Waarom 30 Niet Het Nieuwe 20 Is

"Toen ik twintiger was, zag ik mijn eerste cliënt voor psychotherapie. Ik studeerde klinische psychologie aan Berkeley. Zij was een 26-jarige vrouw en heette Alex. Alex droeg jeans en een grote trui naar haar eerste sessie. Ze liet zich in de sofa van mijn kantoor vallen en trapte haar sandalen uit. Ze vertelde dat ze over mannenproblemen wilde praten. Toen ik dat hoorde, voelde ik me zo opgelucht. Mijn klasgenoot had een brandstichter als eerste cliënt. (Gelach)

Ik kreeg een twintiger die over jongens wilde praten. Ik dacht dat dat makkelijk was. Daar vergiste ik me in. Alex vertelde grappige verhalen en ik knikte lekker mee, terwijl we daadwerkelijke actie uitstelden. "Dertig is het nieuwe 20," zei Alex. Ik dacht dat ze gelijk had. Je gaat later werken, je trouwt later, je krijgt later kinderen, je gaat zelfs later dood. Twintigers zoals Alex en ik hadden veel tijd.

Spoedig spoorde mijn supervisor mij aan om Alex meer werk te laten maken van haar liefdesleven. Ik gaf tegengas. Ik zei: "Tuurlijk, ze heeft een relatie onder haar niveau, ze slaapt met een idioot, maar ze trouwt toch niet met die vent." Toen zei mijn supervisor: "Niet met deze, maar met de volgende zou ze kunnen trouwen. Het is trouwens beter om aan het huwelijk van Alex te werken vóórdat ze getrouwd is."

Dit noemen psychologen een 'Aha!' moment. Toen besefte ik dat 30 niet het nieuwe 20 is. Mensen settelen zich later dan gebruikelijk, maar dat betekent geen ontwikkelingsstilstand voor twintiger Alex. Dit is een perfecte tijd voor Alex om zich te ontwikkelen. Wij verspilden deze tijd gewoonweg.

Op dat moment besefte ik dat dit onschuldig ontkennen echt een probleem was met grote gevolgen. Niet alleen voor Alex en haar liefdesleven, maar ook voor de loopbanen, de families en de toekomst van twintigers over de hele wereld. Er zijn momenteel 50 miljoen twintigers in de VS. Dat is 15 procent van de bevolking of 100 procent als je bedenkt dat niemand zijn volwassenheid doorloopt, zonder twintiger te zijn geweest.

Steek je hand op als je twintiger bent. Ik wil hier echt wat twintigers zien. Oh, ja! Jullie zijn geweldig. Als je met twintigers werkt, hou je van twintigers, je ligt wakker van twintigers. Oké. Geweldig, twintigers zijn echt belangrijk. Ik ben gespecialiseerd in twintigers, want ik geloof dat elk van deze 50 miljoen twintigers het verdient om te weten wat psychologen, sociologen, neurologen en vruchtbaarheidsspecialisten allang weten: je leven in de hand hebben als twintiger, is het eenvoudigste en tegelijkertijd meest transformerende dat je kunt doen voor je werk, de liefde, je geluk, misschien zelfs voor de wereld.

Dit is niet mijn mening. Dit zijn de feiten. We weten dat 80 procent van je meest bepalende levensmomenten plaatsvindt voor 35-jarige leeftijd. Dat betekent dat je acht van de tien beslissingen, ervaringen en 'Aha!' momenten die je leven bepalen, hebt genomen rond je 35ste. Mensen ouder dan 40, geen paniek. Met dit publiek komt het in orde, denk ik.

We weten dat de eerste tien jaar van je carrière een bijzonder krachtig effect heeft op hoeveel geld je zal verdienen. We weten dat meer dan de helft van de Amerikanen rond hun 30ste getrouwd is, samenwoont of een relatie heeft met hun toekomstige partner. We weten dat het brein zijn tweede en laatste groeistuip afrondt als je twintiger bent. Daarna verbindt het zich voor volwassenheid.

Dat betekent dat ongeacht hetgeen je aan jezelf wilt veranderen, je dat dan moet doen. We weten dat je persoonlijkheid als twintiger meer verandert dan op enig ander tijdstip in je leven. We weten dat de vruchtbaarheid van de vrouw op 28-jarige leeftijd piekt en dat het lastiger wordt na je 35ste. Als je twintiger bent, is het een goed moment om jezelf over je lichaam en over je opties te leren.

Als we over de ontwikkeling van het kind denken, weten we allemaal dat de eerste vijf jaar de meest cruciale periode is in de hersenen voor taal en hechting. Het is een periode waarin je normale, dagelijkse leven een bijzonder groot effect heeft op wie je zal worden. Waar we minder over horen, is de ontwikkeling van volwassen. En onze twintiger jaren zijn die kritieke periode voor de ontwikkeling van volwassenen.

Maar dat zien de twintigers niet. Kranten hebben het over de veranderende klok van volwassenheid. Onderzoekers noemen de twintiger jaren verlengde adolescentie. Journalisten verzinnen gekke bijnamen voor twintigers, zoals "twixters" en "kidults".

Het is waar. Als cultuur hebben we gebagatelliseerd wat eigenlijk het definiërende decennium is van volwassenheid. Leonard Bernstein zei: "Als je grote dingen wil bereiken, heb je een plan nodig en niet genoeg tijd. Is dat niet waar? Wat denk je wat er gebeurt als je een twintiger over zijn bol aait en zegt: "Je hebt 10 extra jaren om aan je leven te beginnen." Er gebeurt niets. Je berooft diegene van zijn urgentie en ambitie en er gebeurt niets.

En dan komen elke dag interessante twintigers, zoals jij of je zoon of dochter, in mijn praktijk en zeggen dingen als: "Ik weet dat mijn vriend geen goede keuze is, maar deze relatie telt niet. Ik dood alleen maar tijd." Of ze zeggen: "Iedereen zegt dat als ik rond m'n dertigste aan m'n carrière begin, alles goed komt."

Maar het klinkt zoals: "Mijn twintiger jaren zijn bijna voorbij, en ik heb mezelf niets laten zien. Mijn cv was beter de dag nadat ik afstudeerde." "Daten in mijn twintiger jaren leek op stoelendans. Iedereen rende rond en had plezier, maar rond m'n dertigste was het alsof de muziek stopte en iedereen ging zitten. Ik wilde niet de enige zijn die nog stond. Soms denk ik dat ik met mijn man trouwde omdat hij de dichtstbijzijnde stoel was op m'n dertigste."

Waar zitten de twintigers hier? Doe dat niet. Oké, dat klinkt een beetje gek, maar maak geen fouten, de inzet is erg hoog. Als je veel uitstelt tot je dertigste, wordt de druk ontzettend hoog om een carrièresprong te maken, een woonplaats of een partner te zoeken, en twee of drie kinderen krijgen in een veel kortere tijd. Veel van die dingen zijn onverenigbaar en onderzoek toont nu aan dat het eenvoudigweg moeilijker en stressvoller is dit allemaal te doen als je dertiger bent.

De post-millennium midlifecrisis koopt je geen rode sportwagen. Het is beseffen dat je niet de carrière kunt hebben die je nu wilt of dat je niet het kind kunt krijgen dat je nu wilt of je kind geen broertje of zusje kunt geven. Teveel dertigers en veertigers kijken naar zichzelf en mij terwijl we tegenover elkaar zitten en zeggen over hun twintiger jaren: "Wat deed ik? Wat dacht ik toen?"

Ik wil veranderen wat twintigers doen en denken. Dit is een verhaal over hoe het zou kunnen. Het gaat over een vrouw, Emma. Toen Emma 25 was, kwam ze naar mijn praktijk omdat ze naar eigen zeggen een identiteitscrisis had. Ze dacht eraan om in de kunst te werken of entertainment, maar ze had nog niets besloten. Dus werkte ze de laatste jaren als serveerster.

Omdat het goedkoper was, woonde ze met haar vriend die zijn humeur sterker weergaf dan zijn ambitie. Haar twintiger jaren waren moeilijk, maar de jaren daarvoor zelfs moeilijker. Ze huilde vaak tijdens onze sessies maar laadde zichzelf weer op door te zeggen: "Je kunt je familie niet uitkiezen, maar je kunt je vrienden wel uitkiezen."

Op een dag komt Emma naar de praktijk, haar hoofd hangt naar beneden. Ze snikt het grootste deel van het uur. Ze kocht een nieuw adressenboekje en heeft de ochtend haar vele contacten ingevuld. Toen bleef ze staren naar dat lege vakje dat komt na de woorden: "Bel bij noodgevallen... ." Ze was bijna hysterisch toen ze me aankeek en zei: "Wie is er voor me als ik een auto-ongeluk krijg? Wie zal er voor me zorgen als ik kanker krijg?

Op dat moment moest ik me bedwingen om te zeggen: "Ik". Emma had geen therapeut nodig die echt om haar gaf. Emma had een beter leven nodig, en ik wist dat dit haar kans was. Ik had te veel geleerd door eerst met Alex te werken om hier te blijven zitten, terwijl Emma's bepalende decennium aan het voorbijgaan was.

De volgende weken en maanden vertelde ik Emma drie dingen die elke twintiger, mannelijk of vrouwelijk, verdient te horen. Eerst vertelde ik Emma dat ze haar identiteitscrisis moest vergeten en in plaats daarvan identiteitskapitaal moest opbouwen. Met identiteitskapitaal opbouwen, bedoel ik: "Doe iets dat waarde toevoegt aan wie je bent. Doe iets wat een investering is in wie je vervolgens zou willen zijn."

Ik wist niets over de toekomst van Emma's carrière, niemand weet dat, maar ik weet wel het volgende: Identiteitskapitaal brengt identiteitskapitaal voort. Nu is het moment om voor je werk naar de andere kant van het land te verhuizen, de stage, het bedrijfje dat je wil beginnen. Ik doe geen afbreuk aan de verkenningsfase van twintigers, maar verkenning die niet hoort te tellen, wil ik wel afdoen. Wat tussen twee haakjes geen verkenningsfase is. Dat is uitstel.

Ik vertelde Emma om werk te onderzoeken en er wat mee te doen. Ten tweede vertelde ik Emma dat de vriendengroep overschat wordt. Beste vrienden zijn goed voor ritjes naar het vliegveld, maar twintigers die een kliek vormen met gelijkgestemde maatjes die ze kennen, wat ze weten, hoe ze denken, hoe ze praten en waar ze werken. Dat nieuwe stukje kapitaal, die nieuwe persoon om te daten komt bijna altijd van buiten die kring. Nieuwe dingen komen uit onze vage relaties, onze vrienden van vrienden van vrienden.

De helft van de twintigers is werkloos of werkt onder zijn niveau. Maar de helft is dat niet en door vage relaties kun je bij die groep gaan horen. De helft van de banen wordt nooit geadverteerd. Die nooit geadverteerde baan krijg je door met de baas van je buurman te praten. Het is geen bedrog. Het is de manier waarop informatie zich verspreidt.

Als laatste, Emma geloofde dat je je vrienden kunt uitkiezen, maar je familie niet. Dat was zo toen ze opgroeide, maar als twintiger zou Emma haar familie uitkiezen als ze een partner zou vinden en zelf haar eigen familie zou maken.

Ik vertelde Emma dat nu de tijd was om een familie uit te kiezen. Je denkt misschien dat 30 een betere leeftijd is om je te settelen dan 20 of zelfs 25, en ik geef je gelijk. Maar zomaar iemand nemen met wie je woont of slaapt terwijl iedereen op Facebook gaat trouwen, is geen voortgang. De beste tijd om aan je huwelijk te werken, is vóórdat je getrouwd bent. Dat betekent dat je met de liefde net zo voorbedacht moet zijn als met werk. Je familie kiezen, is bewust kiezen wie en wat je wilt in plaats van het te laten werken of de tijd te doden met wie jou dan ook maar uitkiest.

Wat gebeurde er met Emma? We liepen door haar adresboekje en ze vond een neef van een vroegere kamergenoot die bij een kunstmuseum werkte in een andere staat. Die vage kennis hielp haar daar aan een baan. Het werk was voor haar de reden om haar inwonende vriendje te verlaten.

Nu, vijf jaar later, plant ze speciale evenementen voor musea. Ze is getrouwd met een man die ze met haar verstand uitkoos. Ze is blij met haar nieuwe carrière en familie. Ze stuurde me een kaartje waarop ze schreef: " Mijn vakje met 'bel bij noodgevallen' lijkt niet groot genoeg."

Emma's verhaal klinkt makkelijk, daarom hou ik ervan om met twintigers te werken. Je kunt ze makkelijk helpen. Twintigers zijn net vliegtuigen die opstijgen vanaf LAX richting ergens naar het westen. Net na de take-off, klein beetje van richting veranderen, is het verschil tussen landen in Alaska of Fiji. Op 21, 25 of 29-jarige leeftijd kan een goed gesprek, een goede verandering, een goede TED Talk, een enorm effect hebben op de volgende jaren en zelfs de komende generaties. Dit idee is het waard om te vertellen aan iedere twintiger die je kent. Het is net zo simpel als wat ik Alex vertelde.

Nu heb ik het voorrecht om elke dag tegen twintigers als Emma te zeggen: Dertig is niet het nieuwe 20, eis je volwassenheid op, zorg voor identiteitskapitaal, gebruik je vage kennissen en kies je familie. Laat je niet definiëren door wat je niet wist of niet deed. Je beslist nu over je leven. Dank jullie wel." (Applaus)

Bron: TED.com

Door

Rob

op 14 Jun 2020

Ik wil wel graag een goed gesprek. Bijna 30 en ja, what to do? Where do I go?

Reageren

Reactie plaatsen