Waarom Gendergelijkheid Goed Is Voor Iedereen – Inclusief Mannen

Ja, we weten allemaal dat het zo zou moeten. Maar Michael Kimmel maakt er een verrassende, grappige, praktische aangelegenheid van om mannen en vrouwen gelijk te behandelen op de werkvloer én thuis. Dit is geen nulsomspelletje maar een win-winsituatie met als resultaat meer mogelijkheden en een gelukkiger leven voor iedereen.

"Ik ben hier om mannen te werven om gendergelijkheid te steunen.

(Proost)

Wacht even. Wat? Wat hebben mannen met gendergelijkheid te maken? Dat gaat toch over vrouwen? Ik bedoel, het woord geslacht gaat over vrouwen. Ik sta hier te praten als een blanke man uit de middenklasse.

Ik ben niet altijd een blanke middenklasseman geweest. 30 jaar geleden gebeurde het allemaal toen ik op de universiteit zat en een aantal studenten op een dag bij elkaar kwamen. We vonden dat er plotseling zo ontzettend veel geschreven en gedacht werd over feministische theorieën maar daar waren geen opleidingen voor. Dus deden wij wat studenten in zo'n situatie doen. We zeiden: "We beginnen een studiegroep." We lezen teksten, we praten erover tijdens een Amerikaans etentje.

(Gelach)

Iedere week kwamen 11 vrouwen en ik bij elkaar.

(Gelach)

We lazen teksten over feministische theorieën en praatten erover. Tijdens een van onze discussies was ik getuige van een interactie die mijn leven voorgoed veranderde. Het was een gesprek tussen twee vrouwen. De ene vrouw was blank en de andere zwart. De blanke vrouw zei -- en dit klinkt nu vast anachronistisch -- "Als vrouw zijnde, hebben alle vrouwen te maken met dezelfde onderdrukking. Alle vrouwen hebben een vergelijkbare situatie in het patriarchaat en daarom hebben alle vrouwen een soort intuïtief solidariteitsverbond. De donkergekleurde vrouw zei: "Dat weet ik niet zeker. Mag ik je een vraag stellen?" De zwarte vrouw zegt tegen de blanke vrouw: "Als je 's ochtends opstaat en je kijkt in de spiegel, wat zie je dan?" De blanke vrouw zegt: "Ik zie een vrouw." De zwarte vrouw zegt: "Dat is nou precies mijn probleem. Want als ik 's ochtends opsta en in de spiegel kijk, dan zie ik een zwarte vrouw. Voor mij is ras zichtbaar, maar voor jou is ras onzichtbaar." Daarna zei ze iets wat echt opmerkelijk was. Ze zei: "Zo werkt privilege. Privilege is onzichtbaar voor diegenen die het hebben." Aan alle blanke mensen hier: het is een luxe om niet voortdurend bezig te hoeven zijn met ras. Privilege is onzichtbaar voor degenen die het hebben.

Ik was de enige man in de groep. Toen ik dit aanhoorde, zei ik: "Oh nee."

(Gelach)

Iemand zei: "Wat is dat nou voor reactie?" Ik zei: "Als ik 's ochtends opsta en in de spiegel kijk, zie ik een mens. Ik ben een soort algemeen persoon. Ik ben een blanke man uit de middenklasse zonder ras, klasse of geslacht. Ik ben universeel generaliseerbaar."

(Gelach)

Op dat moment werd ik een blanke middenklasseman. Klasse, ras en geslacht ging niet over andere mensen, het ging over mij. Ik moest daarover na gaan denken en ik was bevoorrecht omdat het voor mij zo lang onzichtbaar was geweest.

Ik wou dat ik kon zeggen dat dit verhaal 30 jaar geleden eindigde in die kleine discussiegroep, maar ik werd er kort geleden aan herinnerd op de universiteit waar ik lesgeef. Mijn collega en ik onderwijzen samen sociologie en geslacht en wisselen dit elk semester af. Zij geeft een gastcollege als ik lesgeef. Ik geef een gastcollege als zij lesgeeft. Ik loop haar klas binnen om mijn gastcollege te geven, en er zitten 300 studenten in de zaal. Terwijl ik binnenloop zegt een van de studenten: "Eindelijk een objectieve mening."

Het hele semester als mijn collega iets zei was alles wat mijn studenten zagen, een vrouw. Als jullie vrouwen tegen mijn studenten zeggen: "Er bestaat structurele ongelijkheid in de VS gebaseerd op geslacht," antwoorden ze: "Natuurlijk, hoor wie het zegt, een vrouw." Als ik het zeg, zeggen ze: "Dat is interessant. Krijgen we dit op de test? Hoe spel je structureel?"

(Gelach)

Ik hoop dat jullie allemaal zien dat dit is hoe objectiviteit eruit ziet.

(Gelach) (Applaus)

Lichaamsloze Westerse rationaliteit.

(Gelach)

Ik denk dat mannen daarom zo vaak stropdassen dragen.

(Gelach)

Want als je lichaamsloze Westerse rationaliteit gaat belichamen heb je een aanduiding nodig en wat is een betere aanduiding voor lichaamsloze westerse rationaliteit dan een kledingstuk dat aan de ene kant een strop is en met de andere kant wijst naar de genitaliën?

(Gelach) (Applaus)

De tweeslachtigheid van geest en lichaam.

Het aan mannen zichtbaar maken van geslacht is de eerste stap om mannen te betrekken in gendergelijkheid.

Als mannen voor het eerst over gendergelijkheid horen, als ze er voor het eerst over nadenken, zijn veel mannen het ermee eens. Het is eerlijk, het is rechtvaardig het is ethisch noodzakelijk. Maar niet alle mannen denken zo. Sommige mannen denken -- er gaat een bliksemflits en dan zeggen ze: "Mijn god, gendergelijkheid," en ze geven je hun mannenvisie op jouw onderdrukking. Het steunen van gendergelijkheid doet hun mannelijkheid steigeren: "Dank jullie wel dames dat jullie ons hierop attenderen, we gaan het oplossen." Het resultaat noem ik 'een voorbarig gefeliciteerd-met-mezelf' syndroom.

(Gelach) (Applaus)

Er is echter nog een groep die zich actief verzet tegen gendergelijkheid. Zij zien gendergelijkheid als iets wat schadelijk is voor mannen. Ik zat tijdens een tv-show tegenover vier blanke mannen. Zo begint het boek dat ik geschreven heb: "Boze blanke mannen." Dit waren vier boze blanke mannen die vonden dat zij, blanke mannen in Amerika, slachtoffer waren van omgekeerde discriminatie op de werkvloer. Ze vertelden allemaal dat ze gekwalificeerd waren voor de baan, gekwalificeerd voor promoties, maar ze kregen ze niet en ze waren kwaad. Ik vertel dit vanwege de titel van deze show. Dat was een citaat van een van die mannen. Het citaat was: "Een Zwarte Vrouw Stal Mijn Baan." Ze deden hun verhaal. Ze waren gekwalificeerd voor de baan, voor de promoties. Ze kregen ze niet, ze waren kwaad. Toen ik aan de beurt was, zei ik: "Ik wil jullie maar één vraag stellen en die gaat over de titel van het programma: 'Een Zwarte Vrouw Stal Mijn Baan.' Die gaat eigenlijk maar over één woord in de titel. Ik wil een vraag stellen over het woord 'mijn'. Waarom denk je dat dit jouw baan was? Waarom is de titel niet: 'Een Zwarte Vrouw Kreeg De Baan?' of 'Een Zwarte Vrouw Kreeg Een Baan?' " Want als we mannen niet met hun rechtsgevoel confronteren, zullen we nooit begrijpen waarom zoveel mannen tegen geslachtsgelijkheid zijn.

(Applaus)

We denken dat dit een wedstrijd is om niveau's, bij elk beleid dat maar een beetje afwijkt denken we: "Mijn god, water stroomt naar boven." Dit is omgekeerde discriminatie in ons nadeel."

(Gelach)

Voor alle duidelijkheid: blanke mannen in Europa en de VS zijn de begunstigden van het allergrootste positieve discriminatieprogramma in de wereldgeschiedenis. Het heet: 'de wereldgeschiedenis'.

(Gelach) (Applaus)

Dat waren dus allemaal dingen die mannelijke betrokkenheid in de weg staan, maar: waarom moeten we gendergelijkheid dan steunen? Natuurlijk: het is eerlijk, het is juist en rechtvaardig. Maar sterker nog: gendergelijkheid dient ook het belang van de man. Als je luistert naar wat mannen willen in hun leven dan is gendergelijkheid een manier om het leven te leiden dat wij willen.

Gendergelijkheid is goed voor landen. Uit de meeste studies blijkt dat in de landen met het meeste gelijkheid tussen man en vrouw, de mensen het gelukkigst zijn. Dat is niet alleen maar omdat ze in Europa liggen.

(Gelach)

Zelfs binnen Europa zijn de mensen in landen waar gendergelijkheid belangrijker is, het gelukkigst.

Het is ook goed voor bedrijven. Uit onderzoeken van Catalyst en anderen blijkt ook dat hoe belangrijker geslachtsgelijkheid in bedrijven is des te beter dat voor de werknemers is en des te gelukkiger de arbeidskrachten zijn. Ze hebben een veel lager verloop. En minder gevoelens van wroeging. Het is makkelijker om mensen te werven. Ze kunnen veel meer mensen behouden, er is meer voldoening, meer productiviteit. De vraag die mij in bedrijven vaak gesteld wordt: "Jeetje, dat geslachtsgelijkheidsgedoe is vast heel duur, toch?" Ik zeg dan: "Nou nee, wat je in feite moet uitrekenen is hoeveel geslachts-ongelijkheid je al heeft gekost. Dat is peperduur." Het is dus goed voor bedrijven.

Nog iets anders, het is ook goed voor mannen. Het is goed voor de levens die wij willen leiden. Vooral jonge mannen zijn ontzettend veranderd. Ze willen levens die verlevendigd worden door geweldige relaties met hun kinderen. Ze verwachten van hun partners, hun echtgenoten, hun vrouwen, dat ze buitenshuis werken en net zo hard aan hun carrière werken als zijzelf.

Om een beter beeld te geven van deze verandering -- Sommigen van jullie herinneren zich dit misschien. Toen ik een stuk jonger was, werd ons dit raadsel voorgelegd. Sommigen van jullie gruwen als jullie eraan terugdenken. Het raadsel ging ongeveer zo:

Een man en zijn zoon rijden op de snelweg. Ze krijgen een verschrikkelijk ongeluk en de vader komt om. De zoon wordt naar de spoedeisende hulp gebracht. Als de zoon op de spoedafdeling ligt, ziet de dienstdoende arts de jongen en zegt: "Ik kan hem niet behandelen, dit is mijn zoon." Hoe is dit mogelijk?

Wij waren hierdoor volledig in de war! We konden het niet uitvogelen!

(Gelach)

Ik besloot een beetje met mijn 16-jarige zoon te experimenteren. Hij had onlangs wat vrienden bij ons thuis uitgenodigd en ze keken een tv-quiz. Dus besloot ik het raadsel te stellen, gewoon om te peilen of er veranderingen zijn opgetreden. Dus die 16-jarige jongens reageerden onmiddellijk en zeiden: "Het is zijn moeder, toch?" Heel snel zonder enige twijfel. Behalve mijn zoon, die zei: "Hij kan twee vaders hebben."

(Gelach) (Applaus)

Dat is een indicator van hoe dingen veranderd zijn. Jonge mannen verwachten vandaag de dag een balans tussen werk en familie. Ze willen samen zorgen en samen aan hun carrière werken. Ze willen een evenwichtige balans tussen werk en familie. Ze willen betrokken vaders zijn.

Nu blijkt dat hoe egalitairder onze relaties zijn des te gelukkiger beide partners zijn. Data van psychologen en sociologen zijn wat dat betreft erg overtuigend. Ik denk dat we overtuigende getallen, data hebben om mannen te overtuigen dat gendergelijkheid een win-winsituatie is. De gegevens tonen het volgende aan. Wanneer mannen met het betrokkenheidsproces beginnen, het balanceren van werk en familie, hebben we twee zinnen waarmee we omschrijven wat we doen. We springen in en we helpen mee.

(Gelach)

Ik stel voor om het wat radicaler aan te pakken met het woord: 'verdelen'.

(Gelach)

Dit laten de data zien: als mannen de zorg delen voor het huishouden en de kinderen, doen hun kinderen het beter op school. Hun kinderen zijn minder vaak absent en presteren veel beter. Ze worden minder vaak met ADHD gediagnosticeerd. Het is minder waarschijnlijk dat ze naar een psychiater moeten of medicijnen voorgeschreven krijgen.

Als mannen deelnemen in het huishouden en de zorg zijn de kinderen gelukkiger en gezonder. Dat is wat mannen willen!

Als de taken verdeeld worden, zijn hun vrouwen gelukkiger. Uiteraard. Hun vrouwen zijn ook gezonder. Hun vrouwen hoeven minder vaak in therapie, ze worden minder vaak depressief, slikken minder vaak medicijnen, gaan vaker sporten, en geven aan dat ze tevredener zijn in hun huwelijk. Als mannen deelnemen in de zorg zijn hun vrouwen gelukkiger en gezonder en dat is precies wat mannen willen. Als mannen hierin deelnemen zijn de mannen gezonder. Ze roken en drinken minder, gebruiken minder drugs. De kans is kleiner dat ze op de Eerste Hulp belanden, maar groter dat ze voor routine- onderzoeken naar de dokter gaan. Ze gaan minder vaak in therapie, worden minder vaak depressief, en hebben minder kans om medicijnen voorgeschreven te krijgen. Als mannen deelnemen in het huishouden en de zorg zijn de mannen gelukkiger en gezonder. Wie wil dit niet?

En tot slot, als mannen delen in de zorg hebben ze meer seks.

(Gelach)

Welke van deze vier bevindingen denk jij dat Men's Health op de voorpagina zal zetten?

(Gelach)

"Ze wordt geil van het huishouden. (Niet als zíj het moet doen)"

(Gelach)

Nu wil ik jullie nog vertellen, of eigenlijk de mannen hier in het publiek, dat deze data over een lange tijdsperiode zijn verzameld. Ik wil niet dat jullie straks zeggen: "Hmm, ik ga vanavond maar eens afwassen." Deze data waren echt over een heel lange tijdsperiode verzameld. Maar het toont wel iets belangrijks aan. Toen Men's Health het op de voorpagina zette, noemden ze het ook 'Klussen-als-voorspel'.

Dus, de conclusie is erg belangrijk. Gendergelijkheid is in het belang van landen, bedrijven, en van mannen, hun kinderen en hun partners. Geslachtsgelijkheid is geen nulsomspelletje. Het is niet win-verlies. Het is een win-winsituatie voor iedereen. We weten ook dat we vrouwen en meisjes niet volledig tot hun recht kunnen laten komen tenzij we jongens en mannen hierin betrekken. Dat weten we. En ik stel, dat mannen precies díe dingen nodig hebben die vrouwen als onmisbaar beschouwen voor het leven dat zíj willen, om de levens te leiden waarvan wij zeggen dat wíj ze willen.

In 1915, aan de vooravond van een van de stemrechtdemonstraties aan de Fifth Avenue in New York City, schreef een New Yorkse schrijver een artikel in een tijdschrift. De titel van het artikel was: 'Feminisme voor Mannen.' Dit was de eerste zin van het artikel: "Feminisme zal het voor het eerst voor mannen mogelijk maken om vrij te zijn."

Dank jullie wel."

(Applaus)

Bron: TED.com