Hoe Online Misbruik Van Vrouwen De Spuigaten Uit Is Gelopen

Genoeg met die online haatdragende taal, seksuele intimidatie en geweldsbedreigingen jegens vrouwen en minderheidsgroeperingen. Het is tijd om de mondiale crisis van online misbruik serieus te nemen. In deze krachtige talk vertelt Ahsley Judd ons hoe ze voortdurend op de sociale media wordt geterroriseerd vanwege haar vasthoudende activisme en roept de bewoners van het internet, de technische mensen, de politie en wetgevers op om online-intimidatie en -geweld te erkennen.

[Deze talk bevat aanstootgevende taal en beschrijvingen van seksueel geweld] [Niet voor jeugdige kijkers]

"Ashley Judd, stomme slet."

"Je kunt iemand niet aanklagen omdat ze je een kut noemen."

"Als je niet tegen het internet kunt, rot dan op, hoer."

"Ik wens Ashley Judd een verschrikkelijke dood toe. Ze is beneden alle peil."

"Ashley Judd, jij bent de reden waarom vrouwen niet moeten stemmen."

"'Twisted' is zo'n slechte film, ik wil hem niet eens verkrachten."

"Vertel het in geen geval aan Ashley Judd. Die sterft alleen met een uitgedroogde vagina."

"Als ik dan toch een oudere vrouw moest neuken, ach Jezus, dan neukte ik Ashley Judd helemaal gek, die teef is zó opwindend. Wat zou ik een onvergeeflijke dingen met haar doen."

"Online vrouwenhaat is een mondiale ramp voor de genderrechten en het móet stoppen.

(Applaus)

De stemmen van meisjes en vrouwen en onze medestanders worden belemmerd op een manier die persoonlijk, economisch, professioneel en politiek schadelijk is. Als we het misbruik beteugelen, zal dat onze vrijheid vergroten.

Ik hou van het basketbal in Kentucky dus op een mooie dag in maart deed ik iets wat ik heel goed kan: mijn Wildcats aanmoedigen. De narcissen bloeiden, maar de scheidsrechters luisterden niet naar mijn aanwijzingen.

(Gelach)

Vreemd, ze zijn heel vriendelijk voordat we beginnen, maar vervolgens wordt ik compleet genegeerd.

(Gelach)

Drie van mijn spelers bloedden, dus deed ik het maximale ... ik tweette.

[@ArkRazorback overtredingen straffen we af met vrije worpen @KySportsRadio @marchmadness Al 3 bloedende spelers.]

Ik ben het gewend om behandeld te worden zoals ik zojuist beschreef; het gebeurt me iedere dag op sociale media zoals Twitter en Facebook. Sinds ik in 2011 op Twitter begon, hebben vrouwenhaat en vrouwenhaters uitgebreid laten zien dat ze iedere beweging van me volgen. Mijn spiritualiteit, mijn geloof, mijn plattelandsachtergrond -- kunnen jullie niet zeggen -- het wordt allemaal onder vuur genomen.

Ik ben er op verschillende manieren mee omgegaan. Ik ben ertegenin gegaan. Een zo'n gast stuurde me hyperseksuele, smerige dingen, en ik zag een meisje in zijn profielfoto. Ik schreef hem terug en zei: "Is dat je dochter? Ik voel een hoop angst als je zo over vrouwen denkt en tegen vrouwen praat." En hij verraste me toen met: "Je hebt gelijk ook. Het spijt me." Soms willen mensen verantwoordelijk worden gesteld. Eén kerel mijmerde tegen ik-weet-niet-wie dat ik misschien wel de typische kut was. Ik had 14 jaar lang een Schotse man, dus ik zei: "'Cunt' kan een hoop verschillende dingen betekenen --

(Gelach)

maar ik weet wel zeker dat jij de mondiale standaardlul bent.

(Gelach)

(Applaus)

Ik probeerde erboven te staan en in de loopgraven te liggen, maar meestal scrollde ik door de sociale media met één oog half dicht om het niet te zien, maar toch laat het je niet helemaal koud. Wat je ziet komt aan. Het traumatiseert. En op de een of andere manier hoopte ik altijd dat wat er over mij gezegd werd ... niet waar was. Want zelfs ik, als zelfverklaard feministe, die Gloria aanbidt --

(Gelach)

internaliseert het patriarchaat. Dit is cruciaal. Het patriarchaat is niet jongens en mannen. Het is een systeem waarin we allemaal een rol spelen, ik ook.

Op die ene dag, om onbekende reden, maakte die tweet na de basketbalwedstrijd zoiets als een 'cyberbende' los. Een venijnige mondiale golf van de meest haatdragende taal: bedreigingen met verkrachting en de dood. En weet je, toen ik thuis in mijn nachtjapon zat, kreeg ik een telefoontje van mijn geliefde ex-man en hij zei op een voicemail: "Lieverd ... wat er met jou gebeurt is niet oké."

Er was iets in de manier waarop hij het die avond voor me opnam ... waardoor ik ook voor mezelf kon opkomen. En ik begon te schrijven. Ik begon te schrijven over het feit dat ik allerlei soorten seksueel geweld heb overleefd, inclusief drie verkrachtingen.

En de haatteksten die in reactie daarop krijg -- dit zijn zomaar een paar commentaren van twee nieuwspagina's. Leuk dat ze me een "klikspaan" noemen.

[Jay: Ze genoot van iedere seconde!]

Publiek: Jezus!

Ashley Judd: Dank u, Jezus. Laat uw gratie en genade schijnen.

Dus schreef ik een feministische op-ed genaamd: 'Vergeet Je Team: Het Is Je Online Gendergeweld Jegens Meisjes En Vrouwen Dat Mijn Rechtvaardige Kont Kan Kussen.'

(Gelach

(Applaus)

Dat deed ik alleen en ik publiceerde het alleen, want mijn adviseur zei: "Doe het niet, de onvermijdelijke lawine van vergeldingsvuil -- Ik maak me zorgen." Maar ik reken op meisjes en vrouwen en op onze medestanders. Het werd gepubliceerd, verscheen overal, het laat zien dat iedere dag online vrouwenhaat een fenomeen is dat we allemaal ondergaan in de hele wereld, en wanneer vermengd met andere haat is het nog erger. Seksuele oriëntatie, genderidentiteit, ras, etnische identiteit, religie -- wat dan ook, het versterkt het geweld tegen meisjes en vrouwen en voor de jongere meisjes is het erger.

Het is duidelijk traumatiserend. Onze mentale gezondheid en emotioneel welbevinden worden ook ernstig verstoord, want de dreiging van geweld wordt neurologisch ervaren als geweld. De cortisol schiet omhoog, het limbische systeem wordt ingeschakeld, we worden minder productief.

En laten we het hebben over werk. Onze mogelijkheden om te werken worden belemmerd. Als je googelt naar vrouwen die solliciteren, vind je naaktfoto's, valse beschuldigingen van geslachtsziekten, hun adressen geven aan dat ze beschikbaar zijn voor seks, met echte voorbeelden van mensen die aan de deur komen voor die genoemde seks.

Onze mogelijkheden om te studeren wordt beperkt. 96 procent van alle plaatsingen van seksuele foto's van jonge mensen ... meisjes. Onze meisjes. Onze jongens delen twee tot drie keer zo waarschijnlijk zonder goedkeuring -- foto's van andere meisjes.

En ik wil iets kwijt over wraakporno. Een van de resultaten van deze tweet was dat ik in contact kwam met medestanders en activisten die vechten voor een vrij en veilig internet. We zijn het 'Speech Project' gestart; minder misbruik, meer vrijheid. Die website biedt een kritisch forum, want er zijn geen mondiale wetten die ons hiermee helpen. Maar we voorzien op die website wel in gestandaardiseerde definities, want het is moeilijk om gedrag op de juiste manier aan te pakken als we dat gedrag niet allemaal op dezelfde manier definiëren. Ik leerde dat de term wraakporno vaak ten onrechte wordt gebruikt. Het is het delen van een foto zonder instemming, tactisch gebruikt om een meisje of vrouw te beschamen of te vernederen en pornografisch af te schilderen. Onze natuurlijke seksualiteit -- al ken ik die van jullie niet -- is prachtig en geweldig. En als ik me daarin uit, levert dat geen pornografie op.

(Applaus)

Nu heb ik al die middelen waarvan ik weet dat de meesten daar niet over beschikken. Ik kon dus het Speech Project opstarten met collega's. Ik kan de aandacht trekken van een social-mediabedrijf; binnenkort ga ik bij Facebook op bezoek. Die idiote rapportagestandaards zijn er nog niet veel beter op geworden... Ik betaal echt iemand voor het schoonmaken van mijn sociale-mediafeeds in een poging mijn hersens te ontzien van het dagelijkse trauma van de haatteksten. En wat denk je? Daar krijg ik haatmail voor. "O, jij leeft in een echokamer." Wat moet ik dan? Al iemand een foto plaatst van mij met mijn mond open en "niet kan wachten om op mijn gezicht te komen." Daar mag ik een grens trekken.

(Applaus)

Het verschil tussen virtueel en echt is misleidend, want wat is het geval -- dat is me als kind ooit echt overkomen, dus die tweet bracht dat trauma terug en daar kon ik weer mee aan de slag.

Maar wat doen we? We name al die haatmail, splitsen het uit, coderen het, en door die data begrijpen we de intersectionaliteit; wanneer ik porno krijg, of het gaat om politieke voorkeuren, of gaat over leeftijd, of over alles tegelijk. We gaan dit winnen.

Er zijn een hoop oplossingen -- gelukkig. Ik geef er hier maar een paar en daag jullie natuurlijk uit om er zelf ook te verzinnen. Nummer een: we moeten beginnen met digitale-medialeesvaardigheid en dat moet duidelijk een gendergebonden lens hebben. Kinderen, scholen, zorgers, ouders: het is cruciaal. Twee ... even over onze technische vrienden. Met eerbied en respect gesproken, aan het seksisme op jullie werkplekken moet een einde komen.

(Applaus)

(Gejuich)

EDGE, de mondiale standaard voor gendergelijkheid, is wel het minimale. En Silicon Valley ... Als L'Oréal het in India, in de Filipijnen, in Brazilië en in Rusland kan doen, kunnen jullie het ook. Genoeg uitvluchten. Pas wanneer vrouwen op elke afdeling een kritische massa hebben, inclusief het van de grond af platforms bouwen, kunnen de prioriteiten en oplossingen veranderen.

Nog iets voor mijn lieve technische vrienden: het moet uit zijn met het uitmelken van vrouwenhaat in videogames. Ik ben het zo zat van jullie te horen op cocktailparty's -- zoals een paar weken geleden in Aspen -- over hoe deplorabel #Gamergate was, terwijl je nog miljarden verdient aan spelletjes waarin vrouwen voor de gein worden verminkt en gedumpt. Basta! -- zouden de Italianen zeggen. Genoeg.

(Applaus)

Onze vrienden van de politie gaan het druk hebben, want we hebben gezien dat online-geweld in het verlengde ligt van fysiek geweld. In ons land zijn meer meisjes en vrouwen vermoord door hun intieme partners dan er op 9/11 stierven en sindsdien stierven in Afghanistan en Irak bij elkaar. Het is niet chic om dat te zeggen, maar het is wel zo. We maken ons geopolitiek zo druk over wat mannen daar doen met de vrouwen daar ... In 2015 gebruikten 72.828 vrouwen diensten voor geweld door intieme partners om niet te spreken van de meisjes, vrouwen en jongens die het nodig hadden. De politie moet worden uitgerust met de modernste internettechnologie, apparatuur en kennis van deze platforms -- hoe het werkt. De politie wou wel helpen toen Amanda Hess belde over de doodsbedreiging die ze kreeg op Twitter, maar dat lukte niet best toen ze vroegen: "Wat is Twitter?"

Onze wetgevers moeten slimme wetten schrijven en goedkeuren, passend bij de technologie van vandaag en onze ideeën van haatdragende taal en vrije meningsuiting. Onlangs in New York kon de wet niet op een overtreder worden toegepast, omdat het misdrijf begaan moet worden -- zelfs al was het anoniem -- het moet begaan worden per telefoon, per post, per telegraaf --

(Gelach)

De taal moet technisch neutraal zijn.

Dus het blijkt dat ik nogal scherp van tong ben. Laten we het hebben over onze vrienden ... blanke mannen. Jullie moeten een rol spelen en een keus maken. Je kunt iets doen, of je kunt niets doen. Nu zijn we het allemaal eens maar eenmaal buiten zeggen we: "Jezus, ze is een inverse racist." Zo werd het ook gezegd door een blanke man, Robert Moritz, voorzitter bij PricewaterhouseCoopers, hij vroeg me het te vermelden in deze talk.

Er moeten steunlijnen komen en hulpgroepen, zodat de slachtoffers elkaar kunnen helpen als hun levens en financiën zijn ontspoord. Een ieder zal gendergeweld moeten ontregelen wanneer het gebeurt. 92 procent van jonge mensen onder de 29 zijn er getuige van. 72 procent van ons is er getuige van geweest. We moeten de moed hebben en de noodzaak zien om het te stoppen wanneer het zich voordoet.

En als laatste: geloof haar. Geloof haar.

(Applaus)

Dit is uiteindelijk een probleem van menselijke interactie. Omdat ik geloof dat menselijke interactie de sleutel is tot onze heling, zal niet getransformeerd trauma, doorgegeven trauma worden.

Edith Wharton zei: "Het eind zit als zaadje in het begin." Dus aan het eind van deze talk vervangen we haatdragende door liefdevolle taal. Want ik word eenzaam hier, maar ik weet dat we bondgenoten zijn. Ik leerde onlangs hoe dankbaarheid en bekrachtigingen negatieve interacties tenietdoen. Er zijn er vijf voor nodig per negatieve interactie, en met name dankbaarheid -- gratis, vrij verkrijgbaar, altijd, overal, voor iedereen in elk dialect -- Het start de cortex cingularis anterior, een keerpunt in het brein dat het blank zet met goed spul. Dus ik ga prachtige dingen over mezelf zeggen. Willen jullie dat dan naar me terugkaatsen? Zoiets als --

(Gelach)

Ik ben een krachtige, sterke vrouw, en jullie zeggen dan: "Inderdaad."

Publiek: Inderdaad.

Ashley Judd: Mijn moeder houdt van me.

P: Ja, dat doet ze.

AJ: Ik hield een prachtige talk.

P: Ja, dat is zo.

AJ: Ik heb het recht hier te zijn.

P: Ja, dat heb je.

AJ: Ik ben echt schattig.

(Gelach)

P: Ja, dat ben je.

AJ: God doet goed werk.

P: Ja, dat doet Hij.

AJ: En ik hou van jullie. Dank jullie wel dat ik mocht dienen.

God zegene jullie."

(Applaus)

 

Bron: TED.com