Zelf Een Tuin In Je Appartement Maken

Britta Riley wilde in haar kleine appartement haar eigen voedsel kweken. Zij en haar vrienden ontwikkelden een systeem voor het kweken van planten in afgedankte plastic flessen - door onderzoek, testen en afstellen van het systeem door gebruik van sociale media, en door veel variaties tegelijkertijd uit te proberen, kwamen ze snel tot het optimale systeem. Noem het gedistribueerd doe-het-zelven. En de resultaten? Heerlijk.

"Net als velen van jullie, ben ik een van de twee miljard mensen op aarde die in steden wonen. Er zijn dagen - ik weet niet hoe het bij jullie zit - maar er zijn dagen dat ik lijfelijk ervaar hoezeer ik afhang van andere mensen voor vrijwel alles in mijn leven. Soms is dat zelfs een beetje eng. Maar vandaag wil ik duidelijk maken dat die onderlinge afhankelijkheid in feite een uiterst krachtige sociale infrastructuur is die we daadwerkelijk kunnen benutten om sommige van onze ergste gemeenschapskwalen te helpen genezen, door open-bronsamenwerking toe te passen.

Een paar jaar geleden las ik een artikel van Michael Pollan, schrijver voor de New York Times. Hij betoogde dat zelfs een beetje eigen voedsel kweken een van de beste dingen is die we kunnen doen voor het milieu. Terwijl ik dit las, was het midden in de winter en ik heb zeker geen plaats voor een hoop grond in mijn appartement in New York City. Ik wou eigenlijk genoegen nemen met alleen maar het volgende Wired magazine te lezen en uit te vissen hoe de experts dit voor ons in de toekomst gingen oplossen. Maar daar ging het Michael Pollan in dit artikel precies om - omdat we veel te veel van deze zaken overlaten aan specialisten, veroorzaken we juist rotzooi in het voedselsysteem.

Toevallig weet ik door mijn eigen werk een klein beetje hoe NASA met behulp van hydrocultuur het kweken van voedsel in de ruimte onderzoekt. Je kunt daadwerkelijk een optimaal nutritioneel rendement krijgen door een voedingsvloeistof van hoge kwaliteit over de wortelsystemen van planten te laten lopen. Voor een groentegewas moet mijn appartement wel een net zo vreemde omgeving zijn als de ruimte. Maar ik kan haar wat natuurlijk licht en het hele jaar door klimaatbeheersing bieden.

Snel doorspoelen naar twee jaar later: we hebben nu vensterboerderijen. Het zijn verticale, hydroponische systemen om binnenshuis voedsel te kweken. Onderaan zit er een pomp, die periodiek voedingsoplossing naar boven stuurt. Die sijpelt vervolgens naar beneden door de wortelsystemen van de planten die opgehangen zijn in kleipellets - er komt dus geen grond aan te pas. Licht en temperatuur variëren bij elk venstermicroklimaat, dus heeft een vensterboerderij een boer nodig. Zij moet beslissen wat voor soort gewassen ze in haar vensterboerderij gaat zetten, en of ze haar voedsel organisch gaat bemesten.

In het begin was een vensterboerderij niet meer dan een technisch complex idee dat een heleboel testen zou vereisen. Ik wilde dat het een open project zou zijn, omdat op gebied van hydrocultuur op dit moment steeds meer patenten worden verstrekt in de Verenigde Staten en het een nieuw Monsanto zou kunnen worden. Die bezitten veel intellectuele bedrijfsrechten wat menselijke voeding aangaat. Daarom besloot ik om in plaats van een product te creëren, dit open te stellen voor een hele groep van mede-ontwikkelaars.

De eerste paar systemen die we ontwikkelden, werkten een beetje. We konden voor een venster van een typisch New York City appartement ongeveer een salade per week kweken. Ook kerstomaatjes, komkommers, allerlei spullen. Maar de eerste systemen waren lekkende, luidruchtige energievreters die Martha Stewart zeker nooit zou hebben goedgekeurd. (Gelach) Om er meer mede-ontwikkelaars bij te betrekken, creëerden we een sociale mediasite waarop we de ontwerpen publiceerden en uitlegden hoe ze werkten. We gingen zelfs zo ver om te tonen wat er mis ging met deze systemen. We nodigden mensen over de hele wereld uit om ze samen met ons te bouwen en te experimenteren. Op deze website hebben we 18.000 mensen. We hebben vensterboerderijen over de hele wereld.

Dit zou NASA of een grote onderneming R&D of ‘onderzoek en ontwikkeling’ noemen. Maar wij noemen het R&R-I-Y, of onderzoek en ontwikkel het zelf (O&O-H-Z). Zo stelde Jackson voor luchtpompen in plaats van waterpompen te gebruiken. We moesten een heleboel systemen bouwen om het goed te krijgen maar toen het er eenmaal was, konden we onze koolstofvoetafdruk bijna halveren. Tony in Chicago heeft net als vele andere vensterboeren kweekexperimenten opgezet. Hij kon zijn aardbeien negen maanden van het jaar bij weinig licht vrucht laten dragen door simpelweg de organische voedingsstoffen te veranderen. Andere vensterboeren in Finland passen hun vensterboerderijen aan aan de donkere dagen van de Finse winters door ze van LED-verlichting te voorzien. Dat is nu een deel van het open-bronproject.

De vensterboerderijen evolueren snel door verschillende versies vergelijkbaar met software. Het echte voordeel van elk open-bronproject, is het samenspel tussen de specifieke punten van zorg waarmee de mensen hun systemen aanpassen aan hun eigen problemen en de universele problemen. Mijn kernteam en ik kunnen ons concentreren op de verbeteringen die voor iedereen voordelig zijn. We kunnen ons bezig houden met de behoeften van de nieuwkomers.

Voor de doe-het-zelvers bieden wij gratis, zeer goed geteste instructies zodat iedereen, waar ook ter wereld, een van deze systemen gratis kan bouwen. Er is een patent aangevraagd op deze systemen, dat in handen van de gemeenschap is. Om het project te financieren maken we samen producten die we dan verkopen aan scholen en aan particulieren die geen tijd hebben om hun eigen systemen te bouwen.

Binnen onze gemeenschap is er een bepaalde cultuur ontstaan. In onze cultuur is het beter om een tester te zijn die het idee van iemand anders ondersteunt dan om de kerel met de ideeën te zijn. Wat we uit dit project halen, is dat we steun krijgen voor ons eigen werk, evenals expertise om daadwerkelijk bij te dragen aan de milieubeweging op een andere wijze dan alleen maar door nieuwe lampen in te draaien. Maar ik denk dat Eileen het best uitdrukt dat wat we hier echt uithalen, de vreugde van het samenwerken is. Ze drukt hier uit hoe het voelt als iemand halverwege de wereld jouw idee heeft overgenomen, erop verder bouwt en je dan erkent om je bijdrage. Als we het consumentengedrag waar we het als milieuactivisten en voedingsdeskundigen altijd over hebben, echt ingrijpend willen zien veranderen, hoeven we misschien alleen maar de term ‘consument’ te dumpen en de mensen die iets ondernemen te steunen.

Open-bronprojecten hebben de neiging om een eigen dynamiek te ontwikkelen. Wat we nu zien is dat de O&O-H-Z verder gaat van alleen maar vensterboerderijen en LEDs naar zonnepanelen en hydroponische systemen. We bouwen verder op de innovaties van de generaties die ons zijn voorgegaan. We kijken vooruit naar generaties die het echt nodig zullen hebben dat we onze manier van leven herdenken. Daarom vragen wij jullie om bij ons aan te sluiten om de waarde van het verenigen van burgers te herontdekken en te verklaren dat we allemaal nog steeds pioniers zijn."

(Applaus)

 

Bron: TED.com