"Hoe Ik Online Dating Gehackt Heb"

 

Amy Webb had geen succes met online daten. De mannen die ze leuk vond schreven haar niet terug, en haar eigen profiel trok krekels (en erger) aan. Dus, zoals elke liefhebber van data zou doen, maakte ze een spreadsheet. Luister hoe Amy haar online-dating-leven hackte - met frustrerende, grappige en levensveranderende resultaten tot gevolg.

"Mijn naam is Amy Webb en een paar jaar geleden stond ik aan het eind van weer een fantastische relatie die spectaculair tot een einde kwam. En ik dacht, wat is er mis met mij? Ik snap niet waarom dit steeds gebeurt.

Dus ik vroeg iedereen die ik kende wat zij dachten. Ik vroeg het aan mijn oma, die altijd veel goede raad gaf. Ze zei: "Je moet niet zo kieskeurig zijn. Je moet gaan daten. En belangrijker nog, echte liefde vindt jou wanneer je het het minst verwacht."

Nu ben ik iemand die zich veel met gegevens bezighoudt, zoals jullie zullen merken. Ik zwem in getallen en formules, en grafieken. Ik heb een hechte band met mijn familie en ik ben heel erg dik met mijn zus en daarom wilde ik eenzelfde familie als waarin ik ben opgegroeid.

Dus na die vervelende breuk ben ik 30 en ik denk dat ik zes maanden met iemand uit moet gaan voordat ik toe ben aan een exclusieve relatie en voordat we kunnen gaan samenwonen. Dat moet goed gaan voordat we ons kunnen verloven. En als ik op mijn 35e aan kinderen wil beginnen, dan betekent dat dat ik al vijf jaar geleden had moeten beginnen. Dat ging dus niet lukken.

Als mijn strategie was om onverwacht ware liefde te vinden, dan was de enige variabele waar ik wat aan doen kon het toeval. Ik probeerde uit te vinden hoe waarschijnlijk het was om de ware te vinden. Ik woonde toen in Philadelphia een grote stad en ik dacht dat er in deze plaats heel veel mogelijkheden moesten zijn. Dus ik sloeg aan het rekenen. Inwonertal van Philadelphia: 1,5 miljoen mensen. Zo ongeveer de helft is man, dus dan blijven er 750.000 over. Ik zoek een man tussen de 20 en 36 wat maar vier procent van de populatie is, dus er blijven 30.000 kandidaten over. Ik zocht iemand die Joods is, omdat ik dat ben en het belangrijk voor me is. Dat is maar 2,3 procent van de populatie. Dan voel ik me waarschijnlijk aangetrokken tot maar 1 op de 10 van deze mannen. Dan voel ik me waarschijnlijk aangetrokken tot maar 1 op de 10 van deze mannen. Er was geen sprake van dat ik met iemand uit wilde die een fervent golfer is. Dus dat betekende dat er maar 35 mannen waren met wie ik uit kon gaan in heel Philadelphia.

Intussen was mijn erg grote Joodse familie al lang getrouwd en waren ze druk bezig met heel veel kinderen krijgen. Daardoor voelde ik een enorme druk om mijn leven op orde te krijgen.

Ik had dus 2 mogelijke strategieën die ik wilde proberen. Eén, ik kan mijn oma's advies ter harte nemen en hopen onverwacht misschien tegen de ware aan te lopen uit de 35 kandidaten uit de anderhalf miljoen tellende bevolking of ik kon online dating proberen. Ik hou van het idee van online dating, omdat het gebaseerd is op een algoritme. Oftewel: Ik heb een probleem, ik gebruik gegevens, stop ze in een systeem en wacht op de oplossing. Online daten is nu de op een na populairste manier voor mensen om elkaar te ontmoeten. Het blijkt dat algoritmes al duizenden jaren oud zijn en voorkomen in bijna elke cultuur. Er waren Joodse koppelaarsters lang geleden, en hoewel ze geen expliciet algoritme hadden lang geleden, en hoewel ze geen expliciet algoritme hadden deden ze het wel met formules in hun hoofd. Vind zij hem leuk? Zullen de families elkaar aardig vinden? Wat zal de rabbijn ervan zeggen? Beginnen ze meteen met kinderen? De koppelaarster bedacht dat allemaal, koppelde twee mensen en dat was het dan. Dus ik dacht, zouden gegevens en een algoritme me naar mijn droomprins leiden? Ik besloot me aan te melden.

Er was wel een klein probleempje. Toen ik me aanmeldde bij die websites, had ik het echt ontzettend druk. Maar dat was niet het grootste probleem. Het grootste probleem is dat ik haat om vragenlijsten in te vullen, welke soort dan ook. Ik hou er al helemaal niet van om vragenlijsten in te vullen die lijken op testjes uit de Cosmo. Dus ik kopieerde en plakte vanuit mijn cv.

(Gelach)

In het beschrijvende stukje bovenaan, zei ik dat ik een gelauwerd journaliste was en een toekomstdenker. In het stuk over leuke activiteiten en mijn ideale date zei ik: monetarisatie In het stuk over leuke activiteiten en mijn ideale date zei ik: monetarisatie en vloeiend Japans. Ik zei ook van alles over Java Script.

Dit was duidelijk niet de beste manier om mijn meest sexy voetje voor te zetten. Het ergste van alles was dat er veel mannen voor mij waren. Die algoritmes hadden een zee van mannen die me mee uit wilden nemen -- en dat werden vreselijke afspraakjes. Er was er een, Steve, een IT-man. Het algoritme had ons gematcht omdat we allebei van gadgets houden, en van wiskunde, gegevens en muziek uit de jaren '80. Dus ik ging op zijn verzoek in. Dus Steve de IT-man, nodigde me uit in een van Philadelphia's duurste restaurants met mooie tafelkleden. Toen we naar binnen gingen, kwam ons gesprek niet echt van de grond, maar hij bestelde een heleboel eten. Hij keek niet eens naar het menu. Hij bestelde meerdere amuses, voorgerechten, voor mij ook, en ineens stonden er grote hoeveelheden eten op tafel en heel veel flessen wijn. En toen we bijna aan het eind van ons gesprek en van het eten waren, en ik bedacht had dat Steve de IT-man en ik niet voor elkaar bestemd waren, maar dat we als vrienden uit elkaar zouden gaan, stond hij op om naar het toilet te gaan. Ondertussen kwam de rekening. Weet je, ik ben een moderne vrouw. Ik vind het prima om de rekening te delen. Maar toen kwam Steve de IT-man niet meer terug. (Zucht van verschikking) En dat was een hele maand huur. Ik hoef niet te zeggen dat ik geen leuke avond had. Dus ik naar huis, bel mijn moeder en mijn zus em, zoals ik gewoon ben te doen na deze foute, foute, afspraakjes verwen ik ze met alle details.

En zei zeiden: "Stop met klagen." (Gelach) "Je bent gewoon te kieskeurig."

Dus ik zei, goed, van nu af aan ga ik alleen uit als ik weet dat er wifi is en ik neem mijn laptop mee. Ik stop hem in mijn tas en ik gebruik dit e-mailsjabloon om allemaal informatie te verzamelen over al deze verschillende punten tijdens mijn afspraakje om iedereen empirisch aan te tonen, deze afspraakjes echt verschrikkelijk zijn. (Gelach) Dus ik begon gegevens te verzamelen, zoals heel stomme, rare seksuele opmerkingen, fout woordgebruik, het aantal keren dat ik een high-five moest doen.

(Gelach)

Ik verwerkte de gegevens en maakte wat correlaties. En wat bleek, mannen die Schotse Whiskey drinken refereren meteen aan rare seks

(Gelach)

Het bleek dat dit waarschijnlijk geen slechte mannen waren. Ze waren alleen slecht voor mij. En de algoritmes die ons bij elkaar brachten waren ook niet slecht. Ze deden precies dat waarvoor ze ontworpen waren, dat was onze informatie te nemen, in mijn geval mijn cv, en dat te matchen met informatie van andere mensen. Het echte probleem is hier dat, hoewel de algoritmes goed werken, wij dat niet doen als we geconfronteerd worden met lege vakjes waarin we onze informatie online moeten invoeren. Weinigen kunnen helemaal eerlijk zijn. Het andere probleem is dat deze websites vragen als 'ben je een honden- of een kattenmens?' stellen. 'Hou je van horror of romantische films?' Ik zoek geen penvriend. Ik zoek een man, toch? Dus er is nogal wat oppervlakkigheid in die gegevens.

Dus maakte ik een nieuw plan. Ik zou deze dating sites blijven gebruiken, maar ze gebruiken als een database. En in plaats van wachten tot een algoritme iets bedacht, zou ik proberen het systeem zelf uit te vogelen. Ik wist dat het oppervlakkige gegevens waren die gebruikt werden om mij met anderen te matchen, maar ik besloot om mijn eigen vragen te stellen. Wat kon ik allemaal bedenken waar ik naar zocht in een partner? Wat kon ik allemaal bedenken waar ik naar zocht in een partner?

Dus ik begon te schrijven, schrijven en schrijven en uiteindelijk had ik 72 punten verzameld. Ik wilde iemand met een joodse achtergrond, iemand met dezelfde achtergrond als ik, dezelfde gedachten over onze cultuur, maar van wie ik niet iedere vrijdag en zaterdag naar de synagoge moest. Ik wilde iemand die hard werkte, omdat werk voor mij extreem belangrijk is, maar niet te hard. Voor mij zijn mijn hobby's eigenlijk nieuwe werkprojecten. Ik wilde ook iemand die niet alleen twee kinderen wilde, maar ook iemand met dezelfde houding tegenover ouderschap. Iemand die het prima vond om ons kind van drie naar pianoles te sturen, en misschien ook computerles als dat mogelijk zou zijn. Dat soort dingen dus. Maar ik wilde ook iemand die naar verre exotische oorden wilde, zoals Petra in Jordanië. Ik wilde ook iemand die altijd 9 kilo meer weegt dan ik, wat ik ook weeg.

(Gelach)

Dus toen had ik deze 72 verschillende punten, wat een hoop is. Dus ik ging weer door de lijst, en stelde prioriteiten. Ik verdeelde de lijst in een bovenste en onderste helft van punten en ik scoorde ze beginnend bij 100 terug naar 91 en ik maakte een lijst van kenmerken zoals: iemand die heel erg slim is, die me zou uitdagen en stimuleren, en balanceerde dat met een tweede blok en een tweede puntentelling. Dingen die ik ook belangrijk vond, maar die niet verplicht waren.

Toen ik dit allemaal gedaan had, maakte ik een scoringssysteem, omdat ik wiskundig wilde kunnen berekenen omdat ik wiskundig wilde kunnen berekenen of ik dacht dat een man die ik online vond ook een match kon zijn. Ik stelde een minimum van 700 punten voordat ik iemand wilde mailen of een mail wilde beantwoorden. Met 900 punten zou ik een afspraak willen maken en ik wilde onder geen beding een relatie of zo met iemand voordat hij 1500 punten had gescoord.

Dit bleek best goed te werken. Dus ik ging terug online en ik vond Jewishdoc57. Hij zag er erg goed uit, was zeer eloquent en had de berg Fuji beklommen en op de Chinese muur gelopen. Hij hield van reizen, zolang het niet met een cruiseschip was. En ik dacht: ik heb het voor elkaar! Ik heb de code gekraakt. Ik heb mijn joodse droomprins gevonden, de droom van mijn familie.

Er was echter een probleempje: hij vond mij niet leuk. Tja, de enige variabele waar ik niet aan had gedacht, was de competitie. Wie zijn al die andere vrouwen op die dating sites? Ik vond SmileyGirl1978. Ze noemde zichzelf "een leuk, vrolijk en gezellig meisje." Ze zei dat ze leraar was. Ze zei dat ze "grappig, aardig en vriendelijk was." Ze houdt er "veel" van om mensen aan het lachen te maken.

Toen ik profiel na profiel bekeken had, die er allemaal zo uitzagen, wist ik dat ik wat marktonderzoek moest doen. Dus ik maakte 10 nepprofielen van mannen. Nou voordat ik jullie allemaal kwijtraak -- (Gelach) -- begrijp dat ik dit alleen deed om gegevens te verzamelen over iedereen in het systeem. Ik ben met niemand rare relaties aangegaan. Ik deed het alleen om gegevens te verzamelen. Maar ik wilde niet alle gegevens. Ik wilde alleen de gegevens over vrouwen die zich aangetrokken voelden tot het type man met wie ik heel graag wilde trouwen. (Gelach)

Toen ik deze mannen vrijliet, had ik wel wat regels. Ik contacteerde zelf geen vrouwen. Ik wachtte op de reacties die de profielen zouden trekken, en keek naar twee gegevenssets. Ik bekeek kwalitatieve gegevens, wat was de humor, de toon, het register en de communicatiestijl die deze vrouwen gemeenschappelijk hadden? En ook kwantitatieve gegevens, zoals wat de gemiddelde lengte van het profiel was en hoeveel tijd er zat tussen berichten? Wat ik hiermee beoogde, was dat ik dacht dat ik in persoon net zo veel kans had als SmileyGirl1978. Ik wilde mijn eigen profiel online leren optimaliseren. Ik wilde mijn eigen profiel online leren optimaliseren.

Een maand later had ik heel veel gegevens en kon ik een nieuwe analyse maken. En wat bleek, de inhoud maakt veel uit. Slimme mensen blijken veel te schrijven -- 3000, 4000, 5000 woorden over zichzelf, wat best heel erg interessant kan zijn. Maar de uitdaging hier is dat de populaire mannen en vrouwen Maar de uitdaging hier is dat de populaire mannen en vrouwen gemiddeld 97 woorden gebruiken die erg goed geschreven zijn hoewel het niet altijd zo lijkt. Wat de mensen die dit goed kunnen ook doen, is dat ze niet specifieke taal gebruiken. In mijn geval bijvoorbeeld, is de "The English Patient" mijn lievelingsfilm, maar het werkt niet om dat in een profiel te zetten, omdat het een oppervlakkig gegeven is. Iemand kan het met me oneens zijn en niet met me uit willen gaan, omdat hij geen zin heeft om de drie uur durende film uit te zitten.

Ook optimistisch taalgebruik is belangrijk. Dit is een woordwolk die de meest populaire woorden laat zien die de meest populaire vrouwen gebruiken, zoals "plezier" en "meisje" en "liefde." Ik realiseerde me dat ik me in mijn profiel niet dommer hoefde voor te doen. Ik was tenslotte iemand die zei dat ik vloeiend Japans spreek en JavaScript kan en ik voelde me daar goed bij. Het verschil is dat het gaat om toegankelijker te zijn en mensen te laten zien wat de beste manier is om contact te zoeken.

Ook bleek timing heel erg belangrijk te zijn. Ook al heb je toegang tot iemands mobiele nummer of hun online berichtenservice en je bent om twee uur 's nachts wakker, dan is dat nog niet automatisch een goed moment om contact te zoeken. De populaire vrouwen op deze sites laten gemiddeld 23 uur tussen hun berichten. En dat is wat we normaal gesproken zouden doen als we iemand leren kennen.

En dan waren er nog de foto's. Al deze populaire vrouwen, lieten wat huid zien. Ze zagen er fantastisch uit, wat een schril contrast bleek met wat ik geüpload had.

Met al deze informatie kon ik nu een superprofiel maken, dat nog steeds mezelf was, maar het was geoptimaliseerd voor dit ecosysteem. En, zoals bleek, had ik het echt heel erg goed gedaan. Ik was de meest populaire persoon online.

(Gelach) (Applaus)

En het bleek dat heel veel mannen met me uit wilden. Dus ik belde mijn moeder, mijn zus en mijn oma. Ik vertelde ze over mijn goede nieuws, en zij zeiden: "Dat is geweldig! Hoe snel ga je uit?" En ik zei: "Nou, eigenlijk ga ik met niemand uit." Want volgens mijn scoringssysteem moesten ze minimaal 700 punten scoren en geen van allen hebben dat gehaald. Toen zeiden ze: "Wat? Je bent nog steeds veel te kieskeurig."

Maar niet zo lang nadien, vond ik deze man, Thevenin, en hij zei dat hij cultureel gezien Joods was, en dat hij werkte als babyzeehondenjager, dat vond ik heel gevat. Hij vertelde in detail over reizen. Hij maakte veel interessante culturele verwijzingen. Hij leek en praatte precies zoals ik wilde, en hij scoorde meteen 850 punten. Dat was genoeg voor een afspraak.

Drie weken later ontmoetten we elkaar voor een gesprek dat 14 uur bleek te duren en dat van koffiehuis naar restaurant leidde en weer naar een koffiehuis en een ander restaurant, en toen hij me 's avonds thuis afzette scoorde ik hem opnieuw -- [1050 punten!] -- en ik dacht, weet je ik ben al die tijd niet kieskeurig genoeg geweest. En anderhalf jaar later waren we op reis, geen cruiseschip, in Petra, Jordanië, toen hij door de knieën ging en een aanzoek deed. Een jaar later trouwden we, en ongeveer anderhalf jaar later werd onze dochter Petra geboren. en ongeveer anderhalf jaar later werd onze dochter Petra geboren. (Applaus)

Ik heb natuurlijk een fantastisch leven, dus -- (Gelach) -- de vraag is, wat dit allemaal voor jullie betekent?

Zoals nu blijkt, is er een algoritme voor de liefde. Het is alleen niet wat je op het internet vindt. Het is er één die je zelf schrijft. Dus als je op zoek bent naar een man of vrouw of naar je passie of als je een bedrijf wilt oprichten, dan hoef je alleen maar uit te vinden wat voor jou werkt en het spel volgens jouw regels te spelen. Voel je vrij om zo kieskeurig te zijn als je wilt.

Op mijn trouwdag sprak ik opnieuw met mijn oma, en ze zei: "Oké, misschien zat ik fout. Het lijkt erop dat je een fantastisch systeem had. Het lijkt erop dat je een fantastisch systeem had. Alleen je matzeballen. Die horen luchtig te zijn, niet hard."

Ik zal haar advies ter harte nemen."

(Applaus)

 

Bron: TED.com