Waar Zijn De Vrouwelijke Superhelden?

Waarom is het zo moeilijk om spullen van vrouwelijke superhelden te vinden? In deze enthousiaste en pittige TED-talk, bespreekt mediaspecialist Christopher Bell (en vader van een dochter die geobsedeerd is door Star Wars) het schrijnende gebrek aan superheldinnen in speelgoed en kinderartikelen - en wat dit betekent voor de manier waarop we onze kinderen over de wereld leren.

"Ik breng veel tijd door met het nadenken over kleine meisjes, en dat verwacht je vandaag de dag niet van een volwassen man in onze samenleving. Maar het is zo. Ik denk heel veel na over kleine meisjes, voornamelijk omdat ik er één heb. Dit is mijn dochter, ik denk dat jullie haar leuk zouden vinden. Ze is slim en grappig, ze is lief en vriendelijk. Maar wanneer ik het over mijn dochter heb, dan is het woord dat ik het meest gebruik 'atleet'. Mijn kind is een atleet. Ze is sterk en snel, ze heeft een goed evenwicht en controle over haar lichaam. Ze is drie keer na elkaar staatskampioen geweest in Shaolin Kempo. Als negenjarige is ze al halverwege op weg om haar zwarte band te bekomen. Mijn dochter is atletisch.

Wanneer een man van 1,89 m en 120 kg je staat te vertellen dat zijn dochter een atleet is, denk je dat dit een afspiegeling is van hem. Dat is het dus niet.

(Gelach)

Op school was mijn vrouw tweemaal beste nationale voetbalster en tweemaal nationale volleybalster en ik speelde 'Dungeons and Dragons'. En dat is de reden waarom, hoewel mijn dochter een atleet is, ze ook een nerd is, en daar hou ik van. Ze loopt het huis rond in een mantel van vlammen die ze zelf gemaakt heeft. Ze zit op de Iron Throne,

(Gelach)

hoewel ze 'Game of Thrones' nooit gezien heeft, voornamelijk omdat we nu eenmaal niet de slechte ouders ter wereld zijn. Maar zij weet dat er iemand is die Mother of Dragons heet, ze noemt zichzelf zo en vindt dat geweldig. Ze leest heel graag stripverhalen. Haar lievelingspersonage is Groot. Ze vindt Groot geweldig. Ze is verzot op de Hulk. Maar diep in haar hart is Star Wars haar topper. Mijn kind is een Jedi. Hoewel ze soms ook een Sith is, een keuze die ik ook kan respecteren.

(Gelach)

Maar hier komt de vraag die ik nu moet stellen. Wanneer mijn dochter zich verkleedt, of het nu gaat om Groot of Hulk, of ook Obi-Wan Kenobi of Darth Maul, waarom is elk personage waarin ze zich verkleedt een man? En waar zijn alle vrouwelijke superhelden? En dat is eigenlijk niet de echte vraag want er zijn veel vrouwelijke superhelden. Mijn vraag is eigenlijk, waar zijn alle superheldinnenspullen? Waar zijn de kostuums? En het speelgoed?

Elke dag wanneer mijn dochter speelt, wanneer ze zich verkleedt, leert ze een hoop dingen via een proces dat ik, gebaseerd op mijn werk als professor van mediastudies beschrijf als publieke pedagogie. Dat is hoe onze gemeenschap ideologieën wordt aangeleerd. Hoe je leert hoe het is om een man of een vrouw te zijn, hoe je je gedraagt in het bijzijn van anderen, hoe het is om een patriot te zijn en welopgevoed te zijn. Het is het geheel van sociale relaties dat ons als volk definieert. Kortom: hoe we leren wat we weten over andere mensen en over de wereld. Maar we leven in een maatschappij die 100% doordrongen is van de media. Dat wil zeggen dat elk aspect van je menselijke bestaan buiten je lichaamsfuncties in zekere mate door de media wordt geraakt. Van de auto waar je mee rijdt tot alles wat je eet van de kleren die je draagt tot de manier waarop je met anderen omgaat en zelfs de taal die je gebruikt om je gedachten te uiten; alles wordt beïnvloed door de media. De manier waarop we leren wat we weten over andere mensen en de wereld is dus grotendeels via de media.

Het probleem is dat in onze maatschappij de media niet alleen bestaan uit uit technologie en apparaten die informatie verspreiden. De media bestaan ook als bedrijven. En wanneer de verspreiding van informatie samengaat met financiële winst, dan is dit een probleem. Hoe groot is dat probleem nu? Denk hier eens over na: in 1983 was 90% van de Amerikaanse media eigendom van 50 bedrijven. 50 bedrijven die actief zijn in een bepaalde markt is veel. Veel verschillende wereldvisies. Tegen 2015 was dit aantal verminderd tot zes, zes bedrijven. Het gaat om NBCUniversal Comcast, AOL Time Warner, The Walt Disney Company, News Corp, Viacom en CBS Corporation. Deze 6 bedrijven produceren 9 van de 10 films die je ziet, 9 van de 10 filmseries, 9 van de 10 liedjes, 9 van de 10 boeken. Mijn vraag is dus, indien zes bedrijven 90% van de Amerikaanse media controleren, hoever denken jullie dat hun invloed reikt op alles wat jullie elke dag mogen zien?

In de mediastudies zeggen we vaak dat de media niet kunnen bepalen wat we moeten denken; En dat kunnen ze ook niet. Omdat dat hun rol niet is. Ze zeggen ons niet wat we moeten denken, maar waaróver we moeten denken. Ze bepalen de gesprekken, en via controle over de gesprekken moeten ze je niet overtuigen om te denken wat ze willen. Ze slagen erin je te doen denken aan de dingen die zij willen, en zo, nog belangrijker, denk je niet aan de dingen die zij niet willen. Zij bepalen de gesprekken.

Hoe gaat dat nu in zijn werk? Laten we eens één van deze firma's nemen Een gemakkelijke. Laten we het eens hebben over The Walt Disney Company. Waarom neem ik altijd The Walt Disney Company? Wie in deze zaal heeft nooit een Disney film gezien? Kijk maar rond. Precies. Disney heeft namelijk in onze samenleving 100% penetratie zoals we dat noemen. Iedereen kent nu eenmaal Disney, dus is dat een gemakkelijk voorbeeld. Sinds 1937 slaat Disney voornamelijk geld uit het verkoop van prinsessen aan meisjes Dat is het leeuwendeel van haar inkomsten. Tenzij uiteraard dit de prinses is die je dochter interesseert, net zoals mijn dochter.

In 2012 heeft Disney LucasFilm gekocht voor het bedrag van 4 miljard dollar, en onmiddellijk zijn de Disney-winkels overspoeld met Han Solo en Obi-Wan Kenobi, met Darth Vader en Luke Skywalker en Yoda en niet met Prinses Leia. Waarom? Omdat deze prinses de publieke pedagogie ondermijnt voor deze prinsessen. Dus vind je in de Disney-winkels geen Prinses Leia-producten, en toen de mensen Disney vroegen: 'Hé, waar zijn de Prinses Leia-spullen?', zei Disney: 'We zijn niet van plan om Prinses Leia-producten te verkopen'. En de fans uitten hun woede via Twitter met de hashtag #WeWantLeia. En Disney zei 'Sorry, dit is niet wat we bedoelden. Wat we bedoelden is dat we de spullen nog niet hebben, maar ze komen eraan.' Dat was in 2012, en nu zijn we in 2015, en indien je naar een Disney Store gaat, en de Prinses Leia-producten zoekt, raad eens hoeveel Prinses Leia-spullen er in de Disney Store liggen? Geen enkele, want Disney is niet van plan om ze te verkopen.

En we moeten ons daarover niet verbazen omdat dit hun strategie was toen ze Marvel kochten in 2009 voor een bedrag van 4,5 miljard dollar. Wanneer je veel geld slaat uit de verkoop van prinsessen aan meisjes, dan wil je wel hetzelfde doen met de jongens. En wat verkoopt beter aan jongens dan superhelden? Dus had Disney nu Captain America en Thor in handen, en The Incredible Hulk, en ze hadden zelfs een groep superhelden waar niemand ooit van gehoord had. Zo goed was Marvel in de verkoop van de superhelden.

Vorig jaar produceerden ze een film die 'Guardians of the Galaxy' heet. Dit is een film die absoluut geen succes zou moeten hebben. Niemand wist wie ze waren behalve strip fans zoals ik. Eén van de personages is een pratende boom. Eén van de personages is een antropomorfe wasbeer. Dit kan niet lukken. En 'Guardians of the Galaxy' werd een kaskraker.

Dit personage hier in het midden, haar naam is Gamora. Ze wordt gespeeld door Zoe Saldana, en ze is sterk en knap en snel en ze vecht als een ninja, ze wordt gespeeld door een mooie zwarte vrouw en mijn dochter is op haar verliefd geworden. Dus, zoals elke goede nerd-pa, ben ik Gamora-spullen gaan kopen, en in de winkel heb ik iets heel interessants gemerkt. Stel dat ik een Gamora-rugzak wil kopen, wel, er is geen Gamora op de rugzak. Ze hadden het beter verkocht als 'enkele' van de Guardians of the Galaxy.

(Gelach)

En stel dat ik een brooddoos wil kopen, geen Gamora, hetzelfde voor een t-shirt, geen Gamora te zien. Eigenlijk, als je naar de winkel gaat en kijkt naar naar de etalage zoals ik heb gedaan, dan zie je een kleine tekening van Gamora hier, maar indien je kijkt naar de spullen op dat rek, Gamora zal je niet zien.

Nu had ik dit op Twitter kunnen posten met de hashtag #WheresGamora, zoals miljoenen fans in de wereld hebben gedaan, maar de werkelijkheid is dat ik niet eens verbaasd was, omdat ik er was toen Disney 'The Avengers' lanceerde. En dit jaar kregen we 'Age of Ultron', een nieuwe Avengers film, en we waren in de wolken, omdat er niet één, maar twee superheldinnen waren, Scarlett Witch en Black Widow. En we waren in de wolken. Maar de realiteit is anders. Ondanks dat Scarlett Johansson één van meest populaire actrices in de VS is, en Black Widow de ster van niet één, niet twee, maar vijf verschillende Marvel films, is er niet één enkel Black Widow-product op de markt. Niet één. En als je naar een Disneywinkel gaat voor een Black Window-kostuum, dan vind je Captain America en The Incredible Hulk. Je vindt Iron Man en Thor. Je vindt er zelfs War Machine, die je maar even in de film ziet. Wie je niet vindt, is Black Window. En ik had naar Twitter kunnen gaan zoals veel mensen hebben gedaan, met de hashtag #WheresNatasha. Maar ik ben beu van dat te doen. Ik ben moe van dat te moeten doen.

In heel het land spelen kinderen nu met het Cycle Blast Quinjet-speelset, waar Captain America met een moto uit een bewegende jet rijdt en het is echt geweldig. Weet je hoe geweldig het is? Het is zo geweldig dat toen het gebeurde in de film, het Black Widow was die het deed. Niet alleen hebben ze haar gewist, ze hebben haar ook vervangen met een mannelijke figuur.

Wat toont dit ons nu? Ik bedoel, binnen de volgende 5 jaar zullen Disney en Warner Bros. en een hoop filmstudio's meer dan 30 langspeelfilms uitbrengen met comic book-personages, en van deze 30 langspeelfilms, zijn er om precies te zijn twee met vrouwelijke hoofdpersonages. Twee. Nu zullen er wel vrouwen zijn in de andere films, maar ze zullen medespelers zijn, of vriendinnetjes, of tot hetzelfde team behoren. Geen sprake van een hoofdpersonage. En indien we via de media leren over de andere mensen en over de wereld, dan leren deze bedrijven aan mijn dochter dat, zelfs al is ze sterk en knap en snel en vecht zoals een ninja, wat bij haar allemaal het geval is, dat toch niets uitmaakt. Ofwel zal ze genegeerd worden zoals Gamora of gewist and vervangen worden door een jongen zoals Black Window. Het is niet eerlijk. Het is niet eerlijk voor haar noch voor jullie zonen en dochters.

Maar luister nu naar dit: ik ben een meisje aan het grootbrengen met een kleine wildeman in haar wat trouwens een vreselijke naam is voor een meisje. Ergens komt dit overeen met te zeggen dat die trekken die je typeren toch niet van jou zijn, je hebt ze alleen tijdelijk geleend van de jongens. Maar weten jullie hoeveel pijn het voor haar zal betekenen om een kleine wildeman te zijn? Nul. Niks. Iedereen vindt dat schattig. De mensen vinden haar pittig omdat in onze samenleving zogenaamde mannelijke trekken als een upgrade worden beschouwd voor een meisje, als een bonus. Ik ben geen jongetje aan het grootbrengen, zoals Mike.

Mike is een jongen van 11 uit Florida. Waar hij absoluut het meest van houdt is een show die heet 'My Little Pony: Friendship is Magic', zoals miljoenen andere kinderen in heel Amerika. Nu is deze show marketingsgewijs bestemd voor meisjes van 5 tot 9, maar er zijn miljoenen jongens en volwassen mannen die 'My Little Pony' superleuk vinden. Ze hebben een club. Ze noemen zichzelf Bronies, pony brothers, kerels die van pony's houden. Toevallig ben ik één van hen. En wat leren Mike en ik en miljoenen andere jongens en mannen van de vrouwelijke mietjeswereld van 'My Little Pony'? Wel, ze leren hard te studeren en hard te werken en hard te feesten, er goed uit te zien en zich goed te voelen en het goede te doen, en de hemel verhoede ons van het aanleren van deze verwijfde concepten aan jongens.

Dus pesten de andere kinderen Mike en ze slaan hem in elkaar en lachen hem uit, en Mike, 11 jaar oud, gaat naar huis, vindt een ceintuur, draait die rond zijn nek, en verhangt zich aan zijn stapelbed. Omdat we een samenleving hebben ontwikkeld waarin je als jongen liever dood bent dan dat men denkt dat je meisjesspullen mag. Dat is Mike zijn schuld niet. Dat is onze schuld. We hebben hem in de steek gelaten. We hebben onze kinderen in de steek gelaten. En we moeten beter doen dan dat. We moeten ermee stoppen van de superheldinnen alleen op roze meisjes T-shirts te tonen. We moeten ermee stoppen.

En toen ik deze talk schreef, zeiden de mensen me, 'Och, er zal toch nooit iets gebeuren.' En ik zei: "Werkelijk"? Omdat dit jaar Target heeft aangekondigd dat ze speelgoed niet meer naar geslacht zullen schikken. Ze zullen alles mengen. Voor we ons afsloven met Target schouderklopjes daarvoor te geven... deze week lanceerden ze een t-shirt met één van de bekendste scènes van 'Star Wars: A New Hope' waarin Princes Leia ingaat tegen Dark Lord of the Sith, waarin ze vreemd genoeg vervangen is door Luke. Niet te veel schouderklopjes dus. Ook deze week liet Disney weten dat er geen geslachtsonderscheid zal zijn in de Halloween kostuums, waarop ik zeg 'Dank u Disney, maar jullie maken alleen kostuums van mannelijke helden, wat maakt het dus nou uit wie ze draagt?' Deze week kondigde Mattel, maker van Barbie, aan dat ze een reeks producten van DC Super Hero Girls zullen lanceren. En het komieke is, ze spraken met meisjes en vroegen hen wat ze wilden zien in de poppen, en je kan zien dat ze kuiten hebben en ellebogen die bewegen zodat ze superheldendingen kunnen doen. En, alsjeblief, koop ze. Koop ze niet alleen voor jullie dochters, koop ze voor jullie zonen. Omdat het belangrijk is dat jongens spelen met superheldinnen en ze nabootsen net zoals mijn dochter met superhelden speelt en ze nabootst.

Eigenlijk zou ik een wereld willen waar iedereen die een winkel binnenstapt een kleine flowchart in hun hoofd heeft of ze dit speelgoed moeten kopen voor een jongen of een meisje, en het is een eenvoudige flowchart omdat het maar één vraag heeft. 'Wordt dit speelgoed bestuurd met je geslachtsdelen?'

(Gelach)

Indien het antwoord ja is, dan is dit geen speeltje voor de kids.

(Gelach)

En indien het antwoord nee is, dan is het voor jongens en meisjes. Het is echt super eenvoudig. Want vandaag hebben we het over de toekomst van de toekomst, en in mijn toekomst worden jongens en meisjes evenzeer gerespecteerd, evenzeer gewaardeerd en nog belangrijker evenzeer vertegenwoordigd.

Dank je wel."

(Applaus)

 

Bron: TED.com