Een Verhaal Van Gemengde Emoticons

Rives vertelt een typografisch sprookje dat kort en bitterzoet is ;)

"Dit betekent dat ik lach. Dit ook. Dit betekent muis. Kat. Hier hebben we een verhaal. Het begin van het verhaal, waar dit jongen betekent en dat is een paardenstaart van een voorbijganger. Hier is waar het gebeurd. Deze zijn wanneer. Dit is een cassettebandje dat het meisje in haar cassette-speler stopt. Ze draagt het elke dag. Het wordt niet gezien als vintage -- ze houdt er gewoon van dat bepaalde muziek een bepaalde manier klinkt. Kijk naar haar postuur, het is opmerkelijk. Dat komt doordat ze danst. Nu hij, de jongen, neemt alles in zich op, denkend, "Eerlijk, jeetje, wat zijn mijn kansen?"

En hij zou kunnen zeggen, "O mijn God!" of "Ik hartje jou!" Ik lach lach hardop. Ik wil je een knuffel geven. Maar hij bedenkt dat, weet je. Hij vertelt haar, "Ik wil jouw portret met de hand op een koffiemok schilderen."

Er een krab in stoppen. Wat water toevoegen. Zeven verschillende soorten zout. Hij bedoelt dat hij het idee krijgt krijgt om op het land te staan, maar slechts aan het bedelen is naar de oceaan. Hij zegt, "Je ziet eruit als een zeemeermin, maar je loopt als een wals." En het meisje reageert, "Wat?" Dus, de jongen antwoord, "Ja, ik weet het, ik weet het. Ik denk dat mijn hartslag de Morse-code kan zijn voor ongepast. Tenminste, dat is hoe het lijkt. Ik ben soms zoals een junior universiteits-cheerleader -- voor vloeken, onhandige stiltes en vrij simpele rijmschema's.

Op dit moment, wanneer ik tegen je praat, ben ik niet eens een echte jongen. Ik ben een aap, (gelach) die kusjes blaast naar een vlinder. Maar ik stel nog steeds voor dat jij en ik moeten afspreken. Eerst, snel en daarna veel. Ik denk op de zuidwestelijke hoek van de 5th en 42nd morgenavond, maar ik blijf tot jij verschijnt, met paardenstaart of zonder. Hel, alleen paardenstaart. Ik weet niet wat ik je nog meer kan vertellen. Ik heb een pen die je kan lenen. Je kan het in je telefoon zetten." Maar het meisje verroert zich niet, ze lacht niet, ze fronst niet. Ze zegt slechts, "Nee dank je." Weet je? ["Ik hoef het niet te schrijven."

(Applaus)

 

Bron: TED.com