Hoeveel Procent Van Ons Brein Gebruiken We?

Twee derde van de bevolking gelooft de mythe die meer dan een eeuw gepropageerd is: we gebruiken maar 10% van ons brein. Nauwelijks! Ons met neuronen volgepakte brein is zo geëvolueerd dat we met minimaal energieverbruik, maximale overdracht van informatie bereiken -- hier hebben we ons hele brein voor nodig. Richard E. Cytowic ontkracht deze neurologische mythe (en legt uit waarom we niet goed zijn in multitasken).

Bekijk hier de volledige les

Het is een aanhoudende mythe dat we slechts 10% van ons brein gebruiken. De andere 90% is overbodige reservecapaciteit. Kwakzalvers beloofden deze verborgen potentie te ontsluiten met methoden 'gebaseerd op neurowetenschappen', maar het enige wat ze ontsluiten, is je portemonnee. Tweederde van de mensen en de helft van de leraren wetenschappen geloven de 10%-mythe.

In de jaren 1890 zei William James, de vader van de Amerikaanse psychologie: "De meesten van ons bereiken niet onze volledige potentie." James bedoelde dit als een uitdaging, niet als een beschuldiging van gering brein gebruik. Maar het misverstand beklijfde.

Lange tijd konden wetenschappers niet achterhalen wat de functie was van onze massieve frontaalkwabben, of de grote gebieden van de pariëtale kwab. Schade leidde niet tot bewegings- of gevoelsproblemen, waardoor autoriteiten concludeerden dat ze niets deden. Decennia lang werden deze delen stille delen genoemd en hun functie heette onduidelijk.

We hebben inmiddels geleerd dat ze executieve en integratieve functies benadrukken. Zonder zouden we haast geen mens zijn. Ze zijn cruciaal voor abstract denken, planning, beslissingen afwegen, en flexibel met omstandigheden omgaan.

Het idee dat 9/10 van je brein nutteloze reserve is, lijkt onnozel als we berekenen hoe het brein energie gebruikt. Het brein van een knaagdier of hondachtige gebruikt 5% van de totale lichaamsenergie. Een apenbrein gebruikt 10%. Een volwassen mensenbrein, dat slechts 2% van het lichaamsgewicht beslaat, verbruikt 20% van de dagelijks verbrande glucose. Bij kinderen is dat getal 50%, en bij baby's 60%. Dit is veel meer dan verwacht, gezien hun relatieve breingrootte, die in verhouding staat tot hun lichaamsgrootte.

Een mensenbrein weegt 1,5 kg, een olifantenbrein 5 kg, en een walvisbrein 9 kg, maar gerelateerd aan hun gewicht, bevat een mensenbrein meer neuronen dan welke soort ook. Deze dichtheid is wat ons zo slim maakt.

Er is een wisselwerking tussen lichaamsgrootte, en het aantal neuronen dat een primaat, inclusief de mens, kan onderhouden. Een aap van 25 kg moet 8 uur per dag eten om een brein met 53 miljard neuronen te onderhouden. De uitvinding van het koken, anderhalf miljoen jaar geleden, gaf ons een enorm voordeel. Gekookt voedsel wordt zacht en voorverteerd buiten het lichaam.

Onze ingewanden nemen de energie makkelijker op. Koken levert ons tijd op en geeft meer energie dan als we ons voedsel rauw aten, hierdoor kunnen we een brein onderhouden met 86 miljard dicht opeengepakte neuronen. 40% meer dan de aap.

Het werkt zo: De helft van alle calorieën die een brein verbrandt, worden gebruikt om de samenstelling intact te houden door natrium- en kalium-ionen door een membraan te pompen om een elektrische lading te behouden. Om dit te kunnen doen, moet het brein een energieveelvraat zijn. Het verbruikt een verbazingwekkende 3,4 x 10^21 ATP-moleculen per minuut. ATP is de brandstof van de stookoven van het lichaam.

De hoge kosten van het behouden van het rustpotentiaal in alle 86 miljard neuronen betekent dat er weinig energie over is om signalen te versturen door axonen en in synapsen, de zenuwontladingen die ervoor zorgen dat er iets gebeurt. Zelfs als slechts een klein percentage van de neuronen in een gebied op hetzelfde moment zouden vuren is de energielast van het genereren van ontladingen over het het gehele brein niet te onderhouden. Hier begint de rol van energiezuinigheid.

Slechts een klein deel van de cellen op hetzelfde moment activeren, verspreide activatie, verbruikt de minste energie maar bevat de meeste informatie. Omdat het kleine aantal signalen duizenden verschillende paden kan nemen.

Een nadeel van verspreide activatie bij een enorm aantal neuronen zijn de kosten. Erger, als een groot deel van de cellen nooit actief worden, dan zijn ze overbodig en zouden ze door de evolutie al lang over boord moeten gezet zijn.

Om dit op te lossen, moet het optimale aantal cellen gevonden worden dat het brein tegelijkertijd kan activeren. Voor maximale effectiviteit zou tussen 1% en 16% van de cellen geactiveerd moeten zijn op elk moment. Dit is de energielimiet waar we mee moeten leven om een bewustzijn te hebben.

Omdat we spaarzaam moeten zijn met middelen, gebeuren de meeste activaties in het brein buiten het bewustzijn. Daarom is multitasken een hopeloze onderneming. We hebben gewoon niet de energie om twee dingen tegelijk te doen, laat staan drie of vijf. Als we het proberen, doen we elke taak minder goed dan als we onze volle aandacht erbij hadden gehad.

De feiten zijn tegen ons. Je brein is al slim en krachtig. Zo krachtig, dat het veel energie nodig heeft om krachtig te blijven. En zo slim, dat het een ingebouwd energie-efficiëntiesysteem heeft.

Laat een valse mythe je dus niet schuldig voelen over je zogezegd luie brein. Schuld is verspilde energie. Besef je intussen niet dat het dom is om mentale energie te verspillen? Je moet miljarden energie slurpende neuronen onderhouden. Dus ga aan de slag!

 

Bron: TED.com