Wat Volwassenen Van Kinderen Kunnen Leren

Wonderkind Adora Svitak zegt dat de wereld "kinderachtig" denken nodig heeft: gedurfde ideeën, wilde creativiteit en vooral optimisme. De grote dromen van kinderen verdienen grote vooruitzichten volgens haar, te beginnen met de bereidwilligheid om zowel ván kinderen als óm kinderen iets te leren.

"Ik wil beginnen met een vraag: Wanneer ben je voor de laatste keer kinderachtig genoemd? Kinderen zoals ik worden regelmatig kinderachtig genoemd. Elke keer als we irrationele wensen hebben, onverantwoordelijk gedrag vertonen, of andere tekenen vertonen van normale Amerikaanse burgers, worden we kinderachtig genoemd, en dat stoort me echt. Kijk maar eens naar deze gebeurtenissen: Imperialisme en kolonisatie, wereldoorlogen, George W. Bush. Vraag jezelf dan af: Wie is verantwoordelijk? Volwassenen.

En wat hebben kinderen gedaan? Wel, Anne Frank raakte miljoenen mensen met haar sterke verslag over de Holocaust, Ruby Bridges hielp om de rassenscheiding in de VS te stoppen, en, meer recentelijk, hielp Charlie Simpson om 120.000 Pond voor Haïti bij elkaar te krijgen op zijn kleine fiets. Deze voorbeelden bewijzen dus, dat leeftijd er niets mee te maken heeft. De karaktertrek die het woord kinderachtig beschrijft is zo vaak terug te zien in volwassenen dat we dit leeftijd-discriminerend woord moeten afschaffen als het gaat om gedrag te bekritiseren dat gerelateerd wordt aan onverantwoordelijkheid en irrationeel denken.

Dankuwel.

Maar wie kan zeggen dat bepaalde manieren van irrationeel denken niet precies is wat de wereld nodig heeft? Misschien had je ooit grote plannen, maar werd je weerhouden door de gedachte: Dat is onmogelijk of te duur of ik heb er geen voordeel bij. In goede of slechte tijden, kinderen worden niet weerhouden door gedachten waarom je iets niet zou doen. Kinderen kunnen inspirerende ambities hebben en hoopvolle gedachten, zoals mijn wens dat niemand meer honger heeft of de utopie dat alles gratis is. Hoevelen van jullie hebben nog steeds dat soort dromen en geloven in de mogelijkheden? Soms kunnen kennis van de geschiedenis en de mislukkingen van idealen in het veleden een last zijn omdat je weet dat als alles gratis was, de voedselvoorraden uitgeput zouden raken, en schaarste leidt tot chaos. Aan de andere kant, kunnen kinderen nog steeds dromen van perfectie. En dat is heel goed want om te bereiken dat iets werkelijk gebeurt, zul je er eerst over moet kunnen dromen.

Op verschillende manieren helpen onze stoutmoedige voorstellingen om de grenzen van wat mogelijk is te verschuiven. Bijvoorbeeld, het Glas Museum in Tacoma, Washington, mijn thuisstaat -- jippie Washington -- ... heeft een programma genaamd Kids Design Glass, en kinderen geven hun eigen ideeën voor glaskunst. De artiesten daar zeiden dat ze sommige van hun beste ideeën door het programma kregen omdat kinderen niet denken aan de beperkingen van hoe moeilijk het kan zijn om glas in een bepaalde vorm te blazen. Ze denken alleen maar aan goeie ideeën. Als je denkt aan glas, zou je kunnen denken aan kleurrijk Chihuly ontwerpen of Italiaanse vazen misschien, maar kinderen dagen de artiest uit om verder te gaan dan dat, naar het rijk van de slangen met een gebroken hart en spek jongens, je kunt zien wie vlees voor zich ziet. en spek jongens, je kunt zien wie vlees voor zich ziet.

Onze onafscheidelijke wijsheid hoeft geen kennis te zijn die onder ons blijft. Kinderen leren al veel van volwassenen, en er is veel om te delen. Ik denk dat volwassen moeten beginnen van kinderen te leren. Meestal spreek ik voor een onderwijs publiek, leraren en studenten, en ik hou van deze stelling. Er zou niet alleen een leraar voor de klas moeten staan die studenten vertelt wat ze wel en niet moeten doen. De studenten moeten hun leraren iets leren. Leren tussen volwassenen en kinderen zou wederzijds moeten zijn. Helaas is de werkelijkheid een beetje anders, gaat het meestal om vertrouwen of het gebrek daar aan.

Als je iemand wantrouwt, leg je hem beperking op, toch? Als ik betwijfel dat mijn oudere zus in staat is om de 10 procent rente terug te betalen die ik gevraagd heb op haar laatste lening, ga ik haar er van weerhouden om meer geld van me te lenen totdat ze me terug betaald heeft. Waar gebeurd, trouwens. Nu, volwassen schijnen een overheersend beperkende houding the hebben tegenover kinderen van elke "dit mag niet," "dat mag niet" in het school reglement, tot beperking van internet gebruik op school. De geschiedenis leert dat regimes onderdrukkend worden als ze angstvallig de controle willen houden. En ofschoon volwassenen nog niet helemaal op het niveau van totalitaire regimes zitten, hebben kinderen weinig tot geen zeggenschap over de regels, terwijl de houding eigenlijk wederzijds zou moeten zijn, zodat de volwassen bevolking leert van en rekening houdt met de wensen van de jongere bevolking.

Wat nog erger is dan beperking is dat volwassenen de talenten van kinderen onderschatten. Wij houden van uitdagingen, maar als de verwachtingen laag zijn, zullen wij ons daartoe verlagen, geloof me. Mijn ouders hadden allesbehalve lage verwachtingen van mijn zus en mij. Oke, ze verwachtten niet dat we arts werden, of advocaat of iets dergelijks, maar mijn vader las ons voor over Aristoteles en "Pioniers Tegen Ziektekiemen" terwijl veel andere kinderen luisterden naar "De Wielen van de Bus Gaan Rond en Rond." Die hoorden we natuurlijk ook, maar "Pioniers Tegen Ziektekiemen" is écht gaaf! Die hoorden we natuurlijk ook, maar "Pioniers Tegen Ziektekiemen" is écht gaaf!

Ik vond het heerlijk dat ik met vier jaar kon schrijven, en toen ik zes was kocht mijn moeder een laptop met Microsoft Word er op. Dankjewel Bill Gates en dankjewel mam. Ik schreef meer dan 300 korte verhalen op die kleine laptop. en ik wilde uitgegeven worden. In plaats van te spotten met deze onzin dat een kind uitgegeven wilde worden, of zeggen: wacht maar tot je ouder bent, steunden mijn ouders mij echt. Veel uitgevers waren niet zo bemoedigend. Een grote uitgever van kinderwerk zei ironisch dat zij niet werkten met kinderen. Kinderboeken uitgevers die niet werken met kinderen? Ik weet het niet hoor, maar je vervreemdt je dan van een grote klant. Ik weet het niet hoor, maar je vervreemdt je dan van een grote klant. Een uitgever, Action Publishing, was bereid die stap te nemen en mij te vertrouwen, en te luisteren naar wat ik te zeggen had. Ze gaven mijn eerste boek uit, "Flying Fingers," --hier is het-- en sinds toen, is het gegaan van het spreken op honderden scholen, uiteenzettingen naar duizenden leraren, en uiteindelijk, vandaag, spreek ik hier tot jullie.

Ik waardeer jullie aandacht vandaag, want om te tonen dat jullie er echt iets om geven, luisteren jullie. Maar er is een probleem met dit rooskleurig plaatje dat kinderen zoveel beter zijn dan volwassenen. Kinderen groeien op en worden volwassen, net als jullie. ... Net als jullie, echt? Het doel is om kinderen niet om te vormen in jullie beeld van volwassenheid, maar betere volwassenen dan jullie te laten zijn, hetgeen een kleine uitdaging zou kunnen zijn gezien wat jullie hebben bereikt, maar vooruitgang wordt alleen geboekt door nieuwe generaties en nieuwe tijdperken te laten groeien en ontwikkelen, en beter te worden dan de vorigen. Dat is de reden waarom we niet meer in de Middeleeuwen leven. Ongeacht rang of stand in het leven, is het dringend nodig om mogelijkheden voor kinderen te creëren zodat wij kunnen opgroeien en jullie omver blazen. zodat wij kunnen opgroeien en jullie omver blazen.

Volwassenen en TED-vrienden, jullie moeten luisteren en leren van kinderen ons meer vertrouwen en meer van ons verwachten. Leg jullie oor te luister vandaag, want we zijn de leiders van morgen, hetgeen betekent dat wij voor jullie gaan zorgen als jullie oud en dement zijn. Grapje natuurlijk. Echt, wij zullen de volgende generatie zijn degenen die deze wereld doorgeven. En voor het geval dat dit voor jou iets betekent, onthou dan dat klonen mogelijk is, en dat betekent weer kind zijn, in dat geval wil je gehoord worden net als mijn generatie. De wereld moet gelegenheden bieden voor nieuwe leiders en nieuwe ideeën. Kinderen hebben mogelijkheden nodig om te succesvol te leiden. Zijn jullie er klaar voor? Want de problemen in de wereld zouden geen familie erfstukken moeten zijn.

Dankuwel. Dank u. Dank u."

 

Bron: TED.com