Een Uiterst Wetenschappelijke Taxonomie Van Haters

TED-Fellow Negin Farsad mengt comedy met maatschappijkritiek en haalt zo op een slimme manier de stereotypes van haar cultuur onderuit. In deze ongeremde talk/stand-up mix vertelt Farsad over haar documentaire 'The Muslims Are Coming!', over haar conflict met het metrobedrijf van New York en geeft ze een gedetailleerd overzicht van de verschillende types haters die ze in haar werk tegenkomt. "Comedy is een van de beste wapens", zegt ze. "We hebben al veel aanpakken geprobeerd omtrent sociale rechtvaardigheid, zoals oorlog en kunstschaatswedstrijden. Maar nog steeds zijn veel dingen afschuwelijk. Dus ik denk dat het tijd is voor een hele goede poepgrap."

"Ik ben een Iraans-Amerikaanse moslima, zoals iedereen hier. En ik ben maatschappelijk betrokken comédienne. Ik sta erop dat dat een echte baan is.

Ik zal even uitleggen hoe ik daarop kwam. Ik heb overal opgetreden. En Amerika is indrukwekkend, toch? Adembenemende natuur, pannenkoekenhuizen en diabetes zover je maar kunt zien. Dat is niet niks.

Het Amerikaanse volk kan verdeeld worden in drie hoofdcategorieën: de voornamelijk geweldige mensen, haters en Florida.

(Gelach)

Naast Floria, zijn de haters de meest verontrustende categorie. Ze zijn in de minderheid, maar dat compenseren ze door extra luidruchtig te zijn. Ze hebben het Napoleoncomplex van de demografie; sommigen van de mannen dragen dan ook hakken.

Als maatschappelijk betrokken comédienne wil ik deze haters bekeren, want ze haten van alles, wat leidt tot negatieve dingen, zoals racisme, geweld en Ted Nugent. De lijst is niet volledig, er ontbreken denk ik 3 tot 7 zaken.

Het punt is, wij moeten afrekenen met de haters. Maar het is een zeer gemengde groep en het is niet efficiënt om ze allemaal aan te pakken, toch? Dus ik heb een uiterst wetenschappelijke Taxonomie van Haters opgesteld. Ik heb gewoon alle haters gepakt, in een petrischaal gestopt, zoals een echte wetenschapper, en dit kwam eruit.

(Gelach)

Allereerst hebben we de kabouters. Ze zijn het tuintype digitale haters. Dat zijn de mensen die ontslag nemen, zodat ze de hele dag video's op YouTube kunnen zetten. Je hebt ook passeer-haters. Die mensen staan bij het stoplicht te wachten tot het licht op groen gaat en bij groen roepen ze: "Ga terug naar je eigen land!" Vroeger zouden ze nog uit hun auto zijn gestapt om je in je gezicht te haten. Maar ze maken ze niet meer als vroeger -- weer een teken van de aftakeling in Amerika.

(Gelach)

De volgende categorie is de missie-gerichte-fanaat-die-door- groepsverband-beschermd-kan-haten-hater. Deze mensen haten graag via een, op het eerste gezicht, goede organisatie, zoals een kerk of non-profitorganisatie en ze praten meesttijds graag op een ouderwetse manier.

Maar de groep die ik het meest interessant vind, is de zwevende hater. De zwevende hater is het zusje van de zwevende kiezer -- ze kunnen gewoon niet beslissen! Het zijn een soort ideologische sletten. Haatknipperlichten: haat aan, haat uit. Dat doen ze omdat ze onvoldoende informatie hebben. Op hen richt ik me graag met mijn maatschappelijk betrokken comedy. Waarom comedy? Omdat op een schaal van comedy tot folder, de doorsnee Amerikaan comedy verkiest, zoals je ziet in deze grafiek.

(Gelach)

Comedy is heel populair. Dit is overigens een wiskundig correcte grafiek, gegenereerd uit nepcijfers.

(Gelach)

De vraag is: waarom werkt maatschappelijk betrokken comedy? Nou, ten eerste, het maakt je aan het lachen. Als je lacht, word je opener. En in dat moment van openheid, kan een goede maatschappelijk betrokken komediant een hoop informatie kwijt en bij grote bekwaamheid ook nog een rectaal onderzoek.

(Gelach)

Er zijn een paar basisregels voor maatschappelijk betrokken comedy. Ten eerste zijn er geen partijbelangen. Het gaat niet over politiek maar over rechtvaardigheid en daar is niemand tegen. Ten tweede is het uitnodigend en warm, het geeft je het gevoel dat je in een burrito zit. Drie, het is grappig maar geniepig, alsof je een interessante verhandeling hoort over inkomensongelijkheid, verpakt in een geraffineerde poepgrap.

(Gelach)

Volgens mij werkt maatschappelijk betrokken comedy zo. Een paar jaar terug ronselde ik wat moslim-Amerikaanse komedianten -- zonder geweld --

(Gelach)

en we gingen door het land naar plekken als Alabama, Arizona, Tennessee, Georgia -- plekken waar ze dol zijn op moslims -- en we deden stand-upcomedyshows. We noemden de tour 'The Muslims Are Coming!'

(Gelach)

We maakten er een film van en toen hij uitkwam, betaalde een bekende hatersgroep 300.000 dollar voor een antimoslim-posteractie bij de MTA, het metrobedrijf van New York. De posters waren echt beledigend en ook nog slecht ontworpen -- wil je haatdragend zijn, kies dan in ieder geval een beter lettertype.

(Gelach)

Wij dachten, laten we ook een posteractie beginnen, die leuke dingen zegt over moslims en tegelijk de film promoot. Dus met mijn collega, Dean Obeidallah, begon ik de bestrijd-onverdraagzaamheid- met-prachtige-posters-actie. We zamelden geld in, werkten meer dan vijf maanden met de MTA en kregen goedkeuring voor de posters, maar twee dagen nadat ze opgehangen zouden worden, besloot de MTA de posters te verbieden op grond van het politieke karakter.

Laten we een paar van de posters bekijken. Dit is er een. Feiten over moslims: moslims hebben ziekenhuizen uitgevonden. Oké. Feit: volwassen moslims kunnen meer push-ups doen dan babymoslims.

(Gelach)

Feit: moslims hebben Justin Timberlake uitgevonden.

(Gelach)

Laten we er nog een bekijken. Pijnlijke waarheid over moslims: ze hebben geweldige frittata-recepten.

Frittatas worden duidelijk als politiek beschouwd door de MTA. Óf dat, óf simpelweg iets positiefs over moslims zeggen werd als politiek gezien, en dat is het niet. Dit is rechtvaardigheid. Dus we maakten van onze bestrijd-onverdraagzaamheid- met-prachtige-posters-actie een bestrijd-onverdraagzaamheid- met-een-prachtige-rechtzaak-actie.

(Gelach)

Het komt er dus op neer, dat een paar armoedige komedianten een groot bedrijf in New York aanklaagden en de komedianten wonnen.

(Gejuich en applaus)

Dank je wel. Overwinning was een vreemd gevoel. Ik had zoiets van: "Voelen blonde meiden zich altijd zo? Wat geweldig!"

(Gelach)

Nog een voorbeeld. Men vraagt mij overal: Waarom veroordelen moslims terrorisme niet?" Dat doen we wél. Maar goed, ik ga er wel op in. Ik lanceerde thedailydenouncer.com. Het is een website die elke werkdag terrorisme veroordeelt, maar de weekenden vrij neemt. Laten we een voorbeeld bekijken. Het zijn meestal cartoons van één plaatje: "Ik veroordeel terrorisme! Ik veroordeel ook mensen die nooit het papier bijvullen!" Het idee van de website is dat het terrorisme veroordeelt en laat zien hoe belachelijk het is dat we continu terrorisme moeten veroordelen.

Heb je niet zo veel met onverdraagzaamheid? Maatschappelijk betrokken comedy is goed voor allerlei problemen. Zo ging ik met mijn collega Lee Camp naar de Caymaneilanden om het offshore-bankieren te onderzoeken. De Verenigde Staten lopen ieder jaar zo'n 300 miljard dollar mis door die offshore-belastingparadijzen. Ik wil niet opscheppen, maar aan het eind van elke maand, heb ik tussen de 5 en 15 dollar besteedbaar inkomen. Dus we gingen die banken op de Caymaneilanden in en vroegen of we een bankrekening konden openen met 8 dollar en 27 cent.

(Gelach)

De bankmanagers gaven ons meestal zo'n 30-45 seconden, voordat ze de beveiligers belden. Die kwamen dan al zwaaiend met hun wapens, waarop wij piepten van angst en wegrenden, want, de laatste regel van maatschappelijk betrokken comedy: soms doe je het ervan in je broek.

Het meeste van mijn werk is grappig bedoeld. Het is bedoeld om contact te maken en een lach op te wekken. Maar ja, soms word ik eruit gezet door de beveiligers. Soms krijg ik gemene tweets en haatmail. Soms krijg ik voicemails waarop staat dat als ik doorga met mijn grappen, ze mij en mijn familie zullen vermoorden. En die doodsbedreigingen zijn echt niet grappig.

Maar ondanks het incidentele gevaar denk ik toch dat maatschappelijk betrokken comedy een van onze beste wapens is. We hebben al veel aanpakken geprobeerd omtrent sociale rechtvaardigheid, zoals oorlog en kunstschaatswedstrijden. Maar nog steeds zijn veel dingen afschuwelijk. Dus ik denk dat het tijd is voor een hele goede poepgrap.

Dank je wel."

(Applaus)

 

Bron: TED.com