Waarom Het Slecht Voor Je Is Om Te Denken Dat Je Lelijk Bent

Ongeveer 10.000 mensen per maand googelen de zin: "Ben ik lelijk?" Meaghan Ramsey van het Dove Self-Esteem Project heeft het gevoel dat veel van hen jonge meisjes zijn. In een verontrustende TED-talk toont ze ons de verrassende effecten van een negatief lichaamsbeeld, van lagere cijfers op school tot een grotere bereidheid om risico's te nemen met drugs en alcohol. Ze deelt de belangrijkste dingen die wij allemaal kunnen doen om deze realiteit te verstoren.

"Dit is mijn nichtje, Stella. Ze is net één geworden en begint te lopen. Ze loopt op een grappige manier, zoals eenjarigen dat doen, die waggelende manier van mijn-lijf-gaat-te-snel-voor-mijn-benen. Het is echt verrukkelijk. Eén van de dingen die ze nu het liefste doet, is naar zichzelf kijken in de spiegel. Ze is echt helemaal verliefd op haar spiegelbeeld. Ze giechelt en gilt en geeft zichzelf van die lange natte zoenen. Het is prachtig. Het schijnt dat ze dat allemaal doen. Mijn moeder zegt dat ik 't ook deed. Ik begon me af te vragen: wanneer ben ik daarmee gestopt? Wanneer is het plotseling niet meer oké om onszelf mooi te vinden?

Want dat doen we blijkbaar niet. Iedere maand googelen tienduizend mensen, "Ben ik lelijk?" Dit is Faye. Ze is 13 en woont in Denver. Zoals iedere tiener wil ze gewoon erbij horen en aardig gevonden worden. 't Is zondagavond. Ze bereid zich voor op de komende schoolweek. Ze ziet er wat tegenop en voelt zich onzeker want hoewel haar moeder steeds zegt dat ze zo mooi is, zegt op school iedere dag iemand dat ze lelijk is. Omdat ze tegenstrijdige dingen hoort van haar moeder en van haar leeftijdgenootjes op school weet ze niet wie ze moet geloven. Dus maakt ze een video van zichzelf. Ze zet hem op YouTube en ze vraagt mensen om een reactie: "Ben ik mooi of ben ik lelijk?" Nou, Faye heeft al 13.000 reacties gekregen. Sommige zijn zo gemeen, je moet er niet aan denken. Dit is een gewoon, gezond tienermeisje, dat dit soort reacties krijgt in een van de meest emotioneel kwetsbare periodes in haar leven. Duizenden mensen plaatsen dit soort video's, voornamelijk tienermeisjes, die op deze manier bevestiging zoeken.

Maar wat brengt ze zover? Nou, tienermeisjes zijn tegenwoordig bijna nooit alleen. Ze staan onder druk om voortdurend online en bereikbaar te zijn, chatten, berichtjes sturen, leuk vinden, reacties geven, delen — 't houdt nooit op. Nooit eerder zijn we zo met elkaar in contact geweest, zo continu, zo direct, zo jong. Eén moeder zei het zo: "Het lijkt elke avond wel feest in hun slaapkamer. Er is gewoon geen privacy. De sociale druk die daarbij hoort is meedogenloos. Dat continu in contact staan zorgt ervoor dat ze hun eigenwaarde gaan baseren op hun gescoorde vind-ik-leuks en het soort reacties dat ze krijgen. Er is geen scheiding tussen het online en offline leven. Het is heel moeilijk het verschil te zien tussen wat echt is en wat niet. En het is ook heel moeilijk het verschil te zien tussen wat authentiek is en wat digitaal gemanipuleerd is.

Wat een hoogtepunt is in iemands leven versus wat alledaagse gebeurtenissen zijn. En waar zoeken ze naar inspiratie? Nou, kijk maar met wat voor foto's de nieuwsfeeds van meisjes vol staan. Maatje nul modellen domineren nog steeds de catwalks. Airbrushen is nu routine. En trends zoals #thinspiration, #thighgap, #bikinibridge en #proana. Voor degenen die dat niet weten, #proana betekent pro-anorexia. Deze trends zijn nauw verbonden met de stereotypering en flagrante objectificatie van vrouwen in de moderne volkscultuur. Het is niet moeilijk om te zien waar meisjes zich aan afmeten. Maar jongens zijn hier ook vatbaar voor. Het streven naar de sterke kaaklijn en het wasbordje van super sporthelden

en playboy-muzikanten. Maar wat is het probleem hier nou precies mee? We willen natuurlijk dat onze kinderen opgroeien als gezonde evenwichtige mensen. Maar in een cultuur die geobsedeerd is door imago, leren we onze kinderen om meer tijd en werk te steken in hoe ze overkomen ten koste van alle andere aspecten van hun identiteit. Dus dingen als hun relaties, hun fysieke ontwikkeling, en hun studie beginnen daar onder te lijden. Zes van de 10 meisjes kiezen er nu voor om iets niet te doen omdat ze denken dat ze niet mooi genoeg zijn. En geen onbelangrijke activiteiten. Het zijn fundamentele activiteiten in hun ontwikkeling als mens, individueel en als onderdeel van de gemeenschap en beroepsbevolking. 31 procent, bijna één op de drie tieners, trekken zich terug uit klasdiscussies. Ze nemen niet deel in die discussies omdat ze niet de aandacht willen vestigen op hoe ze eruitzien. Eén op de vijf komt helemaal niet op dagen dat ze zich er niet zeker over voelen. En als het gaat om examens, als je denkt dat je er niet goed genoeg uitziet, en zeker als je denkt dat je niet dun genoeg bent, behaal je lagere cijfers dan leeftijdgenoten die zich hier geen zorgen over maken. Dit geldt consequent voor Finland, de VS en China, en het geldt ongeacht wat je daadwerkelijk weegt. Nogmaals, het gaat hier om hoe je denkt dat je eruitziet, niet hoe je er daadwerkelijk uitziet.

Weinig vertrouwen over je uiterlijk ondermijnt je studieresultaten. Maar het tast ook de gezondheid aan. Tieners die onzeker zijn over hoe ze eruitzien, sporten minder, eten minder fruit en groenten, doen vaker mee aan ongezonde methoden om af te vallen die kunnen leiden tot eetstoornissen. Ze hebben een lager gevoel van eigenwaarde. Ze zijn gemakkelijker te beïnvloeden en ze hebben een grotere kans op depressies. We denken dat ze om al die redenen meer risico's nemen met dingen als alcohol en drugs; versneld afvallen; cosmetische chirurgie; onveilige, jongere seks; en zelfbeschadiging. Het nastreven van het perfecte lichaam zet onze gezondheidszorg onder druk

en het kost onze overheden miljarden dollars ieder jaar. En we groeien er niet uit ook. Vrouwen die denken dat ze te zwaar zijn — nogmaals, ongeacht of dat ze dat zijn of niet — hebben een hoger ziekteverzuim. Zeventien procent van de vrouwen gaan niet naar een sollicitatiegesprek

op een dag dat ze zich niet zeker voelen over hoe ze eruitzien. Denk eens na wat dit betekent voor onze economie. Als we hier iets aan konden doen, wat een kans zou dat zijn! Het verwezenlijken van dit potentieel is in het belang

van een ieder van ons. Maar hoe doen we dat? Nou, met praten alleen kom je niet ver. Dat op zich is niet genoeg. Wil je echt iets veranderen, dan moet je iets doen. We hebben geleerd dat er drie manieren zijn: Ten eerste: een goed gevoel over het eigen lichaam bijbrengen. We moeten ze helpen manieren te vinden om met imago-gerelateerde druk om te gaan en hun zelfvertrouwen uitbouwen. Het goede nieuws is dat er vele programma's beschikbaar zijn om dit te doen. Het slechte nieuws is dat de meeste niet werken. Het was een schok om erachter te komen dat veel goed bedoelde programma's onbedoeld de situatie zelfs verergeren. We moeten dus oppassen dat de programma's die onze kinderen krijgen niet alleen een positief effect,

maar ook een blijvend effect hebben. En het onderzoek leert dat de beste programma's zich richten op zes belangrijke gebieden. De eerste is de invloed van familie, vrienden en kennissen. De tweede is de media- en celebrity-cultuur, dan hoe om te gaan met plagen en pesten, de manier waarop we ons uiterlijk vergelijken en ermee concurreren, praten over uiterlijk — soms "body talk" of "fat talk" genoemd — en tenslotte de grondslagen van respect en zorg voor je zelf. Deze zes dingen zijn van cruciaal belang voor wie echt vertrouwen in het uiterlijk wil bijbrengen. Voorlichting is cruciaal, maar om dit probleem echt aan te pakken, zal ieder van ons een beter rolmodel moeten te zijn voor de vrouwen en meisjes in ons leven. Durf de huidige manier waarop

er over vrouwen wordt gepraat aan de kaak te stellen. Het kan niet zijn dat we onze politici waarderen op basis van hoe hun haar zit of de grootte van hun borsten, of te concluderen dat de toewijding of het succes van een olympiër komt omdat ze geen schoonheid is. We moeten beginnen om mensen te waarderen voor wat ze doen

in plaats van hoe ze er uit zien. We kunnen allemaal beginnen met de verantwoordelijkheid te nemen voor de foto's en commentaren op onze eigen sociale netwerken. We kunnen mensen complimenteren voor hun inspanning en hun acties

in plaats van voor hun uiterlijk. Mag ik misschien vragen, wanneer was de laatste keer dat je zelf een spiegel hebt gezoend? Uiteindelijk zullen we samen moeten werken als gemeenschappen, als overheden en als bedrijven, om die cultuur van ons echt te veranderen zodat onze kinderen opgroeien met een volledig gevoel van eigenwaarde, met waardering voor individualiteit, diversiteit, integratie. We moeten de mensen die echt het verschil maken op een voetstuk zetten die het verschil maken in de echte wereld. Zij moeten de aandacht krijgen, want alleen zo scheppen we een andere wereld. Een wereld waarin onze kinderen de kans krijgen het beste uit zichzelf te halen, waar hoe ze denken dat ze er uit zien ze niet weerhoudt om zichzelf te zijn

of om te bereiken wat ze willen in hun leven. Bedenk eens wat dit zou betekenen voor iemand in jouw leven. Aan wie denk je? Je vrouw? Je zus? Je dochter? Je nicht? Je vriendin? Misschien de vrouw die een paar stoelen verder zit? Wat zou het betekenen voor haar als ze bevrijd zou zijn van die drammende stem van haar innerlijke criticus die langere benen, smallere heupen, een plattere buik, kleinere voeten eist. Wat zou het voor haar betekenen als we dit achter ons konden laten en zo haar volledige potentieel konden vrijmaken?

Onze huidige cultuur, met haar obsessie voor uiterlijk, beperkt ons allemaal. Maar laten we onze kinderen de waarheid laten zien. Ze moeten leren dat hoe je er uit ziet maar één deel van je identiteit is en dat we feitelijk van hen houden om wie ze zijn en wat ze doen en om wat ze voor ons betekenen. Laten we het gevoel van eigenwaarde inbouwen in de lesstof op scholen. Laat ieder van ons veranderen hoe we praten en hoe we onszelf vergelijken met anderen. En laten we samenwerken als gemeenschappen, van onderaf tot aan overheden toe, zodat die gelukkige kleine eenjarigen van vandaag de zelfverzekerde changemakers van morgen worden. Laten we dat doen."

(Applaus)

 

Bron: TED.com