Vier Zussen In Het Oude Rome

 

Vandaag bekijken we het oude Rome door de ogen van een jong meisje. Hier is ze. Ze maakt een tekening van zichzelf in het atrium van het enorme huis van haar vader. Ze heet Domitia en ze is 5 jaar. Ze heeft een oudere broer van veertien, Lucius Domitius Ahenobarbus, vernoemd naar haar vader. Meisjes krijgen geen lange namen zoals jongens. Pa staat er zelfs op dat al zijn dochters Domitia worden genoemd.

"Domitia!" Hij roept Domitia III. Ze tekent op de pilaar. Hij roept Domitia III. Ze tekent op de pilaar. Ze heeft een oudere zus, Domitia II, die 7 jaar is. En dan hebben we Domitia I. Zij is 10 jaar. Domitia IV zou ook bestaan als moeder drie jaar geleden niet tijdens het kraambed gestorven was.

Al in de war? Dat waren de Romeinen ook. Ze onderzochten hun afkomst via de mannelijke lijn met de mooie driedelige namen zoals Lucius Domitius Ahenobarbus. Ze wisten niet meer welke Domitia met wie getrouwd was, of ze de oudtante was, of de stiefoma van iemand enzovoorts, als ze het opschreven.

Domitia III tekent niet alleen op de pilaar, ze ziet ook wat er gebeurt. 's Ochtends komen de klanten en vrienden van haar vader hier, 's Ochtends komen de cliënten en vrienden van haar vader hier, om hem hun eer te bewijzen. De 17-jarige Lucius Popidius Secundus, die over 5 jaar met Domitia II wil trouwen, die over 5 jaar met Domitia II wil trouwen, is er ook. Hij wil indruk maken, niet op zijn toekomstige vrouw, maar op haar vader. Arme Lucius weet niet dat Domitia's pa vindt, dat hij en zijn familie nog steeds uitschot van de Subura zijn, ondanks hun rijkdom. Dat deel van Rome zit vol met barbaren en prostituees.  Dan vertrekken alle mannen met pa. Het is het tweede uur: tijd om naar de rechtbank te gaan, waar een potig cliëntenpubliek pa's redekunst toejuicht en zijn tegenstander uitjouwt.

Het huis is nu rustiger. De mannen blijven zeven uur weg, tot het diner. Wat gebeurt er in de tussentijd in het huis? Wat doen Domitia, Domitia en Domitia de hele dag? Geen makkelijke vraag! Alles wat de Romeinen opschreven en we vandaag de dag nog hebben, is door mannen geschreven. Dat maakt het moeilijk een beeld te schetsen van het leven van de vrouw. Natuurlijk waren er vrouwen in de Romeinse tijd.

Hier komt ie dan. We starten in het atrium. Er staat een gigantisch weefgetouw. Pa's laatste vrouw maakt een nieuwe toga. Er staat een gigantisch weefgetouw. Pa's laatste vrouw maakt een nieuwe toga. Domitia, Domitia en Domitia spinnen de wol, die wordt gebruikt om dit machtige kledingstuk te weven, dat ellipsvormig en langer wordt dan 9 meter. Romeinen wilden graag dat hun vrouwen wol maakten. Het staat geschreven op de grafstenen van veel Romeinse vrouwen.

Anders dan Griekse vrouwen, kwamen Romeinse vrouwen buiten en liepen door de stad. Ze gingen 's ochtends baden om de mannen te vermijden, of naar baden alleen bestemd voor vrouwen. Sommige vrouwen deden mee aan de nieuwste rage van de jaren 70 AD: naakt baden waar mannen bij waren. Bepaalde plekken zijn verboden voor vrouwen: het Forum, de rechtszaal, of het huis van de Senaat. Hun openbare plek is de zuilengalerij met tuinen, beelden en voetpaden om over te wandelen.

Als Domitia, Domitia en Domitia weg willen naar bijvoorbeeld de Porticus van Livia, de zuilengalerij, naar bijvoorbeeld de Porticus van Livia, de zuilengalerij, dan moeten ze zich klaarmaken. Domitia II en Domitia III zijn klaar, maar Domitia I, die verloofd is en over twee jaar met lieveling Philatus gaat trouwen, is niet klaar. Ze is niet langzaam, ze heeft veel meer te doen.

Verloofd zijn betekent dat ze de uiterlijke tekenen van verloving draagt: verlovingsringen en al de geschenken van Philatus - juwelen, oorbellen, kettingen en hangers. Ze mag zelfs haar mirtekroon opzetten. Al dit blingbling schreeuwt: "Ik ga trouwen met die 19-jarige die me al deze sieraden heeft gegeven!" Terwijl Domitia II en Domitia III wachten, spelen ze met hun poppen die lijken op het imago van hun zus, uitgedost om te trouwen. Op de dag van de bruiloft worden deze poppen gewijd aan de huishoudgoden.

Oké, ze zijn klaar. De meisjes stappen in draagstoelen, gedragen door potige slaven. Een chaperonne vergezelt hen. Ze gaan naar hun tante bij de Porticus van Livia. De meisjes worden hoog gedragen op de schouders van slaven. De meisjes worden hoog gedragen op de schouders van slaven. Ze bekijken door de gordijnen de drukke straten onder hen. Ze doorkruisen de stad, komen langs het Colosseum, slaan dan af, omhoog de heuvel op, naar de Porticus van Livia. Dit werd gebouwd door Livia, de vrouw van de eerste keizer Augustus, aan de kant van het huis van Vedius Pollio. Dit was geen leuke vent. Hij probeerde eens een slaaf te voeren aan de palingen in de visvijver, enkel omdat hij een bord liet vallen. Gelukkig was de keizer bij het diner en heeft zijn humeur getemperd.

De draagstoelen worden neergezet en de meisjes komen eruit. Arm in arm, zij aan zij bestijgen ze de trappen naar de ingesloten tuin met veel pilaren. Domitia III ging ervandoor en tekent op een zuil. Domitia II doet met haar mee en tracht de graffiti hoger op de zuil te lezen. Ze vindt een tekening van gladiatoren en fantaseert hoe ze vechten, iets dat ze nooit zal zien, behalve helemaal achteraan vanaf het Colosseum. Vanaf daar heeft ze goed uitzicht op de 50.000 toeschouwers, maar ziet ze weinig bloed en verwondingen. Als ze echt goed uitzicht wil, moet ze Vestaalse maagd worden. Ze mag dan vooraan zitten. Maar een carrière als verzorger van de heilige vlam van Vesta, wil niet iedereen. Domitia I heeft een andere 10-jarige ontmoet, ook uitgedost met de tekenen van een verloving. Tijd om naar huis te gaan.

Als ze na het achtste uur aankomen, is er iets. Er ligt een gebroken bord op de grond. Alle slaven staan bij elkaar in het atrium en wachten op de komst van hun meester. Pa wordt vast boos. Hij slaat zijn kinderen niet, maar zoals vele Romeinen vindt hij dat slaven gestraft moeten worden. De zweep ligt klaar. Niemand weet wie het bord brak, maar pa bestelt zo nodig de lijkbezorger om het eruit te martelen. De portier opent de voordeur van het huis. De angstige slaven zwijgen. De meester komt niet binnen, maar een zwangere teenager. Het is de 15-jarige oudste dochter van de meester, die allang getrouwd is en kinderen heeft.

Raad haar naam. Er is een kans van vijf tot tien procent dat ze de geboorte van haar kind niet overleeft. Nu gaat ze dineren met haar familie. Als tienermoeder heeft ze bewezen dat ze een goede echtgenote is, door haar man afstammelingen te geven die zijn naam zullen dragen.

De familie gaat naar de eetkamer. Het diner wordt geserveerd. Pa kreeg een uitnodiging voor een diner elders. Als ze klaar zijn, lopen de meisjes door het atrium en nemen afscheid van hun oudere zus. Ze gaat naar huis in een draagstoel, geëscorteerd door pa's bodyguards. De meisjes lopen door het atrium terug naar huis. De slaven, jong, oud, man of vrouw, wachten op de terugkomst van hun eigenaar. Als hij terug is, neemt hij mogelijk wraak om zijn macht over de slaven veilig te stellen. Iedere slaaf kan onderworpen worden aan geweld en terreur. De meisje gaan 's avonds naar boven. Ze gaan slapen.

Bron: TED.com