Hoe Leid Je Een Leven Vol Passie – Ongeacht Je Leeftijd?

Schrijfster Isabel Allende is 71. Ze heeft een paar rimpels, ja -- maar ze heeft ook een ongelooflijk perspectief. In deze openhartige TED-talk, bedoeld voor kijkers van alle leeftijden, praat ze over haar angsten bij het ouder worden en vertelt ze ons hoe ze van plan is om gepassioneerd te blijven leven.

"Hallo kinderen.

(Gelach)

Ik ben 71.

(Applaus) Mijn man is 76. Mijn ouders zijn bijna 100 en Olivia, de hond, is 16. Laten we het hebben over ouder worden.

Ik vertel jullie hoe ik me voel als ik mijn rimpels in de spiegel zie. Dan besef ik dat sommige delen van me afgevallen zijn en ik kan ze niet terugvinden. (Gelach)

Mary Oliver zegt in een van haar gedichten: "Vertel me eens, wat wil je doen met dat ene wilde en dierbare leven?" Ik wil graag een leven vol passie.

Wanneer beginnen we met verouderen? De maatschappij beslist wanneer we oud zijn, meestal rond je 65ste als we met pensioen zijn, maar in werkelijkheid verouderen we al bij de geboorte. We worden op dit moment ouder en we beleven het allemaal op een andere manier. We voelen ons allemaal jonger dan we zijn, want de geest veroudert nooit. Ik ben nog steeds 17.

Sophia Loren. Kijk eens naar haar. Ze zegt dat ze alles wat je ziet aan spaghetti te danken heeft. Ik probeerde het en kwam 5 kilo aan op de verkeerde plaatsen. Je houding; ouder worden heeft ook te maken met je houding en gezondheid.

Maar mijn ware mentor op deze verouderingsreis is Olga Murray. Deze Californische meid ging op haar zestigste naar Nepal om jonge onderdrukte meisjes te bevrijden. Op haar 88ste had ze 12.000 meisjes gered en heeft ze de cultuur in dat land veranderd. (Applaus) Nu is het illegaal voor vaders om hun dochters als slavinnen te verkopen. Ze heeft ook weeshuizen en voedingsklinieken opgericht. Ze is altijd vrolijk en eeuwig jong.

Wat heb ik in de laatste decennia verloren? Mensen, uiteraard, plekken, en de eindeloze energie van mijn jeugd. Ik begin mijn onafhankelijkheid te verliezen en dat maakt me angstig. Ram Dass zegt dat afhankelijkheid pijn doet maar als je het accepteert, zul je minder lijden. Na een hevige beroerte ziet zijn tijdloze ziel de veranderingen in zijn lichaam met tederheid aan, en is hij dankbaar voor de mensen die hem helpen.

Wat heb ik gewonnen? Vrijheid: ik hoef me niet meer te bewijzen. Ik ben niet blijven steken in het idee over wie ik was, wie ik wil zijn, of wat andere mensen van me verwachten. Ik hoef geen mannen meer te behagen, alleen dieren. Ik blijf mijn superego vertellen om bij me weg te blijven en me te laten genieten van wat ik nog heb. Mijn lichaam valt misschien uit elkaar maar mijn brein niet, nog niet. Ik hou van mijn brein. Ik voel me verlicht. Ik houd er geen wrok, ambitie, ijdelheid op na, geen enkele doodzonde die de problemen niet eens waard zijn. Het is fantastisch om los te laten. Ik had er eerder mee moeten beginnen.

Ik voel me ook zachter want ik ben niet bang om kwetsbaar te zijn. Dat zie ik niet meer als een zwakte. En ik heb aan spiritualiteit gewonnen. Ik ben me ervan bewust dat de dood vroeger in de buurt was. Nu is hij naast de deur, of zelfs in mijn huis. Ik probeer bedachtzaam te leven en in het nu aanwezig te zijn. Tussen twee haakjes, de Dalai Lama is iemand die prachtig veroudert maar wie wil er nu vegetariër en celibatair zijn? (Gelach)

Meditatie helpt.

(Video) Kind: Ohm. Ohm. Ohm.

Isabel Allende: Ohm. Ohm. Dat is het. En het is goed om er vroeg mee te beginnen.

Voor een ijdele vrouw zoals ik is het heel moeilijk om in deze cultuur ouder te worden. Van binnen voel ik me goed, charmant, verleidelijk en sexy. Niemand ziet het. (Gelach) Ik ben onzichtbaar. Ik wil het middelpunt van de belangstelling zijn. Ik haat het om onzichtbaar te zijn. (Gelach) (Applaus)

Dit is Grace Dammann. Ze zit al zes jaar in een rolstoel na een verschrikkelijk auto-ongeluk. Ze zegt dat er niets sensueler is dan een hete douche, dat elke druppel water een zegen is voor haar zintuigen. Ze ziet zichzelf niet als invalide. In haar geest surft ze nog steeds op zee.

Dit is Ethel Seidermann, een vastberaden en geliefde activiste, vlak bij waar ik woon in Californië. Ze draagt geweldige rode schoenen en haar mantra is dat een sjaal leuk is maar twee nog mooier. Ze is al negen jaar weduwe maar ze is niet op zoek naar een nieuw vriendje. Ze zegt dat je 'het' maar op een paar manieren kan doen -- zij zegt het op een andere manier-- en ze heeft ze allemaal uitgeprobeerd. (Gelach) Ik daarentegen heb nog steeds erotische fantasieën over Antonio Banderas-- (Gelach) -- en mijn arme echtgenoot moet het er maar mee doen.

Hoe blijf ik gepassioneerd? Ik kan mezelf niet dwingen om gepassioneerd te zijn op m'n 71ste. Ik ben al een poosje aan het oefenen en als ik me flauw en verveeld voel, dan doe ik net alsof. Houding, houding. Hoe oefen ik? Ik oefen door ja te zeggen tegen alles wat op m'n pad komt: drama, komedie, tragedie, liefde, dood, verlies. Ja tegen het leven. Ik oefen door verliefd proberen te blijven. Het werkt niet altijd maar je kunt me niet verwijten dat ik het niet probeerde.

Nog een laatste opmerking, pensioen is 'jubilación' in het Spaans, dat betekent gejubel, iets vieren. We hebben onze plichten vervuld. We hebben bijgedragen aan de maatschappij. Onze tijd is aangebroken en het is een fantastische tijd. Tenzij je ziek bent of arm, je hebt keuzes. Ik heb gekozen om gepassioneerd te blijven. Ik zie alles tegemoet met een open hart. Ik werk er elke dag aan. Doe je mee?

Dank je wel.

(Applaus)

June Cohen: Dus Isabel -- IA: Dank je wel.

JC: Allereerst Ik ga er nooit van uit dat ik de TED community zal toespreken, maar ik wil je zeggen dat ik het gevoel heb dat we je allemaal nog steeds charmant, verleidelijk en sexy vinden. Ja toch?

IA: Dank jullie wel. (Applaus)

JC: Wees niet zo bescheiden. IA: Nee, het is make-up.

JC: Vind je het raar dat ik je een vraag wil stellen over je erotische fantasieën?

IA: Nee hoor. Waarover?

(Gelach)

JC: Over je erotische fantasieën. IA: Met Antonio Banderas.

JC: Wil je nog ons nog meer vertellen?

IA: Ik weet er nog wel een -- Ik doe een naakte Antonio Banderas op een Mexicaanse tortilla, ik besmeer hem met guacamole en salsa, ik rol hem op en dan eet ik hem op. (Gelach)

Dank jullie wel."

(Applaus)

 

Bron: TED.com