kijken met speciale 'IVUS'-katheters: intravasculair ultrageluid." Onze hypothese was dat de vetafzetting bij vrouwen er waarschijnlijk anders uitziet en anders afgezet wordt dan bij mannen. De reden is dat vrouwen en mannen anders dik worden. Als we mensen obees zien worden, waar slaan mannen vet op? Hier, allemaal op dezelfde plaats. Waar worden vrouwen dik? Overal. Cellulitis hier, cellulitis hier. We zeiden: "Kijk, vrouwen doen alsof ze het afval goed en soepel kunnen wegzetten. Mannen dumpen het op een enkele plaats." We zeiden: "Laat ons dit bekijken."

Het geel is de vetafzetting en A is een man. Je kunt zien dat het klonterig en bobbelig is. Hij heeft een bierbuik in zijn hartslagader. Paneel B is een vrouw, heel soepel. Ze heeft het mooi en netjes neergelegd. (Gelach) Als je een angiogram zou doen, dat is het rode, herken je de mannenziekte. Na 50 jaar van bewerken en verfijnen van deze angiograms, kunnen we het gemakkelijk herkennen: het mannelijke ziektebeeld. Het is moeilijk om het vrouwelijke ziektebeeld te zien. Dat was een ontdekking. Wat zijn daarvan de gevolgen? Nogmaals: vrouwen ondergaan een angiogram en niemand kan zien dat ze een probleem hebben.

We werken nu aan een niet-invasieve -- nogmaals, dit zijn allemaal invasieve studies. Liefst zou je dit op een niet-invasieve manier doen. Nogmaals: na 50 jaar goede niet-invasieve stresstesten zijn we goed in staat het mannelijke ziektebeeld te herkennen met stresstests. Dit is cardiale MRI. We doen dit aan het Cedars-Sinai Heart Institute in het Women's Heart Center. We selecteerden dit voor het onderzoek. Dit is geen gewoon ziekenhuis maar we hopen dit te kunnen vertalen. We hebben nu 2½ jaar afgelegd van een vijfjarige studie.

Dit was de enige methode die de binnenwand van het hart kan zien. Als je goed kijkt, kan je zien dat er hier een zwarte blos is. Dat is een microvasculaire obstructie. Het syndroom, het vrouwelijke ziektebeeld heet nu 'microvasculaire coronaire disfunctie' of 'obstructie'. De tweede reden dat we van de MRI hielden, is dat er geen straling is. Dus niet zoals een CAT-scan, x-stralen, thalliums waarbij bij vrouwen de borst in de weg zit om naar het hart te kijken. Elke keer als we iets doen met zelfs maar een kleine hoeveelheid straling, zeggen we: "Hebben we deze test écht nodig?" We zijn opgetogen over MR. Je kunt het nog niet bestellen maar het is een gebied van actief onderzoek waarbij het bestuderen van vrouwen vooruitgang zal brengen voor vrouwen én mannen.

Wat zijn de gevolgen op termijn als het vrouwelijke ziektebeeld niet herkend wordt? Dit is een afbeelding uit een artikel dat ik publiceerde in het 'European Heart Journal' afgelopen zomer. Het was enkel een pictogram om te tonen waarom meer vrouwen sterven aan hartziekte, ondanks goede behandelingen die we kennen en die werken. Als een vrouw het mannelijke ziektebeeld vertoont -- en ze eruit ziet zoals Barbara in de film -- wordt ze behandeld. Als je het vrouwelijk ziektebeeld hebt én je ziet eruit als een vrouw zoals Barbara, hier met haar man, krijgt ze geen behandeling. Dit zijn levensreddende behandelingen. De kleine rode blokjes zijn sterfgevallen. Dat zijn de gevolgen. Dat is het vrouwelijke ziektebeeld en waarom we denken dat het Yentlsyndroom veel van deze hiaten verklaart.

Er is ook goed nieuws in het onderzoek naar vrouwen en hartziekte. Een van de meest vooruitstrevende gebieden waar we echt opgetogen over zijn, is stamceltherapie. Wat is het grote fysiologische verschil tussen vrouwen en mannen? Waarom zijn er vrouwen en mannen? Omdat vrouwen nieuw leven in de wereld brengen. Dat zijn allemaal stamcellen. We veronderstelden dat vrouwelijke stamcellen beter zouden zijn in het vaststellen van kwetsuren en het repareren van cellen of het produceren van organen. Dat is een van de dingen die we proberen te bereiken met stamceltherapie. Dit zijn vrouwelijke en mannelijke stamcellen. Als jij een ziek orgaan had, als je een hartaanval had, en we willen het zieke gebied genezen, wil je dan de robuuste overvloedige stamcellen bovenaan? Of wil je deze kerels die eruit zien alsof ze gaan lunchen zijn?

(Gelach)

Een deel van onze onderzoeksteams heeft gedemonstreerd dat vrouwelijke stamcellen -- en dit is bij dieren en we zien dit meer en meer bij mensen -- dat vrouwelijke stamcellen, als ze in een mannenlichaam worden ingebracht, het beter doen dan mannelijke stamcellen die in een mannenlichaam worden ingebracht. Een van de dingen die we zeggen over de vrouwelijke fysiologie -- want, ondanks hartziekten, leven vrouwen gemiddeld genomen langer dan mannen -- is dat bij het onderzoek naar de vrouwelijke fysiologie en het begrijpen ervan zowel mannen en vrouwen gebaat zullen zijn. Ze worden er dus beiden beter van.

Oké, hier begonnen we. Herinner je, in 1984 begonnen meer en meer vrouwen aan cardiovasculaire ziekten te sterven. Wat gebeurde in de laatste 15 jaar met dit werk? We timmeren aan de weg. We timmeren aan de weg. Net zoals het borstkankerverhaal: onderzoek doen, bewustmaking, het werkt. Je moet het enkel op gang krijgen. Zijn we hier gelukkig mee? Er sterven nog steeds twee tot drie keer meer vrouwen dan mannen.

Ik zou voorstellen met de hogere levenskansen die vrouwen in het algemeen hebben, dat vrouwen het theoretisch waarschijnlijk beter doen als ze maar behandeld konden worden. Hier staan we nu maar we hebben nog een lange weg te gaan. We werken hier nu 15 jaar aan. Ik heb jullie verteld dat we al 50 jaar werkten aan mannelijke ziektebeelden bij hartziekte. We lopen dus 35 jaar achter. We hopen graag dat het niet nog eens 35 jaar zal duren en waarschijnlijk zal het dat ook niet. Maar we kunnen niet stoppen. Er staan te veel levens op het spel.

Wat moeten we doen? Je hebt nu, hopelijk, een meer persoonlijke relatie met je hart. Vrouwen hebben de roep van borstkanker gehoord en ze schaarden zich achter bewustmakingscampagnes. Vrouwen ondergaan nu regelmatig een mammografie. Vrouwen werven fondsen, vrouwen nemen deel. Ze doneerden geld, ze spraken zich uit en sloten zich aan bij campagnes. Dat moeten we nu ook met hartziekte doen.

Het is politiek. Vanuit federaal standpunt is de gezondheid van vrouwen soms populair en soms niet. Het gaat op en neer. Ik smeek jullie aan te sluiten bij de 'Red Dress Campaign' om fondsen te werven. Borstkanker, zoals we zeiden, doodt vrouwen, maar hartziekte doodt er velen meer. Als we zo goed kunnen doen als bij borstkanker en vrouwen een nieuwe opdracht geven, kunnen we vele levens sparen.

Dank je wel voor jullie aandacht.

(Applaus)

 

Bron: TED.com