De Ondergang Van Mannen? Waarom Jongens Het Zo Moeilijk Hebben

Psycholoog Philip Zimbardo vraagt: "Waarom hebben jongens het zo moeilijk?". Hij deelt statistieken (slechtere cijfers op school, grotere zorgen over intimiteit en relatiesverhoudingen) en stelt een paar redenen voor

"Vandaag zou ik willen dat we eens nadenken waarom jongens het laten afweten. Jongens laten het op academisch gebied afweten; hun sociale omgang met meisjes en seksuele omgang met vrouwen gaat de mist in. Behalve dat zijn er niet veel problemen. Welke gegevens hebben we? De gegevens over schooluitval zijn verbazingwekkend. Jongens hebben 30 procent meer kans dan meisjes om vroegtijdig te stoppen met school. In Canada stoppen vijf jongens tegen drie meisjes vroegtijdig met onderwijs. Meisjes doen het nu beter dan jongens op elk niveau, van de basisschool tot het hoger onderwijs. Er is 10 procent verschil bij het verkrijgen van BA's en alle graduaat-programma's, waarbij de jongens achterlopen op de meisjes. Tweederde van de leerlingen in speciale educatieve remediërende programma's zijn jongens. En zoals jullie allemaal weten, hebben jongens vijf keer meer kans dan meisjes om met ADHD te worden gediagnosticeerd - en daarom houden we ze onder de Ritalin.

Wat zijn de bewijzen voor dit onderuitgaan? Ten eerste, er is een nieuwe angst voor intimiteit. Intimiteit betekent fysieke, emotionele verbinding met iemand anders - en vooral met iemand van het andere geslacht die dubbelzinnige, tegenstrijdige, fosforescerende signalen afgeeft. (Gelach) Elk jaar is er onderzoek gedaan op zelfgerapporteerde verlegenheid onder studenten. We zien een gestage toename daarvan bij mannen. En dit op twee gebieden. Het is sociale onhandigheid. De oude verlegenheid was angst voor afwijzing. Sociale onhandigheid alsof je een vreemdeling bent in een vreemd land. Ze weten niet wat zeggen, ze weten niet wat doen vooral bij een één-op-één ontmoeting met het andere geslacht. Ze beheersen de taal van het aangezichtscontact niet, de non-verbale en verbale set van regels die je in staat stelt om comfortabel te praten met iemand anders, te luisteren naar iemand anders.

Er ontwikkelt zich iets dat ik het sociale-intensiteitsyndroom noem en dat probeert te verklaren waarom mannen de voorkeur geven aan 'jongens onder elkaar' boven 'seksueel getinte omgang met meisjes'. Het blijkt dat jongens, en later mannen, van kindsbeen af het gezelschap van jongens verkiezen - lijfelijk gezelschap. Het gaat eigenlijk om corticale opwinding omdat de mannen altijd samen zijn geweest in teams, in clubs, in bendes, in broederschappen, vooral in het leger, en vervolgens in pubs. Dat piekt op Super Bowl Sunday wanneer jongens liever in een bar met vreemden zitten te kijken naar een totaal ingepakte Aaron Rodgers van de Green Bay Packers dan naar Jennifer Lopez helemaal naakt in haar slaapkamer. Het probleem is dat ze nu de asynchrone internetwereld verkiezen boven de spontane interactie bij sociale relaties.

Wat zijn de oorzaken? Nou, het is een onbedoeld gevolg. Ik denk dat het komt door overmatig gebruik van internet in het algemeen, overmatig veel videogamen en veel nieuwe toegang tot pornografie. Het probleem is dat dit opwindingsverslavingen zijn. Drugsverslaving: je wil altijd meer. Opwindingsverslaving: je wil altijd iets anders. Bij drugs wil je altijd meer van hetzelfde - dat is anders. Dus heb je nieuwigheid nodig, zodat de opwinding blijft.

En het probleem is dat de industrie dat volop levert. Jane McGonigal vertelde ons vorig jaar dat tegen de tijd dat een jongen 21 is, hij 10.000 uur videogames heeft gespeeld, de meeste daarvan in isolement. Je kan je misschien herinneren dat Cindy Gallop zei dat mannen het verschil niet meer kennen tussen liefde bedrijven en porno. De gemiddelde jongen ziet nu 50 pornovideoclips per week. En natuurlijk is er ergens een kerel die er honderd bekijkt. (Gelach) De porno-industrie is de snelst groeiende sector in Amerika - 15 miljard per jaar. Voor elke 400 films gemaakt in Hollywood, worden er nu 11.000 pornovideo's gemaakt.

Het onmiddellijke gevolg is een nieuw soort van opwinding. Jongenshersenen worden op een totaal nieuwe manier digitaal herbedraad voor verandering, nieuwigheid, roes en constante opwinding. Dat betekent dat ze totaal niet passen in de traditionele schoolklassen, die analoog, statisch, passief interactief zijn. Ze zijn ook totaal niet geschikt voor romantische relaties die geleidelijk en subtiel worden opgebouwd.

Wat is de oplossing? Dat is mijn job niet. Ik ben hier om te alarmeren. Het is jullie taak om het op te lossen.

(Gelach)

(Applaus)

Maar wie dan wel? De enige mensen die hiervoor moeten zorgen zijn de ouders van jongens en meisjes, opvoeders, gamers, filmmakers en vrouwen die graag een echte man willen waarmee ze kunnen praten, die kan dansen, die langzaam de liefde kan bedrijven en bijdragen aan de evolutionaire druk om onze soort boven de naaktslakken te houden. Niet beledigend bedoeld voor de naaktslakeigenaars. Dank u."

(Applaus)

 

Bron: TED.com