De Geschiedenis Versus De Romeinse Keizer Augustus

Zijn heerschappij markeerde het begin van een van de grootste rijken in de geschiedenis... en het einde van een van haar eerste republieken. Was de eerste keizer van Rome een visionair leider die zijn beschaving een plaats in de geschiedenis garandeerde, of een tiran die haar kernwaarden vernielde? Peta Greenfield en Alex Gendler slepen deze controversiële persoon voor het gerecht in de Geschiedenis vs. Augustus.

Bekijk hier de hele les

"Orde in de zaal! De gedaagde van vandaag is... Gaius Octavianus?"

"Gaius Julius Caesar." "Augustus."

"Staat de verkeerde terecht?"

"Nee, edelachtbare. Gaius Octavianus, geboren in 63 v.Chr., was de achterneef van Julius Caesar. Hij werd Gaius Julius Caesar nadat hij de adoptiefzoon en erfgenaam van zijn oudoom werd. En de titel Augustus verkreeg hij in 27 v.Chr. toen de Senaat hem extra eer toekende."

"Je bedoelt: toen hij een autocratie stichtte en keizer van Rome werd."

"Is dat slecht? Had toentertijd niet elke plaats een koning of keizer?"

Eigenlijk, edelachtbare, hadden de Romeinen hun koningen eeuwen daarvoor al afgezet om een republiek te stichten, een regering ten gunste van de bevolking in plaats van het privilege van de heersende familie. En het was Octavianus die deze traditie vernietigde."

"Ocatvianus was een modelambtenaar. Op zijn zestiende trad hij toe tot het College van Pontifices, dat toezicht hield op religieuze verering. Hij vocht voor Rome in Hispania samen met zijn oudoom Caesar en hij nam de verantwoordelijkheid op zich om Caesars dood te wreken nadat corrupte oligarchen in de Senaat hem verraden en vermoord hadden."

"Caesar was een machtswellustige tiran die zichzelf tot koning wilde maken terwijl hij optrok met de Egyptische koningin Cleopatra. Na diens overlijden sloot Octavianus zich bij generaal Marcus Antonius aan bij het starten van een burgeroorlog die Rome verscheurde, en stak zijn bondgenoot daarna in de rug om zijn eigen macht te vergroten."

"Antonius was een dwaas. Hij voerde een desastreuze strijd in het Parthische rijk en was van plan Romeinse territoria tot persoonlijke koninkrijken voor zichzelf en Cleopatra om te vormen.

"Werd dat Caesar niet ten laste gelegd?"

"Dus Octavianus doodde Antonius, omdat deze koning wilde worden en toen werd hij zelf koning?"

"Dat klopt. De megalomanie blijkt zelfs uit zijn aangenomen titel: 'De Illustere'."

"Dat was een religieuze eretitel. En Augustus zocht niet voor de lol naar macht. Als winnaar van de burgeroorlog en als leider van de meeste troepen was het zijn taak om de rechtsorde in Rome te herstellen, zodat de andere facties hun strijd staakten."

"Hij herstelde het recht niet; hij maakte haar ondergeschikt aan hem!"

"Niet waar. Augustus verzocht het prestige van de Senaat te herstellen, verbeterde de voedselveiligheid voor de lagere klassen en zag af van de controle over het leger toen hij zijn rol als consul opgaf."

"Louter een façade. Hij gebruikte zijn militaire invloed en privévermogen om de Senaat gunstig te arrangeren, terwijl hij zijn macht als overste hield evenals zijn recht om militaire overwinningen te vieren. Hij hield de controle over regio's met de meeste legioenen. En alsof dat niet voldeed, nam hij de rol als consul nog tweemaal aan om zijn kleinkinderen te promoveren. Hij probeerde overduidelijk een dynastie te creëren."

"Maar wat deed hij met al die macht?"

"Goede vraag, edelachtbare. Augustus' presteerde bijna te veel om op te noemen. Hij stelde een consistente belasting voor alle regio's in, waardoor uitbuiting door lokale belastingbeambten stopte. Hij financierde persoonlijk een wegennetwerk en stelde koeriers aan, zodat nieuws en troepen makkelijk door het rijk konden reizen. En onder Augustus werden veel van de beroemde publieke gebouwen in Rome gebouwd. Schrijvers uit die tijd loofden bijna unaniem zijn gezag."

"Hadden de schrijvers een keus? Augustus verbande veel mensen op basis van vage aanklachten, waaronder Ovidius, een van Rome's grootste poëten. En je vergat de wetten die inbreuk op het privéleven van burgers maakten: straffen voor overspel, beperkingen voor huwelijken tussen sociale klassen, zelfs straffen voor ongehuwd blijven."

"Hij trachtte de burgerij te verbeteren en ze wat discipline bij te brengen. En hij slaagde erin. Zijn nalatenschap spreekt voor zich: veertig jaar binnenlandse stabiliteit, een professioneel leger dat de grenzen van Rome alle kanten op uitbreidde, en een overheid die herinnerd wordt als model voor bestuurlijke deugd."

"Zijn nalatenschap was een rijk dat eindeloos doorging met veroveren totdat het ineenstortte, en een traditie van militaire autocratie. Elke keer als een dictator in generaalsuniform wreedheden begaat terwijl hij beweert namens 'het volk' te handelen, mogen we Augustus Caesar ervoor bedanken."

"Dus volgens jou was Augustus een goede keizer en volgens jou bestaat zoiets niet?"

We hebben de gewoonte om historische leiders te eren vanwege hun prestaties en overwinningen. Maar beoordelen of een individu zulke macht überhaupt zou moeten hebben, houdt in dat de geschiedenis voor het gerecht wordt gesleept.

 

Bron: TED.com