De Voordelen Van Een Tweetalig Brein

Het is overduidelijk dat kennis van meer dan één taal bepaalde zaken vergemakkelijkt -- zoals reizen of films kijken zonder ondertiteling. Maar zijn er andere voordelen van een tweetalig (of meertalig) brein? Mia Nacamulli legt de drie typen tweetalige hersenen uit en laat zien hoe kennis over meer dan één taal je hersenen gezond, complex en actief houdt.

Bekijk hier de hele les

¿Hablas español? Parlez-vous français? 你会说中文吗？

Antwoordde je met "sí," "oui," of "是的" terwijl je dit in het Engels bekijkt, dan is de kans groot dat je behoort tot de meertalige meerderheid.

En naast het eenvoudiger reizen, of films kunnen kijken zonder ondertitels, houdt kennis van een andere taal in dat je hersenen er wellicht anders uitzien en werken dan die van je eentalige vrienden. Wat betekent het nu werkelijk om een taal te kennen?

Taalvaardigheid is doorgaans opgedeeld in twee actieve delen: spreken en schrijven en twee passieve delen: luisteren en lezen. Hoewel een uitgebalanceerde tweetalige bijna gelijke vaardigheden heeft in beide talen, kennen de meeste tweetaligen hun talen in wisselende verhoudingen.

Afhankelijk van hun situatie en hoe ze hun taal leerden, kunnen ze in drie algemene typen worden ingedeeld. Neem bijvoorbeeld Gabriella, wier familie van Peru naar de VS emigreerde toen ze twee jaar oud was.

Als een gelijktijdige tweetalige, ontwikkelt Gabriella twee taalcodes op hetzelfde moment, met één reeks aan ideeën, die ze in het Engels en Spaans leert, terwijl ze de wereld om haar heen leert kennen.

Haar tienerbroer, aan de andere kant, kan een opeenvolgende tweetalige zijn, met twee verschillende reeksen aan ideeën, wanneer hij Engels op school leert, terwijl hij thuis en met zijn vrienden Spaans blijft spreken.

Tenslotte zijn Gabrielles ouders waarschijnlijk ondergeschikt tweetalig, die een tweede taal leren door het te filteren door hun eerste taal.

Omdat alle soorten tweetaligen geheel vaardig kunnen worden in een taal, ongeacht accent of uitspraak, is het verschil niet altijd even duidelijk te merken. Maar recente ontwikkelingen in beeldvorming van de hersenen hebben neurolinguisten een glimp gegeven op hoe specifieke aspecten van taalverwerving het tweetalig brein beïnvloeden.

Het is algemeen bekend dat de linkerhersenhelft dominanter is en analytischer in logische processen, terwijl de rechterhersenhelft meer actief is op emotioneel en sociaal gebied, hoewel deze scheiding niet absoluut is en kan variëren. Het feit dat taal beide typen functies omvat, terwijl lateraliteit geleidelijk ontwikkelt als je ouder wordt, leidde tot de "kritieke periode" hypothese. Volgens deze theorie leren kinderen taal gemakkelijker, omdat de plasticiteit van hun ontwikkelende hersenen hen beide hersenhelften laat gebruiken in taalverwerving, terwijl bij de meeste volwassenen taal zich toespitst op één hersenhelft, meestal de linker.

Als dit waar is, geeft taalverwerving op jonge leeftijd een meer volledig inzicht in de sociale en emotionele contexten. Omgekeerd, wijst recent onderzoek uit dat mensen die als volwassenen een tweede taal leerden, minder emoties onderscheiden en een meer rationele insteek toonden bij de aanpak van problemen in de tweede taal dan in hun moedertaal.

Maar ongeacht wanneer je een extra taal leert, geeft meertaligheid je hersenen een aantal opmerkelijke voordelen. Sommige zijn zelfs zichtbaar, zoals een hogere dichtheid van de grijze massa, die het merendeel van de neuronen en synapsen bevat en meer activiteit in bepaalde regionen bij gebruik van een tweede taal. De verhoogde training die een tweetalig brein krijgt in zijn leven, kan helpen om ziektes als Alzheimer en dementie te vertragen met wel vijf jaar.

De idee van grote cognitieve voordelen van tweetaligheid lijken nu vanzelfsprekend, maar zouden experts van vroeger hebben verbaasd. Voor 1960 werd tweetaligheid gezien als een handicap, een rem op de ontwikkeling van het kind, vanwege de inspanning om de talen te onderscheiden, een visie die werd gebaseerd op gebrekkig onderzoek.

En hoewel recenter onderzoek wel aantoont dat reactiesnelheid en fouten toenemen voor sommige tweetaligen in vergelijkende taaltests, toont het ook dat de inspanning en aandacht om tussen talen te wisselen, zorgde voor meer activiteit en mogelijk een versterking van de dorsolaterale prefrontale cortex. Dit is het deel van de hersenen dat een grote rol speelt in uitvoerende functies, probleemoplossing, schakelen tussen taken en concentratie bij het uitfilteren van onnodige informatie.

Dus, hoewel tweetaligheid je niet per se slimmer maakt, helpt het wel je hersenen gezonder, complexer en actief te houden en zelfs al heb je niet het geluk gehad om als kind een tweede taal te leren, is het nooit te laat om jezelf een plezier te doen en de overstap te maken van "Hallo" naar "Hola," "Bonjour" of "您好’s", want een klein beetje oefening helpt je hersenen goed op weg.

 

Bron: TED.com