Leer Meisjes Moedig Te Zijn En Niet Perfect

We leren onze dochters perfect te zijn en we leren onze zonen om moedig te zijn, zegt Reshma Saujani, de oprichtster van Girls Who Code ('Meisjes die programmeren'). Saujani neemt het voortouw om jonge vrouwen te leren risico's te nemen en te leren programmeren - twee vaardigheden die ze nodig hebben om de samenleving vooruit te helpen. Om echt te innoveren kunnen we de helft van onze bevolking niet achterlaten, aldus Saujani. "Ik wil dat iedereen tegen alle jonge vrouwen in zijn of haar omgeving zegt dat ze ontspannen moeten omgaan met imperfectie."

"Een paar jaar geleden deed ik iets heel erg moedigs... anderen zouden zeggen iets heel erg doms. Ik stelde me kandidaat voor het Congres.

Jarenlang had ik veilig achter de politieke schermen gewerkt als fondsenwerver, als organisator, maar diep in mijn hart wilde ik mezelf kandidaat stellen. Het zittende congreslid zat al in mijn district sinds 1992. Ze had nog nooit verkiezingen verloren, en niemand had zich tegenkandidaat gesteld in een Democratische voorverkiezing. Maar ik was er van overtuigd dat dit de manier was om een verschil te maken, om de status quo omver te gooien. De peilingen zeiden iets heel anders. De opiniepeilers zeiden dat ik gek was om me kandidaat te stellen, dat winnen uitgesloten was.

En toch deed ik het, en in 2012 was ik nieuwkomer in de congresverkiezing in New York City . Ik zwoer dat ik zou gaan winnen. De New York Daily News stond achter me, de Wall Street Journal maakte foto's van me op de verkiezingsdag, en CNBC noemde het één van de spannendste verkiezingen in het land. Ik haalde geld op bij al mijn kennissen, inclusief bij Indiaase tantetjes die zo blij waren dat een Indiaase vrouw meedeed. Maar op de dag van de verkiezingen kregen de peilingen gelijk. Ik kreeg maar 19 procent van de stemmen, en dezelfde kranten die gezegd hadden dat ik een rijzende politieke ster was, zeiden nu dat ik 1,3 miljoen dollar had weggegooid voor 6.321 stemmen. Reken dat maar niet uit. Het was vernederend.

Maar voordat jullie op het verkeerde been gezet worden, dit is geen praatje over het belang van falen. Ook niet over harder je best doen. Ik vertel jullie dit verhaal over mijn verkiezingsstrijd omdat ik 33 jaar oud was toen ik voor het eerst van mijn leven iets deed dat echt moedig was, en me niet druk maakte of ik wel perfect zou zijn.

En ik ben niet alleen: er komen zoveel vrouwen naar me toe die zeggen dat ze neigen naar carrières en beroepen waarvan ze weten dat ze er goed in gaan zijn, waarvan ze weten dat ze er perfect in zullen zijn, en zo heel gek is dat niet. Meisjes wordt meestal geleerd om risico en falen te vermijden. Ons wordt geleerd om lief te lachen, om voorzichtig te zijn, om tienen te halen. Jongens daarentegen, wordt geleerd om te stoeien, hoog te schommelen, helemaal omhoog te klimmen in de touwen en dan naar beneden te springen. En wanneer ze volwassen zijn, of ze nu salarisverhoging eisen of een afspraakje met iemand maken, zijn ze gewend om risico na risico te nemen. Ze worden ervoor beloond. Men zegt dat in Silicon Valley niemand je serieus neemt als je niet eerst twee mislukte start-ups hebt gehad. Met andere woorden, we zeggen tegen onze dochters dat ze perfect moeten zijn en we zeggen tegen onze zonen dat ze moedig moeten zijn.

Sommige mensen maken zich zorgen om ons tekort in de staatskas, maar ik maak me druk over ons tekort aan moed. We doen onze economie en onze maatschappij tekort omdat we onze dochters geen moed bijbrengen. Het tekort aan moed zorgt ervoor dat er te weinig vrouwen zijn in beta-wetenschappen, in bestuursraden, in het parlement, eigenlijk overal.

In de jaren 80 onderzocht psycholoog Carol Dweck hoe slimme 10-jarigen met een opdracht omgingen die te moeilijk voor hen was. Ze ontdekte dat slimme meisjes al snel opgaven. Hoe hoger hun IQ, des te sneller ze opgaven. Maar slimme jongens zagen een uitdaging in de moeilijke opdracht. Ze kregen er energie van. Ze verdubbelden hun inspanningen.

Wat is hier aan de hand? Op hun tiende zijn meisjes stelselmatig beter dan jongens in alle vakken, inclusief wiskunde en wetenschap, dus het heeft niets te maken met of ze het kunnen. Het verschil ontstaat in hoe jongens en meisjes een uitdaging aangaan. En het gaat verder na de basisschool. In een HP rapport staat dat mannen solliciteren naar een baan wanneer ze voldoen aan slechts 60 procent van de eisen, terwijl vrouwen pas solliciteren wanneer ze aan 100 procent van alle eisen voldoen. Honderd procent. Dit onderzoek wordt normaliter aangehaald als bewijs dat vrouwen wat meer zelfvertrouwen nodig hebben. Maar ik denk dat het bewijst dat vrouwen geleerd is om perfectie na te streven, en dat ze té voorzichtig zijn.

(Applaus)

En zelfs wanneer we ambitieus zijn, zelfs wanneer we harder ons best doen, dan nog zorgt die aangeleerde perfectie ervoor dat we minder risico's nemen in onze loopbaan. Er zijn nu 600.000 vacatures in informatica en in technologie, waarbij vrouwen niet aan bod komen, waardoor we onze economie tekort doen Zoveel innovaties en problemen die vrouwen zouden kunnen oplossen als hen maar geleerd zou worden om moedig te zijn in plaats van perfect.

(Applaus)

Dus startte ik in 2012 een bedrijf dat meisjes leert te programmeren. Ik kwam erachter dat door hen programmeren te leren, ik ze leerde om moedig te zijn. Programmeren is een eindeloos proces van vallen en weer opstaan, om het juiste commando op de juiste plaats te krijgen, waar soms een puntkomma het verschil kan zijn tussen succes en falen. Een computerprogramma kraakt en valt uit elkaar, en je moet eindeloos proberen tot het magische moment is aangebroken waarop dat wat je wilde maken, voor je ogen tot leven komt. Het vereist doorzettingsvermogen. Het vereist imperfectie.

We zien direct in ons programma dat meisjes bang zijn om fouten te maken, om niet perfect te zijn. Iedere leraar van Girls Who Code vertelt hetzelfde verhaal. In de eerste week, wanneer de meisjes leren te programmeren, vraagt een studente aan haar, "Ik weet niet welke code ik moet schrijven." De leraar kijkt naar haar scherm, en ziet een blanco pagina. Als ze niet beter zou weten, zou ze denken dat haar studente de afgelopen 20 minuten naar het scherm heeft zitten staren. Maar als ze een paar keer op "ongedaan maken" drukt, dan ziet ze dat haar studente heeft geprogrammeerd en verwijderd. Ze probeerde het, ze kwam er dicht bij, maar ze kreeg het niet precies voor elkaar. In plaats van haar voortgang te laten zien, laat ze liever helemaal niets zien. Alles of niets.

We komen erachter dat onze meisjes echt heel goed kunnen programmeren, maar we moeten ze meer leren dan dat alleen.

Mijn vriend Lev Brie, die aan de Universiteit van Columbia een introductie tot Java doceert, vertelt me over zijn ervaringen met studenten computerwetenschappen. Wanneer jongens moeite hebben met een opdracht, dan zeggen ze: "Professor, er is iets mis met mijn code." Meisjes zeggen: "Professor, er is iets mis met mij."

We moeten beginnen dit aanleren van perfectie ongedaan te maken, en dit combineren met het opzetten van een zusterschap dat meisjes leert dat ze niet alleen zijn. Want een kapot systeem repareer je niet door beter je best te doen. Ontelbare vrouwen vertellen me:

"Ik steek nooit mijn hand op, ik ben bang om een vraag te stellen, want ik wil niet de enige zijn die het niet begrijpt, die ergens mee worstelt." Wanneer we meisjes leren moedig te zijn en we hen daarin aanmoedigen, dan zijn ze tot grootse dingen in staat. Dat zie ik iedere dag gebeuren. Neem bijvoorbeeld twee van onze studenten die de Tampon Run game ontwikkelden ja, Tampon Run -- om daarmee de strijd aan te gaan met het taboe rondom menstruatie en seksisme in gaming. Of de Syrische vluchtelinge die haar liefde voor haar nieuwe land toonde door een App te bouwen die Amerikanen helpt om te gaan stemmen. Of het 16-jarige meisje dat een algoritme bouwt waarmee kan worden vastgesteld of kanker goed- of kwaadaardig is omdat ze daarmee een kansje heeft om haar vader's leven te redden omdat hij kanker heeft. Dit zijn maar drie voorbeelden uit duizenden, duizenden meisjes die geleerd is om niet perfect te zijn, die leerden om door te zetten en om te blijven proberen. En of ze nu programmeurs worden of de volgende Hillary Clinton of Beyoncé, zij zullen hun dromen niet uitstellen.

Juist nu zijn deze dromen zo belangrijk voor ons land. Als we de Amerikaanse economie, maar eigenlijk alle economieën, willen laten groeien en echt laten innoveren, dan mogen we de helft van onze bevolking niet uitsluiten. We moeten onze dochters leren om niet bang te zijn voor imperfectie, en daar moeten we nu mee beginnen. We kunnen niet wachten tot ze zelf leren hoe ze moedig moeten zijn, zoals ik, toen ik 33 jaar oud was. We moeten ze leren moedig te zijn op school en aan het begin van hun loopbanen, wanneer er de grootste kans is om hun leven te beïnvloeden, en het leven van anderen. We moeten hen laten zien dat we van hen houden en hen accepteren niet omdat ze perfect zijn maar omdat ze moedig zijn. Dus vraag ik jullie allemaal om te zeggen tegen iedere jonge vrouw die je kent -- je zus, je nichtje, je werknemer, je collega -- dat ze niet bang moeten zijn voor imperfectie, want als we meisjes leren niet perfect te zijn, en we ze helpen dit te gebruiken, dan bouwen we aan een beweging van jonge vrouwen die moedig zijn en die een betere wereld zullen bouwen voor zichzelf en voor ons allemaal.

Dankjewel.

(Applaus) Dank u.

Chris Anderson: Dankjewel, Reshma. Je hebt zo'n sterke kijk op zaken. Je hebt een visie. Vertel me hoe het gaat. Hoeveel meisjes volgen nu je programma?

Reshma Saujani: In 2012 hebben we 20 meisjes opgeleid. Dit jaar leiden we er 40.000 op in alle 50 staten.

(Applaus)

En dat aantal is des te belangrijker, omdat er afgelopen jaar maar 7.500 vrouwen afstudeerden in computerwetenschappen. Het probleem is zo groot dat we dit soort veranderingen zo snel kunnen doen.

CA: En je werkt zelfs met een aantal aanwezige bedrijven, die afgestudeerden van jouw programma aannemen?

RS: We hebben ongeveer 80 partners, van Twitter tot Facebook tot Adobe tot IBM tot Microsoft tot Pixar tot Disney, eigenlijk alle bedrijven die er zijn. En meld je vooral aan, want alle technologiebedrijven moeten een Girls Who Code-klas in hun bedrijf hebben.

CA: En je hoort van deze bedrijven dat een betere man-vrouw-verdeling in de technische teams, goed voor het bedrijf is.

RS: Super goed. Ik vind het nog steeds waanzinnig dat nu 85 procent van alle consumentenaankopen door vrouwen worden gedaan. Vrouwen gebruiken 600 procent meer social media dan mannen. We regeren het internet, en we zouden de bedrijven van morgen moeten bouwen. Ik denk dat bedrijven met gemengde teams, met geweldige vrouwen als onderdeel van hun technische teams, fantastische dingen maken, iedere dag weer.

CA: Reshma, je zag hoe men reageert. Je doet ontzettend belangrijk werk. Deze hele gemeenschap staat achter je. Fantastisch gedaan. Dankjewel.

RS: Dankjewel."

(Applaus)

 

Bron: TED.com