Wat Zich Op De Bodem Van De Oceaan Bevindt – En Hoe We Daar Komen

Victor Vescovo leidt de allereerste bemande expeditie naar het diepste punt van elk van de vijf oceanen op de wereld. In gesprek met TED-wetenschapscurator David Biello bespreekt Vescovo de technologie die de verkenningen aandrijft -- een titanium duikboot ontworpen om buitengewone omstandigheden te weerstaan -- en hij toont beelden van een wezen dat nog nooit eerder is gezien, genomen tijdens zijn reis naar de bodem van de Indische Oceaan.

David Biello: Victor, wat heb je zoal gedaan? Victor Vescovo: Dat is de bodem van de Atlantische Oceaan en ik denk dat ik als kind te veel Jules Verne heb gelezen, want de laatste vier jaar leidde ik een team dat aan 's werelds meest geavanceerde, diepst duikende duikboot werkte -- en ik heb de bevoegdheid om haar te besturen. Dit waren wij vorig jaar december. De eerste keer: de bodem van de Atlantische Oceaan.

DB: Niemand heeft dit ooit gezien?

Alleen jij. VV: Nee. Nou ja, nu iedereen.

DB: Wie doet dat? Ik bedoel ...

VV: Ik denk dat men de ontwikkelingen de laatste 10 à 15 jaar wel heeft gezien. Er zijn mensen die de middelen hebben om de ruimte te verkennen, zoals SpaceX of Blue Origin -- die lui -- en wij gaan de andere kant op. Het is een geweldig tijdperk vol particulieren die hun activa inzetten om technologieën te ontwikkelen die ons naar plaatsen kunnen brengen die nog nooit onderzocht zijn. En de oceanen van de wereld -- het klinkt bijna cliché -- bestrijken 70% van de hele planeet en daarvan is 95% niet ontdekt. Wat we proberen te doen met onze expeditie, is tonen dat we een duikboot kunnen bouwen die elke plaats op de bodem van de planeet kan bereiken, zodat we de 60% van de planeet die nog onontdekt is, kunnen ontdekken.

DB: Daar heb je wel gaaf gereedschap voor nodig, toch?

VV: Klopt. Het gereedschap is de onderzeeër, de Limiting Factor, een hypermodern vaartuig bijgestaan door het schip The Pressure Drop. Het heeft een tweepersoons 90 mm dikke titanium sfeer die de druk op 1 atmosfeer houdt en het kan herhaaldelijk duiken naar het allerdiepste punt van de oceaan.

DB: Dus als het ware de SpaceX van de oceaanverkenning?

VV: Ja, de SpaceX van de oceaanverkenning, maar ik bestuur mijn eigen voertuigen.

(Gelach)

DB: Neem je Elon mee of ...?

VV: Ja, ik kan wel iemand meenemen. Dus, Elon, als je luistert ... Ik neem jou een keer mee als jij mij een keer meeneemt.

(Gelach)

DB: Vertel ons eens hoe het daar beneden is. Ik bedoel ... We hebben het over een plaats waar de druk zo enorm is -- net alsof je de Eiffeltoren op je teen zet.

VV: Meer zelfs. Het is ongeveer 1100 bar. De kwestie is dus dat we die titanium sfeer hebben waarmee we herhaaldelijk naar extreme dieptes kunnen afdalen. Dat is nog nooit eerder gedaan. Men dook twee keer in de Challengerdiepte: een keer in 1960 en een keer in 2012 door James Cameron. Zij daalden af en stegen weer, en dat waren onderzoeksboten. Dit is de eerste commercieel gecertificeerde duikboot die duizenden keren op en neer kan en plaats biedt aan twee personen, inclusief wetenschapper. En we zijn trots dat we drie weken geleden met de diepst duikende Brit ooit doken: dr. Alan Jamieson van de Newcastle University, die met ons in de Javatrog was.

DB: Ik gok dat er maar weinig is waar jij bang voor bent?

VV: Nou, het is anders als je gaat duiken. Als je claustrofobisch bent, wil je niet in een duikboot zijn. We dalen een flink eind af en de missies duren acht tot negen uur in een afgesloten ruimte. Het is heel anders dan mijn vorige carrière, bergbeklimmen, waarbij je in open ruimtes bent, de wind zweept en het koud is. Dit is het tegengestelde. Het is veel technischer: het gaat om de precisie bij het gebruik van instrumenten, en dat oplossen wat verkeerd kan gaan. Maar als er in de duikboot echt iets fout gaat, ga je dat nooit merken.

(Gelach)

DB: Je bedoelt dus dat je bang voor lekkages bent.

VV: Ja, lekkages zijn niet goed -- maar het is ook niet heel erg, want anders zou je het niet merken. Maar ... Brand in de capsule is natuurlijk ook niet best. Maar in werkelijkheid is de duikboot heel veilig. Ik zeg graag dat ik niet veel vertrouw, maar ik vertrouw titanium, wiskunde ook, net als de eindige-elementenmethode -- zo kom je erachter of dit soort dingen bestand zijn tegen deze extreme omstandigheden.

DB: En die sfeer is perfect in elkaar gezet, toch? Dit is echt een uniek vaartuig.

VV: Dat was de truc, het bouwen van een titanium sfeer die op maximaal 0,1 procent na accuraat geproduceerd is.

Titanium is voor velen te lastig om mee te werken, maar wij hadden veel geluk. Ik werkte met een geweldig team dat een bijna perfecte sfeer kon maken -- wanneer je iets onder druk zet, is dat de sterkst mogelijk vorm. Dus als ik in de duikboot ben en het luik gaat dicht, dan ben ik er zeker van dat ik afdaal en ook weer boven kom.

DB: Of het luik wel dicht is, controleer je zeker extra?

VV: Er zijn twee regels in een duikboot. Nummer 1: sluit het luik goed. Nummer 2: ga terug naar regel nummer 1. (Gelach)

DB: Oké, dus ... Atlantische Oceaan: check. Zuidelijke Oceaan: check.

VV: Ik weet waarom nog niemand in de Zuidelijke Oceaan heeft gedoken. Het is er ontzettend vijandig. Het weer is er vreselijk. Het woord 'botsing' komt in je op. Maar we deden het en ik ben blij dat het klaar is.

DB: Ja. VV: Dank je.

(Applaus)

DB: Alsof je erdoorheen vliegt. En nu de Indische Oceaan, zoals Kelly al zei.

VV: Ja, drie weken terug. We hadden het geluk, het mysterie daadwerkelijk op te lossen. Had je me drie weken geleden gevraagd: 'Wat is het diepste punt van de Indische Oceaan?' Niemand wist het. Het was of één ten westen van Australië of één in de Javatrog. Met de sonar van ons prachtschip hebben we beide in kaart gebracht. We hebben landers laten zakken voor verificatie. Het is in het midden van de Javatrog, wat niemand verwacht had. Feitelijk, elke keer als we een duik hadden volbracht, renden we naar Wikipedia om het te veranderen, omdat het compleet fout is.

(Gelach)

DB: Het kost zeker meer tijd om er te komen dan dat je er daadwerkelijk bent?

VV: Nee, eigenlijk zijn we er best een tijdje. Ik heb een zuurstofvoorraad voor vier dagen in het vaartuig -- als ik zolang beneden ben, zal ik het wel niet meer nodig hebben -- maar het kost ongeveer drie uur om het diepste punt te bereiken, dan zijn we er normaal gesproken drie tot vier uur en dan nog drie uur terug. Je wil er niet langer dan tien à elf uur in zitten; het kan wat krap worden.

DB: Oké, de bodem van de Indische Oceaan ... En dit is iets wat op jou na nog nooit iemand heeft gezien?

VV: Dit zijn beelden van een van onze robotlanders. Op de bodem rechts zie je een 'robust assfish' -- zo heet deze echt.

(Gelach)

Maar links zie je een schepsel dat nog nooit is gezien. Het is een kwal die op de bodem leeft, een 'stalked ascidian' geheten, en niet één heeft er ooit zo uitgezien. Het heeft een klein kind onderaan de stengel en het dreef gewoon prachtig langs. Bij iedere duik die we hebben gedaan, ook al waren we er maar een paar uur, vonden we drie of vier nieuwe soorten, omdat deze plaatsen miljarden jaren lang geïsoleerd waren; niemand is daar ooit geweest om ze te filmen of om monsters te nemen. En dus is dit buitengewoon voor ons.

(Applaus)

Dus, we hopen ... Het hoofddoel van onze missie is om dit instrument te bouwen. Dit instrument is een deur, want met dit instrument kunnen we er mogelijk meer maken en met wetenschappers duizenden duiken voltooien, om de deur naar onderzoek te openen en dingen te vinden waarvan we het bestaan niet kenden.

DB: Er zijn dus meer mensen in de ruimte geweest dan op de oceaanbodem. Jij bent een van de drie. Je gaat dat aantal verhogen; je gaat het weggeven.

VV: Ja, drie mensen zijn naar de bodem van de Grote Oceaan gedoken. De USS Trieste in 1960 met twee personen. James Cameron in 2012 met zijn Deep Sea Challenger -- dank je, Jim, geweldige boot. Dit is vernieuwde technologie. We proberen niet alleen naar beneden te gaan over twee weken, maar om dat meerdere keren te doen -- nog nooit vertoond. Als dat lukt, hebben we de technologie bewezen en die deur gaat niet alleen open, ze blijft open.

(Applaus)

DB: Fantastisch, succes.

VV: Dank je wel DB: Jij bedankt.

VV: Bedankt allemaal.

(Applaus)

 

Bron: TED.com