Waarom Huilen We? De Drie Soorten Tranen

Of we nou huilen tijdens een droevige film, tijdens het snijden van uien of wanneer we het compleet onvrijwillig doen: onze ogen produceren voortdurend tranen. Alex Gendler volgt een bijzonder waterige dag uit het leven van Iris (de iris) wanneer ze door de basale, reflex- en emotionele tranen 'fietst'.

Bekijk hier de volledige les

Ons verhaal gaat over een meisje genaamd Iris. Iris is heel gevoelig. Zo erg dat ze altijd moet huilen. Ze huilt wanneer ze verdrietig is, als ze blij is, en zelfs wanneer het even te veel wordt. Ze heeft speciale traanklieren om nieuwe tranen te produceren en speciale traankanalen om de oude af te voeren. Ze huilt zó veel, dat ze wel bijna 300 gram tranen per dag produceert. Dat is 110 liter per jaar!

Als je goed kijkt, zie je dat ze de hele tijd een beetje huilt. De basale tranen die Iris voortdurend produceert vormen een dun traanfilmpje van drie lagen dat haar beschermt en vuil en afvalproducten afweert.

Vlak naast Iris bevindt zich de mucinelaag, die alles vasthoudt. Daarbovenop zit de waterlaag, die Iris gehydrateerd houdt, invasieve bacteriën afstoot en haar hoornvlies beschermt tegen beschadiging. Ten slotte is er een lipidenlaag, een olie-achtige buitenlaag die het oppervlak mooi houdt, zodat Iris erdoorheen kan kijken, en verdamping van het traanvocht voorkomt.

Iris leidt haar leven zonder wat te merken van de basale tranen die hun werk doen. Dat is ook waar het om draait.

Maar op een dag ontmoet ze een meisje genaamd Ui. Iris is meteen verkocht. Ui ziet er schitterend uit in haar felpaarse jas, en ze ruikt geweldig. Iris nodigt Ui bij haar thuis voor een etentje, maar wanneer ze binnenkomt en haar jas uitdoet, gebeurt er iets vreselijks.

Wanneer de jas van Ui is verwijderd, ontstaat er een chemische reactie, die de sulfoxiden, waardoor ze ze eerder zo lekker rook, in sulfeenzuur omzet. Dit wordt uiteindelijk een vervelende stof met een lange naam: syn-propaanthial-S-oxide. Het gas prikkelt Iris, en plotseling moet ze oncontroleerbaar huilen.

Deze reflextranen zijn anders dan de basale tranen die Iris al kende. Ze zijn ontworpen om schadelijke stoffen of deeltjes weg te spoelen. Ze worden in veel grotere getale vrijgegeven en hun waterlaag bevat meer antilichamen om binnendringende micro-organismen tegen te houden.

Zowel Iris als Ui zijn er kapot van. Ze kunnen geen vriendjes zijn als Iris steeds pijn heeft en huilen moet als Ui haar jas uitdoet. Ze besluiten elkaar niet meer te zien. Zodra Ui de deur uitloopt, stopt Iris met huilen.

Ze begint meteen weer met huilen. Ze huilt nu echter geen reflextranen, maar emotionele tranen. Wanneer iemand te verdrietig of te blij is, voelt het aan alsof je controle verliest, wat gevaarlijk kan zijn. Emotionele tranen komen dan om de toestand zo snel mogelijk te stabiliseren, samen met andere lichamelijke reacties, zoals een verhoogde hartslag en een langzamere ademhaling.

Maar wetenschappers weten nog niet precies hoe of waarom de tranen behulpzaam zijn. Misschien is het een sociaal mechanisme om medelijden op te wekken of om onderdanigheid te tonen.

Onderzoek heeft ook uitgewezen dat emotionele tranen hogere concentraties stresshormonen bevatten, zoals ACTH en enkefaline, een endorfine, een natuurlijke pijnstiller. In dit geval kalmeren de emotionele tranen Iris ook onmiddellijk en seinen haar emotionele staat ook door aan anderen.

Jammer dat het niets is geworden tussen jullie, Iris, maar maak je geen zorgen. Zolang je deze drie soorten tranen hebt om je evenwichtig en gezond te houden, komt het wel goed. Dat zie je nog wel.

 

Bron: TED.com